bring them Back

bring them Back
T-btBack

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2007

Νυχτερινά κείμενα

Αναδημοσιεύεται αναθεωρημένο "επί τη επετείω" (+19Υ)

«Σήμερα» έκλαψα, έτσι, χωρίς λόγο, για πράγματα που ίσως συμβούν στο μέλλον. Ίσως το ταξίδι, ίσως η βροχή, δεν ξέρω. Ίσως κάτι πιο βαθύ. Ίσως από αντίδραση στο κόσμο που σφίγγει τα χείλη, σκληραίνει το πρόσωπο, νεκρώνει τα μάτια, σε μια απρόσωπη, ανόητη και τόσο «φυσική» αυτό-απομόνωση. Μάθαμε να ζούμε χωρίς τους «άλλους». Να κοιτάζουμε μέσα από τους άλλους, πίσω από τους άλλους τους αγκαθωτούς τοίχους του φόβου. Να βλέπουμε μόνο αυτούς που θέλουμε, να μη μας βλέπουν αυτοί που θέλουμε να μας δουν. Να εκπέμπουμε SOS με κάθε μας κίνηση, με κάθε στάση μας, με κάθε βλέμμα μας, με κάθε αναπνοή μας. Τριγυρνάμε λοιπόν τις νύχτες μόνοι ή με κάποιον/ους δίπλα μας, που δεν είναι δίπλα μας ή γράφουμε «νυχτερινά κείμενα» για το blog (ή την Μανίνα) ή βυθιζόμαστε στη ψευδαίσθηση που δημιουργεί το stereo στη διαπασών ή αφηνόμαστε στο ένστικτο ενός Xsara με τέρμα τα γκάζια κι ανοικτά παράθυρα Χειμώνα καιρό. Αύριο; Πολλά όνειρα και σχέδια και υποσχέσεις και … Το Αύριο είναι αύριο. ΕΥΤΥΧΩΣ.
Ευτυχώς, γιατί μπορείς να ελπίζεις.
Όμως για πόσο; Πόσο μπορείς να περιμένεις και ν’ αγωνίζεσαι και ν’ αγωνιάς και να ελπίζεις και να …
Πόσο μπορείς ν’ αντέξεις;
Μπορείς να δεις πίσω από όλα αυτά;!! Πάντως εγώ θα ανα-στηθώ. And …I keep walking.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

Με πνίγει το δίκιο μου

Πότε έχει κανείς όλα τα στοιχεία για να κρίνει δίκαια;
Κι αυτή η δικαιοσύνη, η δικαιοσύνη μας, συνεχώς μεταβάλλεται! Με τι θα συγκρίνουμε το «δίκιο» μας; Πότε το «δίκιο» μας είναι ΔΙΚΑΙΟ;
Η Δικαιοσύνη δεν έχει ανάγκη αναγνώρισης από αδίκους. Εμείς;
Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την Δικαιοσύνη
Μακάριοι οι δεδιωγμένοι χάριν της Δικαιοσύνης

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2007

"Περάστε αύριο πάλι"

Ο διαγωνισμός για την εφαρμογή των σύγχρονων μοριακών μεθόδων ελέγχου αίματος (ΝΑΤ) …παρατάθηκε και, δυστυχώς για μια ακόμη φορά, βρισκόμαστε σε αναμονή.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά την «έκρηξη δημοσιότητας» των θεμάτων ασφάλειας αίματος και τις συνακόλουθες «αρμόδιες» δεσμεύσεις αλλά και κάμποσους μήνες μετά την δημιουργία διακομματικής επιτροπής ώστε η εφαρμογή της ΝΑΤ να «προχωρήσει», το όλον ζήτημα παραπέμπεται στις καλένδες!
Πικρή η δικαίωση για όσους επί μακρόν καταγγέλλουν έλλειψη βούλησης.
Και δεν μπορώ να πω: «και τι με νοιάζει εμένα;»

Πηγή: περιοδικό "Θέματα Μ.Α." (τεύχος 48)

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2007

Επέτειος και αφορμή

Σε λίγο 30 γεμάτα. Πως πέρασαν!!
Δύσκολα. Με πτώσεις και αναστάσεις. Με απογοήτευση κι ενθάρρυνση. Με αποτυχίες και πολλές νίκες. Συνεχίζουμε.
Ως πότε;
Ποτέ;
Κάποτε;
"Πως θέλεις αντιπαραταχθεί με τους ίππους;" μου είχε πει.
Γυρνάμε λοιπόν στις αρχές. Στην αρχή.
Ίσως αυτό να μένει. Αυτό να έχει αξία. Η συνεχής ανανέωση της αρχής, της προσπάθειας, της απόφασης.
Δεν είναι αγώνας κι αυτό;
Υπομονή.
"Δια της υπομονής ..."
Ας είναι.
Ας κάνουμε ακόμα μιαν αρχή.

(Αυτή η ..."επέτειος" έγινε και η αφορμή για να ξεκινήσω αυτές τις καταγραφές. Καταγραφές εντυπώσεων από ένα ταξίδι σε παράξενα "μέρη". Σε δύσκολα και μυστικά. Αλλά the walker, walk everywhere)

"Τρυφερό Πόδι"

Αυτό είναι το παρθενικό μου "Post".
Ξεκινώ στην ουσία ένα νέο ταξίδι, μετά από πολύ σκέψη, επιφυλακτικά και ...δοκιμαστικά.
Θα το συνεχίσω; Μάλλον ναι!
Για πόσο; Χμμ... δεν ξέρω!
Φαντάζομαι ότι αυτό θα το αποφασίσω συν τω χρόνω. Για να δούμε πως θα πάει πρώτα. Μερικά ταξίδια σε κουράζουν και σε απογοητεύουν.
Άλλα όχι!!