Κατάληψη

Ραγδαίες οι εξελίξεις τελικά στη Μονάδα μας.

Στην είσοδό της, σήμερα, μια χάρτινη, κολλημένη με ταινία, επιγραφή, με ενημέρωσε ότι εντός υπάρχει πλέον και το Ιατρείο Ύπνου.
Οι φιλοξενούμενοί μας ήρθαν, σκέφτηκα. Μόνο που μπαίνοντας άρχισα να συνειδητοποιώ μια άλλη κατάσταση. Δεν φαίνεται να φιλοξενούμε αλλά να …μας φιλοξενούν.
Το ιατρείο της ιατρού μας ανήκει πλέον σε γιατρό της Πνευμονολογικής. Ένας δεύτερος γιατρός της ίδιας κλινικής έχει μετατρέψει σε ιατρείο έναν άλλο χώρο "μας". Η θέση (στάση) της νοσοκόμας μας καταλήφθηκε από κομπιούτερς και εκτυπωτή του Ιατρείου Ύπνου. Το ίδιο και η καρέκλα της. Και, αν και η υπόσχεση ήταν πως ούτε θα τους βλέπουμε ούτε θα τους ακούμε αφού αυτοί θα χρησιμοποιούν το χώρο "μας" ουσιαστικά μόνο το βράδυ, σήμερα, για παράδειγμα, και ανθρώπους που ήρθαν να κλείσουν ραντεβού είδα και άλλους που πέρασαν για να πάρουν αποτελέσματα και την υπάλληλο που χρησιμοποιεί τα κομπιούτερς και τον τεχνικό που εμφανίστηκε για κάποια επισκευή και τροποποιήσεις στις συνδέσεις τους και την μία εκ των γιατρών που "έβγαλε" το ωράριό της εδώ και όχι στο (άλλο) γραφείο/ιατρείο της στην Πνευμονολογική. Χώρια τα τηλέφωνά τους, κινητά και μη, που δεν έπαψαν να "χτυπάνε".
Κι απ' ό,τι έμαθα, αυτή είναι πια μια τυπική μέρα στη Μονάδα "μας".
Υπήρχαν αντιδράσεις; Υπήρχαν.
Και υπάρχουν και άλλες εν εξελίξει.

Δυστυχώς μια τέτοια κατάσταση δύσκολα ανατρέπεται. Δεν υπάρχει σθεναρή αντίσταση και πολλές παράμετροι είναι εναντίον "μας". Για παράδειγμα η γιατρός μας θα λείψει για ένα χρόνο(!!) περίπου.