Κοινόχρηστα

Πέρασε (επιτέλους) ένας χρόνος από τότε που ανέλαβα τα κοινόχρηστα της οικοδομής. Ένας δύσκολος χρόνος όπως αποδείχτηκε. Δυσκολότερος κι απ' ό,τι περίμενα και φοβόμουν. Κι όσο εύκολα μπλέχτηκα, τόσο δύσκολο ήταν να απαλλαγώ. Ένας νοικάρης, δυο επαγγελματίες και μερικοί συνταξιούχοι είναι το υλικό. Ποιος ν' αναλάβει; Προβληματισμός που θα μας απασχολούσε και σε μια φυσιολογική κατάσταση. Και στη δική μας οικοδομή η έννοια "φυσιολογικό" είναι άγνωστη. Καταστατικό δεν υπάρχει, να τα "δώσουμε" "έξω" δεν συμφωνούμε, το πετρέλαιο μας ανησυχεί (όπως όλους), το ασανσέρ έχει πρόβλημα, τα οικονομικά, η εμπιστοσύνη, η ψυχολογία χειροτερεύουν.
Μ' αυτά και με τα' άλλα, είναι να μη θεωρώ θαύμα το ότι βρέθηκε αντικαταστάτης;!!