Υπάρχει;

Μάλλον κυκλοφορεί εδώ και καιρό στο διαδίκτυο αλλά σε μένα έφτασε μόλις σήμερα. Το αναδημοσιεύω αμέσως. Όχι μόνο επειδή μου άρεσε (πολύ), αλλά και γιατί με έκανε να σκεφτώ. Και να …χαμογελάσω.

O Μικρός Σκεπτικιστής
*******************************
Στην κοιλιά μίας εγκυμονούσας γυναίκας, υπάρχουν τρία έμβρυα. Ένα από αυτά είναι ο μικρός πιστός, το άλλο ο μικρός δύσπιστος και το τρίτο ο μικρός σκεπτικιστής.
Ο μικρός δύσπιστος ρωτά: "Πιστεύετε, πράγματι, ότι υπάρχει ζωή μετά την γέννηση;"
Ο μικρός πιστός λέει: "Ναι, βεβαίως υπάρχει. Η ζωή μας εδώ, προορίζεται μόνο για να μεγαλώσουμε και να προετοιμασθούμε για την ζωή μετά την γέννηση για να είμαστε αρκετά δυνατοί για αυτό, το οποίο μας περιμένει".
Ο μικρός σκεπτικιστής: "Σαχλαμάρες, δεν υπάρχει απολύτως τίποτα. Πως μπορεί να είναι μία ζωή μετά την γέννηση;"
Ο μικρός πιστός: "Δεν το γνωρίζω ούτε εγώ. Όμως, σίγουρα θα υπάρχει περισσότερο φως από ότι εδώ. Και ίσως να μπορούμε να περιφερόμαστε και να τρώμε με το στόμα".
Ο μικρός σκεπτικιστής: "Τι ανοησίες! Να περιφερόμαστε, αυτό είναι αδύνατον να συμβεί. Και να τρώμε με το στόμα, τι περίεργη ιδέα! Αφού υπάρχει ο ομφάλιος λώρος, ο οποίος μας θρέφει. Εκτός αυτού, δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή πέρα από την γέννηση, διότι ο ομφάλιος λώρος είναι ήδη πολύ κοντός".
Ο μικρός πιστός: "Μα ναι, σίγουρα είναι δυνατόν. Θα είναι, μόνο, όλα λίγο διαφορετικά".
Ο μικρός σκεπτικιστής: "Δεν έχει επιστρέψει ποτέ κανείς μετά την γέννηση. Με την γέννηση τελειώνει η ζωή. Και η ζωή είναι ένα μαρτύριο. Και σκοτεινή."
Ο μικρός πιστός: "Έστω και αν δεν γνωρίζω ακριβώς πώς είναι η ζωή μετά την γέννηση, θα δούμε την μητέρα μας και εκείνη θα μας φροντίζει."
Ο μικρός σκεπτικιστής: "Μητέρα;! Πιστεύεις ότι υπάρχει μητέρα; Τότε, πες μου παρακαλώ πού είναι;"
Ο μικρός πιστός: "Εδώ, παντού, γύρω μας. Βρισκόμαστε μέσα της και ζούμε μέσω εκείνης. Χωρίς εκείνην δεν θα μπορούσαμε να υπάρχουμε."
Ο μικρός σκεπτικιστής: "Βλακείες! Δεν έχω αντιληφθεί τίποτα για μία μητέρα, επομένως, δεν υπάρχει ούτε αυτή.
Ο μικρός πιστός: "Καμιά φορά, όταν δεν μιλάμε καθόλου, μπορείς να την ακούσεις να τραγουδάει. Ή να την αισθανθείς όταν χαϊδεύει τον κόσμο μας."
Τότε, ρωτάει ο μικρός δύσπιστος: "Αν όντως, υπάρχει ζωή μετά την γέννηση, θα τιμωρηθεί ο μικρός σκεπτικιστής επειδή δεν πίστευε σε αυτήν;"
Ο μικρός πιστός: "Δεν ξέρω. Αλλά ίσως να φάει μία στον ποπό για να ανοίξει τα μάτια του και να αρχίσει να ζει."

Βραδινή Περιφορά

Σήμερα το πρωί δεν μπόρεσα να ξεφύγω για τον καθιερωμένο μου περίπατο. Κι εκεί που πίστεψα ότι "έχασα" την μέρα, να που παρουσιάστηκε ή ευκαιρία να "εκμεταλλευτώ" την νύχτα.
Δεν ήταν βέβαια νύχτα όταν ξεκίνησα. Αλλά γρήγορα με πρόλαβε.
Κατέβηκα πρώτα στον "καθρέφτη" και συνέχισα μέχρι το Ωκεανίς. Έκανα δεξιά στην Ερυθρού. Έχοντας αριστερά τη Νομαρχία και το Πάρκο έφτασα μέχρι το Φάληρο. Μέσα στο σούρουπο, με τα φώτα του δρόμου αλλά κι αυτά των διαφόρων μαγαζιών ήδη αναμμένα, τα πάντα φαινόταν διαφορετικά.
Πήρα την παραλιακή μένοντας πάντα στο δεξί πεζοδρόμιο, έφτασα στο Περιστέρι και συνέχισα προς Ιχθυόσκαλα μέχρι να συμπληρώσω το μισάωρο. Τώρα πια δεν κάθομαι να υπολογίσω μέχρι που πρέπει να φτάσω. Έχω μάθει ότι καλύπτω τα 4 χλμ μου, σε συγκεκριμένο χρόνο. Έκανα μεταβολή. Από 'δω είχα μπροστά μου τα φώτα της πόλης που της έδιναν άλλο "χρώμα". Δεξιά μου απλωνόταν ήρεμη η θάλασσα, μαύρο μετάξι, λαμπιρίζοντας κι αντανακλώντας σκιές και φόβους. Λίγα άτομα περπατούσαν κοντά μου, ο καθένας στο δικό του ρυθμό. Η βουή των κεντρικών δρόμων γινόταν όλο και πιο έντονη. Ούτε κατάλαβα πως έφτασα πίσω.
Ανηφόρισα.