Διπλός τερματισμός

Παράξενη μέρα. Φορτισμένη συναισθηματικά.
Άλλοι δυο(2) πήραν τις θέσεις τους. Ακόμα δυο(2) φύγανε και μείναμε χωρίς την "γιαγιά" μας, χωρίς Χάρη. Τόσο διαφορετικοί σε ηλικία, σε "θέση", σε "στάση", σε εμφάνιση, σε παρουσία, σε "κίνηση". Τόσο δικοί μας. Ανθρώπινοι.

Είναι(;) νόμος

Μέσα σε μια εβδομάδα δυο περιστατικά.
1ο: Λίγες μέρες πριν.
Σε μια ταβερνούλα απέναντι από το Ιμαρέτ. Στη πόρτα κολλημένο, σε εμφανέστατο σημείο το γνωστό αυτοκόλλητο (σε μεγάλο μέγεθος) που ενημερώνει ότι εδώ απαγορεύεται το κάπνισμα.
Καθίσαμε σ' ένα μικρό τραπεζάκι κοντά στη πόρτα (και το αυτοκόλλητο) κι όταν ήρθε η σερβιτόρα δώσαμε την παραγγελία μας. Εκτός από μας υπήρχαν στο χώρο δυο παρεούλες και ήρθε ακόμα ένα ζευγαράκι όσο ήμασταν εκεί. Κι ενώ όλα "βαίναν καλώς", λίγο πριν τελειώσουμε το φαγητό μας, δυο άτομα του προσωπικού και η σερβιτόρα που καθόταν στο διπλανό από μας τραπεζάκι, άναψαν τσιγάρο ο ένας μετά τον άλλο.
Βιαστήκαμε να φύγουμε πριν χαλάσει εντελώς (και) η διάθεσή μας. Τι λες σ' αυτές τις περιπτώσεις;
2ο: Χτες.
Λίγο μετά τις εννέα το βράδυ μπήκαμε σ' ένα καινούργιο ταβερνάκι στα "παντοφλάδικα". Μια παρέα μόνον ήταν μέσα και οι του προσωπικού που είχαν πιάσει ένα τραπέζι στο βάθος. Εμείς καθίσαμε κοντά στην πόρτα (πάλι). Πήραμε κάτι λίγα. Κάποια άλλα που ζητήσαμε (και ήταν στο menu) δεν υπήρχαν. "Έχει τελειώσει" μας είπε ο νεαρός σερβιτόρος. Αρκετά αργότερα ο "αέρας" άρχισε να με ενοχλεί. Έψαξα με το μάτι και εντόπισα τον ένοχο. Μια κυρία που άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Αυτή και η παρέα της φαινόταν να έχουν τελειώσει το φαγητό (τρώγανε το γλυκό τους) και περιμένανε τον λογαριασμό. Έκανα υπομονή. Στο τρίτο δεν άντεξα πλέον. "Σας παρακαλώ μην ανάψετε άλλο" της είπα σκύβοντας προς το μέρος της. "Καλά" μου είπε, κούνησε το κεφάλι της και το άφησε.
Τελικά φύγαμε πριν απ' αυτούς.