Επιδρομή Αυγούστου

 Ο Αύγουστος πνέει τα λοίσθια και το καλοκαιράκι μας αποχαιρετά. Οι παραλίες που συνηθίζαμε να επισκεπτόμαστε, πάντα είχαν λίγο κόσμο. Τώρα πια μοιάζουν ερημικές. Για κάποιους αυτό δεν είναι κακό. Αυτή είναι η καλύτερη εποχή για διακοπές, λένε. Από δω και πέρα. Ναι, υπάρχουν πολλά υπέρ. Άνεση, λιγότερη πίεση, χαμηλότερες τιμές, πιο άμεση εξυπηρέτηση. Ναι, σκεφτόμαστε να πάμε κι εμείς κάπου. Ιόνιο ίσως. Μα μέχρι τότε οι ολιγοήμερες αποδράσεις μας στη πράσινη Θάσο είναι για μας μια υπέροχη λύση, μια συνήθεια που πάντα, ή σχεδόν πάντα, έχει κάτι να μας δώσει.

Κάποια μέρη της, παραλίες, τοποθεσίες ή εστιατόρια, είναι πάντα στο πρόγραμμά μας. Επιδιώκουμε ώστε τουλάχιστον μια φορά κατά την διάρκεια του καλοκαιριού να τα επισκεφτούμε. Τέτοια είναι η παραλία του Τζένου, η Χρυσή Αμμουδιά, το Βιγλί, η Πευκοσπηλιά, η "δική μας" παραλία προς Μαριές, η Σύμη, η Αλυκή.

Η "Σύμη" είναι σημείο αναφοράς στο νησί. Εκλεκτή κουζίνα, περίοπτη θέση στο παλιό λιμάνι, λογικές τιμές. Μεγάλες μερίδες, προσεγμένες. Όσους μαγείρους και να άλλαξε, η ποιότητα κι αυτό το κάτι ιδιαίτερο της "Σύμης" μένει. Απόδειξη ότι πάντα έχει κίνηση. Διπλανά μαγαζιά μπορεί να είναι άδεια αλλά στη "Σύμη" ίσως δυσκολευτείς να βρεις τραπέζι. Φέτος έπρεπε να βρεθούμε στο τέλος του καλοκαιριού για να μπορέσουμε να γευτούμε τις σπεσιαλιτέ της. Δεν ήθελα να πάω βραδάκι. Ήθελα ένα κανονικό γεύμα, όπου θα είχα ελευθερία "κινήσεων" χωρίς ενοχές και προβλήματα.

Όταν αυτό συνέβη, παραγγείλαμε χταποδάκι βραστό-ψητό (η ναυαρχίδα των ορεκτικών της "Σύμης"), τζατζίκι (πάντα υπέροχο χωρίς πολλά πολλά αρωματικά), σαρμαδάκια (δεν ξέρω αν ήταν φρέσκα αλλά ήταν ζεστά και γευστικότατα), μυδοπίλαφο όπως μόνο η Σύμη το πετυχαίνει (παλιότερα περιείχε κι άλλα θαλασσινά και το πιάτο ονομαζόταν "Φρούτα της Θάλασσας – ακόμα αναπολώ τη γεύση του) και μακαρονάδα με θαλασσινά (δλδ μύδια, γαρίδες και χτένια – τελικά είχε πολλά μύδια, τρεις γαρίδες και καθόλου χτένια). Αυτά μαζί με τηγανιτά κολοκυθάκια, μεγάλη μπύρα, αναψυκτικό κι ένα ποτήρι λευκό κρασί στοίχισαν περίπου 46 ευρώ (1,20 χρέωσαν το ψωμί).

Ένας άλλος γνωστός προορισμός για πεινασμένους είναι το "εψητήριο" (!) του Ιατρού στο κέντρο του Θεολόγου. Η "Κλεονίκη", όπως λέγεται, έχει ένα πρόβλημα με το πάρκινγκ αλλά όχι τέτοιο που δεν παλεύεται. Είναι φημισμένη για τις σούβλες της, μια φήμη που δεν επιβεβαιώθηκε στην περίπτωσή μας. Πήραμε μια μερίδα (~450 γρ.) αρνάκι, μία κατσικάκι και …συνοδευτικά. Τα κρέατα ήταν στεγνά. Περσινά. Το τζατζίκι είχε πολύ άνηθο, η ντοματοσαλάτα είχε ξύδι. Το ψωμί ήταν φρέσκο. Το χύμα ημίγλυκο όπως έπρεπε. Αυτά με ένα αναψυκτικό και μια μπύρα στοίχισαν περίπου 35 ευρώ (0,80 χρέωσαν το ψωμί και το εμφιαλωμένο δώρο)

   Αξιολόγηση:

  "Σύμη":
   Γεύση 5 – Ποιότητα 4 – Ποσότητα 5 – Περιβάλλον 4 – Εξυπηρέτηση 4 – Τιμή/Απόδοση 4
   Σύνολο: 26 - Μ.Ο: 4,3

  "Κλεονίκη":
   Γεύση 3 – Ποιότητα 3 – Ποσότητα 4 – Περιβάλλον 3 (πολλές  ενοχλητικές σφήγκες) – Εξυπηρέτηση 4 –

   Τιμή/Απόδοση 4
   Σύνολο: 21 - Μ.Ο: 3,5