Θερμόλουτρα

Ο φίλος που πρότεινε και διαφήμιζε αυτό το μέρος δεν ήρθε μαζί μας. Είναι αλλού. Κάπου "πολύ πλέον καλύτερα". Μόνοι λοιπόν και στα ξαφνικά (όπως το συνηθίζουμε) τ' αποφασίσαμε και ξεκινήσαμε. Την Τετάρτη, πριν το μεσημέρι.
Αφού περάσαμε μέσα από Σέρρες μόνο και μόνο για να τσιμπήσουμε λίγη από την φημισμένη μπουγάτσα τους, φτάσαμε στον προορισμό μας, τα Λουτρά Σιδηροκάστρου. Περίμενα να βρω κάποιο χωριό μ' αυτό το όνομα, ένα συνοικισμό ίσως αλλά βρέθηκα σε μια ομάδα ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων μέσα σε δάσος. Το τοπίο είναι όμορφο. Το κτήριο στο οποίο η επιχείρηση λειτουργεί ακόμα (υπάρχουν άλλα δυο-τρία που ήταν κλειστά, ίσως και εγκαταλειμμένα) είναι περιποιημένο, καθαρό, καλά συντηρημένο αλλά η φθορά και η αίσθηση ότι ανήκει σε μια άλλη εποχή είναι έντονες. Ίσως επειδή είναι τέλος της season (αρχίζει από Σεπτέμβριο) υπήρχε και σ' αυτό ολόκληρη πτέρυγα κλειστή όπως κλειστό ήταν και το Εστιατόριο. Έτσι αφού συνεννοηθήκαμε με την reception για δωμάτιο, ενημερωθήκαμε για τις προσφερόμενες υπηρεσίες και κάναμε κρατήσεις, φύγαμε για Σιδηρόκαστρο (22 χλμ προς τα πίσω) για να βρούμε κάτι να φάμε. Μας συστήσανε το "Καπηλειό". Καλό φαΐ και φτηνό.
Αργότερα επιστρέψαμε στα "Λουτρά" και περιμέναμε να έρθει η ώρα για το πρώτο μας μπάνιο. Έπρεπε να περάσουν 3 ώρες απ' αυτήν του φαγητού. Όταν ήρθε, μπήκαμε στον ειδικό χώρο για υδρομασάζ που είναι prive. Σε αντίθεση το χαμάμ είναι ομαδικό με την έννοια ότι μια ώρα μπαίνουν οι γυναίκες, την επομένη ώρα οι άντρες κ.ο.κ. Ευτυχώς στο υδρομασάζ έχεις την δυνατότητα να μειώσεις την θερμοκρασία του νερού γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να το απολαύσω. Μείναμε γύρω στα 40 λεπτά. Μας έφερε έντονη χαλάρωση και μεγάλη δίψα. Κοιμηθήκαμε νωρίς, χωρίς πίεση. Ξυπνήσαμε ευδιάθετοι.
Το πρωινό ήταν πλούσιο και για κάθε γούστο. Αποφάσισα να το τιμήσω. Έτσι κι αλλιώς δεν θα έμπαινα στο χαμάμ. Αφού θα μέναμε κι αυτή την ημέρα είπαμε να το εκμεταλλευτούμε και να γνωρίσουμε την γύρω περιοχή. Πήγαμε στα γύρω χωριουδάκια προς Σιδηρόκαστρο και μετά ανεβήκαμε στον Προμαχώνα, 10 χλμ βορειότερα των Λουτρών. Από κει κάναμε δεξιά και στα 6 χλμ βγήκαμε στο Άγκιστρο που είναι και το τέλος του δρόμου. Εδώ είναι που βρήκαμε και το "αντίπαλο δέος" για τα Λουτρά Σιδηροκάστρου: Τα Λουτρά Αγκίστρου.
Το χωριό όλο φαίνεται να έχει επενδύσει και να εξαρτάται από τα νερά της περιοχής που όπως κι αυτά του Σιδηροκάστρου βγαίνουν καυτά από πηγές. Κι εδώ υπάρχουν εγκαταστάσεις λουτρών &' χαμάμ &' υδρομασάζ και εδώ απαγγέλλονται χαλάρωση &' relax face &' antistress massage &' καθαρισμό &' απολέπιση, ακόμα και …σοκολατοθεραπεία. Όλα με κάποιο αντίτιμο. Κάθε λεπτό (της ώρας) και ευρώ. Αυτό που επιπλέον προσφέρουν εδώ είναι "ατμόσφαιρα". Είναι το καινούριο στις εγκαταστάσεις, είναι η φινέτσα, είναι ποικιλία &' αφθονία σε καταλύματα. Επίσης εδώ υπάρχουν εστιατόρια και καφετέριες. Είναι χωριό με ζωή.
Εδώ γνωρίσαμε και την κυρά Μαρία στη χασαποταβέρνα της οποίας φάγαμε για μεσημέρι. Διαλέξαμε αρνάκι στη γάστρα, ελάφι, ντολμαδάκια και ημίγλυκο χύμα (πολύ καλό). Μας κέρασε παραδοσιακές χυλοπίτες στιγμής. Ποιοτικό φαγητό και φτηνό.
Λίγο πριν την είσοδο του χωριού υπάρχει και ιχθυοτροφείο που μου άνοιξε την όρεξη για φρέσκο ψάρι στα κάρβουνα, αλλά το εστιατόριό του μου φάνηκε …κάπως και δεν επέμενα.
Φεύγοντας περάσαμε από το Εμπορικό Κέντρο Procom, μεταξύ Άγκιστρου και Προμαχώνα. Στο τεράστιο συγκρότημα μόνο τα Jumpo είναι ανοιχτά και η καντίνα. Οι συνέπειες της κρίσης εδώ είναι εντονότατες.
Πίσω στο δωμάτιο μας κοιμηθήκαμε για λίγο για να κατεβούμε στην ώρα μας κι ενθουσιασμένοι για το δεύτερο υδρομασάζ.

Την επομένη αναχωρήσαμε. Στο Σιδηρόκαστρο αφιερώσαμε λίγο χρόνο για να κλείσουμε άλλη μια εκκρεμότητα. Αναζητήσαμε (ευτυχώς με επιμονή) και βρήκαμε τους "Καταρράκτες Ζεστών Νερών". Παρά την άγνοια των ντόπιων. Οι ίδιοι οι "καταρράκτες" δεν είναι τίποτα σπουδαίο. Ποταμάκι με χλιαρό νερό που διασχίζει την περιοχή πέφτει από αρκετό ύψος στην κοίτη άλλου ποταμού. Στην ένωσή τους όμως έχει δημιουργηθεί μια λιμνούλα. Και το σύνολο των υδάτων αυτών χάνεται σε σπήλαιο που δημιουργήθηκε κάτω από τον καταρράκτη. Έχει ενδιαφέρον για τους ενασχολούμενους με τα τοιαύτα και αποτελεί ιδανικό καταφύγιο για σμήνη νυχτερίδων. Το τοπίο συμπληρώνει πληθώρα ψηλών δέντρων και έντονη βλάστηση.
Φεύγοντας κι από 'κει πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και διαλέξαμε αυτή την διαδρομή που θα μας επέτρεπε να γευτούμε άλλη μια Σερραϊκή μπουγάτσα.

Update (31 Ιανουαρίου 2013)
Για λόγους αξιολόγησης και σύγκρισης να αναφέρω ότι οι χρεώσεις (την συγκεκριμένη περίοδο) ήταν οι εξής:
α) στα Λ.Σιδηροκάστρου
    Δωμάτιο δίκλινο ______ 30 (+6,50 κατ' άτομο για πρωινό)
    Υδρομασάζ   __________ 5 (κατ' άτομο)
    Χαμάμ  ______________ 0 (δωρεάν)
β) στο Άγκιστρο
    Δωμάτιο δίκλινο ______ 50 (με πρωινό)

Η Φτώχια Θέλει Καλοπέραση

Γι' αυτή την "έξοδό" μας μάθανε κι άλλοι. Και κάποιοι φαίνεται πως περιμένουν τα (όποια) σχόλιά μας. Ο λόγος για την "επίσκεψή" μας, μεσοβδόμαδα, στο "La Rocca".

Πολλά μαγαζιά, λόγω κρίσης, δελεάζουν τους υποψήφιους πελάτες τους με προσφορές κι εκπτώσεις. Το "La Rocca" έχει προσθέσει και τα δυο (δωρεάν κρασί και μειωμένες κατά 30% τιμές) στο υπέροχο menu του.

Δοκιμάσαμε σολωμό με άγριο ρύζι και σάλτσα σαμπάνιας, πικάντικο κοτόπουλο, εντυπωσιακά πληθωρικό γιουβέτσι και ψαρονέφρι. Ο κρασάτος κόκορας είχε τελειώσει.

Στα μείον, οι προτηγανισμένες πατάτες. Στα (πολλά) συν, η καθαρή ατμόσφαιρα, η υπέροχη μουσική.

Ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα.

Σημ.: Τέσσερις πλούσιες μερίδες, Σαλάτα, Κουβέρ (σκορδοβούτυρο, πάστα ελιάς, ψωμάκια πίτσας) και 2 κανάτες κρασί ( μία για κάθε δύο άτομα) μας στοίχισαν 18 ευρώ.