Κρήτη 18-25

Το αεροπλάνο πετούσε στις 18:45'
Βρεθήκαμε στο αεροδρόμιο πολύ πριν το καθορισμένο ραντεβού με τον αντιπρόσωπο και τριγυρίζαμε στους χώρους και ιδιαίτερα στα duty free. Όταν ήρθε η ώρα και τελειώσαμε με τις διαδικασίες, επιβιβαστήκαμε. Φτάσαμε στο Νίκος Καζαντζάκης 10' λεπτά νωρίτερα, χρόνο που αναλώσαμε, με το παραπάνω, περιμένοντας τις βαλίτσες. Τελικά συναντηθήκαμε με τον αρχηγό και με το λεωφορείο του γραφείου πήγαμε στο ξενοδοχείο (συγκρότημα θα έλεγα) Lavris, στις Κ. Γούβες, που για τις επόμενες μέρες θα γινόταν το σπίτι μας.
Τακτοποιηθήκαμε, ανακαλύψαμε τις 5 (!!!) πισίνες η μία εκ των οποίων εσωτερική και έξω απ' την πόρτα του δωματίου μας. Και ανεβήκαμε για φαγητό.
Μπουφές 4 αστέρων (όσο και το ξενοδοχείο). Δοκιμάσαμε κάτι που έμοιαζε με παστίτσιο και κάτι που έμοιαζε με ψητό. Απ' ότι θα μάθαινα με τον καιρό, όλα εδώ …μοιάζουν. Τίποτα δεν είναι ίδιο, όπως το ξέρεις. Ή σχεδόν τίποτα. Πρέπει να ρωτάς για το περιεχόμενο και τα συστατικά. Αλλιώς μένεις με την όρεξη.
2η μέρα
Μετά το (πλουσιότατο) πρωινό φύγαμε για Κνωσό. Η ξεναγός ήταν πολύ καλή. Η έκταση των αρχαίων μεγάλη και κουραστική.
Συνήλθαμε με το κλιματισμό του λεωφορείου και πήραμε δυνάμεις να γνωρίσουμε (εν μέρει) την πόλη του Ηρακλείου. Τέλος πήγαμε για μπάνιο στην περιοχή "Ανάληψη", ανατολικά του τόπου που μέναμε. Η θάλασσα είχε κύμα και πέτρες. Ένας συνδυασμός που στοιχειώνει τις περισσότερες παραλίες του νησιού, αφαιρεί την χαρά της θάλασσας και σπρώχνει τους τουρίστες στις πισίνες. Ή στις ξαπλώστρες.
Εκεί φάγαμε για μεσημέρι.
Το απογευματάκι εγκαινιάσαμε την "ιδιωτική" μας πισίνα και αργότερα, μετά το βραδινό ελαφρύ γεύμα, μας πήγαν στον "Λιμένα Χερσονήσου". Ένας δρόμος γεμάτος μπαράκια, καφετέριες, δυνατή μουσική και μαγαζάκια με σουβενίρ. Με πολύ κόσμο. Τόσο, που άλλες χρονιές δεν μπορούσες να διασχίσεις. Τώρα η κρίση ήταν αισθητή και εδώ.
3η μέρα
Είχαμε καλές θέσεις, μπροστά, στο λεωφορείο. Μας πήγαν για μπάνιο στην Αγ.Πελαγία, κάπου μεταξύ Ηρακλείου και Ρεθύμνου. Μια τοποθεσία που ομολογουμένως άξιζε. Και η παραλία, και η θάλασσα και το τοπίο. Σε αντίθεση με το (εγκαταλειμμένο πια) οροπέδιο του Λασιθίου όπου μας οδήγησαν αμέσως μετά χάνοντας στην ουσία την υπόλοιπη μέρα μας. Κάπου εκεί μας μάντρωσαν σε ένα μαγαζί για μεσημεριανό. Τίποτα το ιδιαίτερο. Αν εξαιρέσουμε την τσικουδιά που μας κέρασαν.
Όταν γυρίσαμε με το καλό, νοικιάσαμε ένα topless Matiz για 2 μέρες.
Το ίδιο απόγευμα πήγαμε Ηράκλειο να βρούμε και να δούμε επιτέλους δικούς μας ανθρώπους.
4η μέρα
Τα του προγράμματος δεν μας ενδιέφεραν. Πήραμε το ματιζάκι και κατεβήκαμε παραλιακά. Επισκεφτήκαμε τον "Θαλασσόκοσμο", ένα εντυπωσιακό ενυδρείο (8 ευρώ το άτομο παρακαλώ) και μετά …βουτήξαμε. Υπέροχη θάλασσα με αμμώδη βυθό και παραλία, ρηχή, με δυνατά και συνεχή κύματα. Με ένα απολαυστικό αεράκι αλλά χωρίς καθόλου σκιά ή δέντρα.
Το μεσημέρι φάγαμε το μοναδικό που δεν άξιζε γεύμα του ξενοδοχείο. Ίσως επειδή αργήσαμε να πάμε. Ξεκουραστήκαμε λίγο και ξανακατεβήκαμε Ηράκλειο. Περάσαμε την βραδιά όπως θέλαμε. Και "κατά συγκυρία" καλύτερα κι απ' ότι περιμέναμε.
5η μέρα
Κυριακή. Ξεκινήσαμε για Ρέθυμνο. Πάντα με το Matiz. Περιηγηθήκαμε στη παλιά πόλη και τα σοκάκια, βρήκαμε αυτό που θέλαμε στην έξοδο της πόλης κι, όταν μεσημέριασε, στη κατάλληλη στιγμή, μας βρήκε αυτός που θέλαμε και μας οδήγησε στου Ζήση. Όχι παραλιακή αλλά μεγάλη ταβέρνα, επιλογή των ντόπιων, φτηνή, με τοπικές σπεσιαλιτέ και κρασί. Δυστυχώς δεν είχε χοχλιούς μπουμπουριστούς (είχαν τελειώσει). Φάγαμε απακιά και κουνέλι στη σχάρα. Νοστιμότατα, όπως και το ντόπιο κόκκινο κρασί που μου θύμισε κάπως το κονιάκ.
Στην επιστροφή περάσαμε από το …Bali !!! (Ναι, ναι: Bali). Υπέροχη τοποθεσία με 4-5 κλειστούς κολπίσκους με ωραία θάλασσα και αμμουδιά. Όπως ήμασταν φαγωμένοι δεν έλεγε για μπάνιο. Πίσω στις Γούβες παραδώσαμε το Matiz, ξεκουραστήκαμε και απλωθήκαμε στις πισίνες.

6η μέρα
Χτες χάσαμε κάποια από τα μέρη που ήθελα να δω. Σήμερα ενσωματωθήκαμε και πάλι στο γκρουπ. Το πρόγραμμα ήταν φορτωμένο. Μονή Αρκαδίου, Ρέθυμνο (καφέ στο λιμάνι, στη παλιά πόλη), λίμνη Κουρνά, τάφοι Βενιζέλων, Χανιά.
Στη λίμνη κάναμε μπάνιο και (λιμναίο) ποδήλατο. Στη λίγη ώρα που μας απέμεινε καθίσαμε να φάμε κουνέλι στιφάδο, θαλασσινά και (επιτέλους) χοχλιούς μπουμπουριστούς. Δεν με ενθουσίασαν. Τους προτιμώ τηγανητούς χωρίς το κέλυφος.
Στα Χανιά, στο παλιό λιμάνι γυρίσαμε λίγο στα σοκάκια και τέλος βρήκαμε ένα café με πολύ δροσιά. Εκεί περιμέναμε και συναντήσαμε την Χριστίνα, μια παλιά φίλη που οσονούπω πολιτογραφείται Κρητικιά.
7η μέρα
Τελευταία ουσιαστικά. Μας πηγαίνουν στο ενυδρείο (που εμείς έχουμε ήδη δει) και μετά διασχίζουμε κάθετα την Κρήτη. Κάμπος Μεσαρά, Παναγ.Καλυβιανή, Φαιστός, Μάταλα. Από το Κρητικό στο Λιβυκό πέλαγος. Εδώ οι αναμνήσεις ξυπνάνε και το μπάνιο επιβάλλεται. Το μεσημεριανό μας είναι αστακόσουπα (της δίνω 10 με τόνο) και χορταστικές σαλάτες. Είμαστε πολύ κουρασμένοι για να κάνουμε οτιδήποτε το απόγευμα.

8η μέρα
Τετάρτη. Η μέρα της επιστροφής. Το τμήμα του γρουπ που έχει έρθει με πλοίο φεύγει νωρίς από το ξενοδοχείο με προορισμό το λιμάνι. Μαζί τους το λεωφορείο με τον οδηγό και τον αρχηγό. Τα λίγα άτομα που μένουμε εκεί βολοδέρνουμε μεταξύ παραλίας, εστιατορίων, λόμπυ και πισίνας. Οι ώρες περνάν δύσκολα. Το απόγευμα στις 7:00' ένα mini bus θα μας πάει στο αεροδρόμιο και τα σχετικά θα επαναληφθούν.

Κρήτη 18-25 (Απολογισμός)

Τρίτη φορά στη μεγαλόννησο. Όσο νάναι έχω πάρει μια ιδέα:

_Τι χαρακτηρίζει λοιπόν (για μένα) την Κρήτη ;
Άγριες παραλίες, δυσπρόσιτες, πολύ κύμα, αεράκι, πισίνες σε κάθε τουριστικό κατάλυμα, απέραντες εκτάσεις με ξαπλώστρες μπροστά στη θάλασσα στην οποία δεν μπαίνει κανείς.
Παξιμάδια (τάκος) παντού, στιφάδο, τσικουδιά (ρακί) σε διάφορες ποιότητες, μικρές (πολύ μικρές) ελιές, ιδιαιτερότητα στις συνταγές, κουνέλι στα κάρβουνα (δεν το 'χω δει αλλού), χοχλιοί, ντόπιο κόκκινο κρασί, απακιά.
Έλλειψη πρασίνου (κατά τόπους), ντοπιολαλιά, η διαφορά στη τιμή από μαγαζί σε μαγαζί στο ίδιο μέρος, η επιμονή να σου πουλήσουν εμφιαλωμένο νερό κι όταν δεν συντρέχει λόγος.
_ Είδα :
Κνωσσό, Φαιστό, Καρχαρίες στο Ενυδρείο Θαλασσόκοσμος, την Χερσόνησο το βράδυ, την εγκατάλειψη στις παλιές Αμερικάνικες βάσεις, τα Μάταλα, τη παλιά πόλη των Χανίων, το εγκαταλειμμένο οροπέδιο Λασιθίου (αυτό για ποιο λόγο έπρεπε να το δούμε, χάνοντας μάλιστα ολόκληρη μέρα, δεν το κατάλαβα), το Bali !!
_ ΔΕΝ είδα :
Το Βάι, την Σπιναλόγκα, την Σητεία, τον Αγ.Νικόλαο, λίγο περισσότερο Ν.Κρήτη, το φαράγγι της Σαμαριάς που το 'χω απωθημένο (τρίτη -3η- φορά στη Κρήτη και πάλι δεν κατάφερα να πάω).
_ Συνάντησα :
Τον Σαμουήλ που ήξερα από μικρός, την Χριστίνα με τον αρραβωνιαστικό της από τα Χανιά, το Μανούσο με τους γιους του που, παρ' όλη την πίεση που είχε εκείνη την μέρα ειδικά, μας οδήγησε στου Ζήση.
_ Μου άρεσε (+) :
Οι πισίνες, η ποικιλία και η ποιότητα στο φαγητό του ξενοδοχείου, το προσωπικό του, η ξεναγός στη Κνωσό, οι ντόπιοι μεζέδες και ποτά, το ενυδρείο, το Bali, τα Χανιά και το Ρέθυμνο, οι επαφές που κάναμε.
_ ΔΕΝ μου άρεσε (-) :
Οι θάλασσες (εκτός εξαιρέσεων), οι δρόμοι, η απαίτηση να πληρώνεις 6 ευρώ για 2 ξαπλώστρες και μια ομπρέλα στην παραλία χωρίς ποτό ή νερό, τα "μαντρώματα" του αρχηγού, το ίδιο το πρόγραμμα και η οργάνωση της εκδρομής.
_Έφαγα-Ήπια :
Συκοκεφτέδες με νεράντζι και φιστίκι Αιγίνης, ντόπιο κόκκινο κρασάκι χύμα, απακιά, κουνέλι στα κάρβουνα, χοχλιούς μπουμπουριστούς, τσικουδιά (απ' την καλή), αστακόσουπα.

Νήπια

αφιερωμένο στον Κων/νο

Στην αρχή κάνουμε άοκνες προσπάθειες για να μάθουμε στα παιδιά μας να μιλάμε. Μετά επικεντρωνόμαστε στο να μιλάνε σωστά. Κάπου στη διαδρομή αντιλαμβανόμαστε ότι πρέπει να μάθουν και να σιωπούν. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το δυσκολότερο. Κάτι που κάποια απ' αυτά ίσως δεν μάθουν ποτέ. Απόδειξη: εμείς. Οι ήδη ...ενήλικες. Που ενώ ξέρουμε πως "κάποιες φορές είναι καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς", κάνουμε (να πω πάντα;) την λάθος επιλογή.
Και μπορεί τα λόγια μας να είναι "πτερόεντα", οι συνέπειές τους όμως;