Σαντορίνη

"Στη Σαντορίνη υπάρχουν περισσότερα γαϊδούρια από ανθρώπους, περισσότερες εκκλησίες από σπίτια, περισσότερο κρασί από νερό"
Μ' αυτά τα λόγια ξεκινάει ένας τουριστικός οδηγός του μοναδικού, από πολλές απόψεις, νησιού της Θήρας, πιο γνωστού (διεθνώς) ως Σαντορίνη.
Εμείς ξεκινήσαμε για κει το πρωί της Κυριακής. Σύμφωνα με το πρόγραμμα θα ήμασταν στο ξενοδοχείο μας 4:45' το απόγευμα. Αλλά τι πάει σύμφωνα με το πρόγραμμα;
Τέσπα.
Η πτήση από Θεσ/νίκη διαρκεί 50'.
Όταν τελικά φτάσαμε (μετά από συνολική καθυστέρηση που υπολογίζω γύρω στη μιάμιση ώρα) μπορώ να πω ότι το ξενοδοχείο μας αποζημίωσε. Πολύ καλό. Πολύ. Με υπέροχο κήπο, πισίνα, καθαρό, πάνω στο δρόμο, χωρίς σκαλάκια, σε μικρή απόσταση από την κεντρική πλατεία των Φηρών και την αρχή των πεζοδρόμων. Μόνο του πρόβλημα η φασαρία από τα διερχόμενα αυτοκίνητα για όσους λαγοκοιμούνται.
Νάμαστε λοιπόν στο νησί-ηφαίστειο, απόγευμα Κυριακής και ψάχνουμε μέρος για να πιούμε το καφεδάκι μας με θέα το μοναδικό ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Μετά από μερικά ακατανόητα "δεν σερβίρουμε καφέ μετά τις 7μμ", πετυχαίνουμε το απόλυτο: Καλός (αλλά ακριβός) καφές σε ταράτσα με ατέλειωτη θέα και υπέροχη μουσική.
Την επομένη, μετά το πλούσιο πρωινό, κατεβήκαμε στο παλιό λιμάνι. Γύρω στα 600 πλατύσκαλα οδηγούν εκεί και έχεις να αντιμετωπίσεις τα γαϊδουράκια που ανεβοκατεβαίνουν σε μπουλούκια μεταφέροντας τουρίστες και την έντονη δυσοσμία από τα περιττώματά τους. Να σημειώσω εδώ ότι τα "γαϊδουράκια" είναι στην πραγματικότητα μουλάρια. Η διαδρομή με αυτά κρατάει 10' και κοστίζει 4 ευρώ. Τόσο κοστίζει και η διαδρομή με τελεφερίκ. Και αυτό χρησιμοποιήσαμε όταν, αφού χορτάσαμε το παλιό λιμάνι, θελήσαμε να επιστρέψουμε στη "χώρα".
Φάγαμε σ' ένα από τα δεκάδες φαγάδικα που το ένα μας φαινόταν πιο ακριβό από το άλλο. Γενικά η Σαντορίνη είναι ακριβή. Βάλε και το γεγονός ότι βρισκόμασταν στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου, καταλαβαίνει κανείς για τι ποσά μιλάμε. Δεν λείπουν βέβαια και οι επιλογές για πρόχειρο φαγητό. Αλλά κι εδώ οι τιμές είναι "τσιμπημένες".
Ημέρα Τρίτη. Επιτέλους βρήκαμε κάποιο μηχανάκι για να νοικιάσουμε (30 ευρώ/ημέρα). Δυσεύρετα κι αυτά λόγω των ημερών (και ακριβά). Αλλά ήταν από τις καλύτερες κινήσεις που κάναμε. Μέσα σε μια μέρα γυρίσαμε όλο το νησί απ' άκρη σ' άκρη. Πρώτα στην Οία. Την γυρίσαμε, την περπατήσαμε, την φωτογραφήσαμε. Κατεβήκαμε στο Αμμούδι για μπάνιο. Επιστρέψαμε στο Ημεροβίγλι και μετά στο Φηροστεφάνι, προεκτάσεις και τα δυο των Φηρών προς τα βόρεια. Εκεί, με την καλντέρα κάτω από τα πόδια μας, δοκιμάσαμε την εκλεκτή κουζίνα της Mama Thira παραγγέλνοντας μπουρέκια φάβας με μπακαλιάρο, δεματάκια μελιτζάνας, ορεκτικά ρολάκια Σολωμού με τυρί, και χταπόδι σουβλάκι με ψητά λαχανικά στη σχάρα. Απίθανα.
Τ' απόγευμα ασχοληθήκαμε με το νότιο τμήμα του νησιού. Από τον καινούργιο δρόμο, τον παράλληλο με την καλντέρα, περάσαμε από Μεγαλοχώρι και Ακρωτήρι έως το πραγματικό ακρωτήριο, στο Φάρο με το ασύγκριτο ηλιοβασίλεμα και την πανέμορφη, απολαυστική θέα.
Ήμασταν πίσω περασμένες 9 μμ.
Τετάρτη, 17 του μηνός. Παραδώσαμε το μηχανάκι και κατεβήκαμε με λεωφορείο (1,60 ευρώ κάθε διαδρομή) στο Καμάρι, την μια από τις δύο παραλίες του νησιού με μαύρη άμμο. Η Κόκκινη και η Άσπρη ήθελαν πιο γερά πόδια από τα δικά μου. Όταν ήρθε η ώρα επιστρέψαμε στα Φηρά για φαγητό. Ίσως έπρεπε να μείνουμε εκεί, σε κάποιο από τα παραλιακά ταβερνάκια. Γιατί το εστιατόριο όπου καταλήξαμε τελικά, δίπλα στη κεντρική πλατεία στο κατωφερές, με απογοήτευσε. Τζατζίκι με υπερβολικό άνηθο, αρνάκι με μακαρόνια (που το ονομάζουν καπαμά!!) πνιγμένο στην κανέλα σε βαθμό που δεν αναγνωρίζεις τι τρως, σαρμαδάκια με χοντρά αμπελόφυλλα και κιμά και αυγολέμονο και χάλια (προ)τηγανισμένες πατάτες. Το μόνο αποτυχημένο γεύμα μας στη Σαντορίνη.
Τ' απόγευμα μετά τις βολτούλες, ανεβήκαμε στη Στάνη για καφέ και πρόσεξα ότι το μαγαζί σερβίρει τα πάντα. Και σε πολύ καλές τιμές.
Πέμπτη. Τελευταία μέρα. Κάναμε τις τελευταίες βόλτες και τις τελευταίες αγορές. Έχοντας συνεννοηθεί από την προηγούμενη για την μεταφορά μας στο αεροδρόμιο (ξανα)πήγαμε στη Στάνη αυτή την φορά για το τελευταίο γεύμα στο νησί. Πήραμε μια ποικιλία θαλασσινών και μια ξιφία στη σχάρα. Θα μπορούσαμε να χορτάσουμε με μόνο ένα από τα πιάτα τους. Μας κέρασαν ρακί και ένα λικέρ μαστίχας. Τόσο ωραίο που αγοράσαμε ένα μπουκαλάκι απ' αυτό, από το αεροδρόμιο.
Το αεροπλάνο ήρθε και έφυγε στην ώρα του. Πάλι δεν πέσαμε σε παράθυρο. Μέχρι το βράδυ, ήμασταν σπίτι μας κι η Σαντορίνη άρχισε σιγά σιγά να μεταβάλλεται σε ανάμνηση.