bring them Back

bring them Back
T-btBack

Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2014

Συνέδριο Θεσ/νίκης










Αυτό το διήμερο, 26 με 27 Σεπτεμβρίου, διοργανώθηκε στη Θεσ/νίκη, εκδήλωση για την «Θαλασσαιμία»*, από τον Σύλλογο Γονέων Παιδιών και Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία. Το συνέδριο, με τίτλο «Θαλασσαιμία 2014 - Πανελλήνια Συνάντηση», πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Grand Hotel Palace» και από την δική μου οπτική, είχε επιτυχία. Και σε επίπεδο οργάνωσης και εκτέλεσης και σε επίπεδο ενημέρωσης. Από την πρόληψη, έως και την (μελλοντική και πολυπόθητη) γονιδιακή θεραπεία. Σε πρακτικά θέματα (αντιμετώπιση καταστάσεων, οικονομικά προβλήματα, συλλογικές διεκδικήσεις) και ψυχολογικά και, βεβαίως-βεβαίως, αμιγώς ιατρικά.
Δεν συνηθίζω να παρευρίσκομαι σε τέτοια συνέδρια αλλά η δωρεάν διαμονή για 2 νύχτες σε ένα ξενοδοχείο σαν το Grand Hotel Palace ήταν ένα πολύ πολύ δυνατό δέλεαρ.
Τώρα θέλω λίγο χρόνο να επεξεργαστώ αυτά που άκουσα, που είδα, που ένοιωσα. Τις νέες απορίες που μου δημιουργήθηκαν. Να συζητήσω κάποια πράγματα. Να τα διερευνήσω. Μου φάνηκε τόσο … συμπυκνωμένο. Ίσως επειδή είμαι αμάθητος.


___

* Θαλασσαιμία = Μεσογειακή Αναιμία = Νόσος του Cooley

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

Να θυμηθώ να ξαναπάω



Σεπτέμβριο στη Θάσο σημαίνει λιγότερη φασαρία, λιγότερος κόσμος, καθαρότερες θάλασσες, ακτές με λιγότερους λουόμενους, πιο δικές σου, πιο προσωπικές. Σημαίνει τέλος εποχής. Περισσότερη ηρεμία, λιγότερα επιλογές σε μαγαζιά «υγειονομικού ενδιαφέροντος» αλλά και καλύτερες τιμές σε όλους τους τομείς. Αυτή την περίοδο είναι που αρχίζουν να ξεχωρίζουν οι σοβαροί και δυνατοί «παίχτες», οι μόνιμοι, απ’ αυτούς που «ανοίγουν» εποχιακά για ένα συμπληρωματικό καλοκαιρινό εισόδημα και, σε πολλές περιπτώσεις, για μια … «αρπαχτή».
Αυτές τις μέρες, αρχές του μήνα, υπάρχει ακόμα τουριστική κίνηση. Λιγότερη αλλά υπάρχει. Διαφορετική βέβαια στις Σκάλες και τις ταβερνούλες «δίπλα στο κύμα» απ’ ότι στα ορεινά χωριά που πάντα ήταν μια διέξοδος για όσους δεν ενθουσιάζονται με ψάρι και θαλασσινά και ψάχνουν εναλλακτική κουζίνα και ντόπια κρέατα. Εγώ βέβαια, προτιμώ ψάρι. Αλλά δεν είμαι φανατικός και, δοθείσης ευκαιρίας, θα δοκιμάσω τα πάντα. Και θα ευχαριστηθώ τα … περισσότερα.
Χτες λοιπόν, είχα την ευκαιρία. Και δεν είπα όχι σε μια επίσκεψη στο «Μενίρ», ένα εστιατόριο/ταβέρνα μέσα στο πράσινο και την δροσιά (ακόμα και το κατακαλόκαιρο). Σε ωραίο σημείο. Το συναντάς, στα δεξιά σου, ανεβαίνοντας από τον Πρίνο προς τα Καζαβίτια (Μεγάλος και Μικρός Πρίνος), λίγο πριν το πρώτο χωριό. Με ωραίο φαγητό και καλές τιμές. Και φήμη.
Χάνει λίγο στην ... εξυπηρέτηση. Σαν επιχείρηση είναι φανερό ότι έχει περάσει και καλύτερες μέρες. Τώρα εξυπηρετεί κυρίως τους ενοίκους των ενοικιαζόμενων δωματίων που διαθέτει, χωρίς ν' αφήνει παραπονούμενους κι όσους ανεβαίνουν για να επισκεφτούν τα παραδοσιακά χωριά ή/και θέλουν να (ξανα)δοκιμάσουν παραδοσιακές γεύσεις. Στα μείον η έλλειψη ποικιλίας. Σε αντιστάθμισμα: ό,τι πάρεις είναι φρέσκο. Το μπιφτέκι τους είναι σπιτικό, ζουμερό και καλοψημένο, ακόμα και το "γεμιστό", παρ’ ότι φαίνεται … ογκώδες. Το κοκκινιστό με τηγανητές πατάτες, ένα από τα αγαπημένα μου πιάτα, ήταν τέλειο. Στο κοτόπουλο με λαχανικά και σάλτσα λεμονιού, απόλαυσα την σάλτσα και έφαγα ευχάριστα ακόμα και το κοτόπουλο παρ' ότι δεν μ' αρέσει το στήθος. Το τζατζίκι δεν είχε υπερβολικό άνηθο. Όλα φαινόταν και ήταν προσεγμένα.
Μείναμε έως αργά μεσ’ την δροσιά, χωρίς να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα. Αποφασίσαμε να φύγουμε μόνο όταν αρχίσανε να κλείνουνε τα μάτια μας από την νύστα. Θα ‘θελα να ξανάρθω μεσημεράκι.

 Αξιολόγηση:
"Μενίρ":
Γεύση 5 – ποιότητα 5 – ποσότητα 5 – περιβάλλον (καλοκαιρινό) 5 – εξυπηρέτηση 4 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 29 - Μ.Ο: 4,83