Ιόνιον Πέλαγος, λοιπόν. Όπως τα σχεδιάζαμε. Ολιγοήμερη η εκδρομή αλλά μόνο τέτοιες προγραμμάτιζαν τα Τουριστικά Γραφεία αυτή την εποχή για Κέρκυρα. Τρεις (3) διανυκτερεύσεις στο νησί, δυο (2) μέρες στο δρόμο. Μετά την κοροϊδίστικη στάση στα Γρεβενά περνώντας έξω από την Βέροια αρχίσαμε να μετράμε τούνελ. Μετά από 71 (τόσα τα έβγαλαν κάποιοι) και μια μπόρα που μας έπιασε καθ' οδόν καταλήξαμε στην Ηγουμενίτσα. Ο διάπλους διαρκεί μιάμιση με δύο ώρες (εξαρτάται από το F/B). Η διαδρομή είναι μουντή, άψυχη. Τα νερά πράσινα, σχεδόν στάσιμα, βρώμικα. Στον ουρανό δεν πετά τίποτα. Ούτε γλάρος για δείγμα. Πολύ παράξενο. Απόκοσμο.
Από μακριά μας υποδέχθηκαν τα Ενετικά κάστρα. Περάσαμε δίπλα τους σε μικρή απόσταση. Στο νέο λιμάνι της πόλης των Κερκυραίων (που τα τελευταία χρόνια επιμένουν να την ονομάζουν "Κορφού"), ανεβήκαμε πάλι στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας. Γύρω στα 10 χλμ μακριά, στο δρόμο προς Παλιοκαστρίτσα, λίγο έξω από τα Γουβιά. Μετά την "τακτοποίηση στα δωμάτια, ξεκούραση και απόλαυση των ανέσεων", σύμφωνα με το πρόγραμμα, είχαμε την "έξοδο στη πόλη" για μια πρώτη επαφή μαζί της.Την επομένη, με ντόπια ξεναγό, μας πήγαν στο "Αχίλλειον", το μικρό και φτωχικό εξοχικό της αυτοκράτειρας της Αυστρίας και στο "Κανόνι" μια περιοχή με πανοραμική θέα στον αεροδιάδρομο του νησιού, στην λιμνοθάλασσα της πόλης και στο Ποντικονήσι. Το μεσημέρι μπήκαμε για τα καλά στα "καντούνια" και στο ρυθμό της πόλης. Στο χρόνο που είχαμε στη διάθεση μας χαζέψαμε τα μαγαζάκια, ψωνίσαμε ψιλοπράγματα και κάναμε χαλαρωτικό (και γαργαλιστικό) …"fish Spa". Το μεσημέρι μας πήγαν πέρα από την Δασιά στο Ύψος. Κοντά στα Γουβιά. Για φαγητό και μπάνιο. Και πράγματι η παραλία εκεί ήταν υπέροχη. Η θάλασσα φαινόταν πεντακάθαρη και στα πόδια μου ζεστή. Αλλά τα μαγιό μας είχαν μείνει στο λεωφορείο και η ώρα είχε περάσει. Με λύπη μου παραιτήθηκα από την προοπτική να κολυμπήσω εκεί και ψάξαμε για κάποιο εστιατόριο. Πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω εποχής. Κι αυτό στο οποίο καταλήξαμε μας είπαν ότι κλείνει σε 2-3 μέρες. Δεν είχε τις ντόπιες σπεσιαλιτέ, είχε καλό μάγειρα, καλή θέση πάνω στην παραλιακή, καλή εξυπηρέτηση και σκληρά κρέατα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, το απόγευμα θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας "στο ξενοδοχείο με θέα στο Ιόνιο". Όμως το ξενοδοχείο, το "Fiori", δεν "έβλεπε" με τίποτα θάλασσα και ήταν χωμένο μέσα στα δέντρα και την άγρια φύση. Ωραίο ξενοδοχείο, δεν αντιλέγω, με πισίνα που δεν μπόρεσα να δοκιμάσω, καθαρό, με καλή εξυπηρέτηση και αρκετά καλό πρωινό μπουφέ. Το βλέπαμε μόνο όταν επιστρέφαμε για ξεκούραση και ύπνο. Το απόγευμα δεν ακολουθήσαμε το γκρουπ. Κατεβήκαμε μαζί τους μέχρι την πόλη, αυτοί συνέχισαν κι εμείς ασχοληθήκαμε με τα δικά μας.
Το άλλο πρωί φύγαμε για Παλιοκαστρίτσα. Αν και ήμουν προκατειλημμένος και όλοι μας προειδοποιούσαν για παγωμένα νερά, δοκίμασα και μπορώ να πω ότι τα βρήκα απλώς δροσερά. Βεβαίως και κολύμπησα. Και στον αριστερό και στο δεξί όρμο.
Ύστερα από λίγο, στο δρόμο της επιστροφής μας σταμάτησαν σ' ένα εργοστάσιο παραγωγής κουμ-κουάτ και άλλων οινοπνευματωδών και στη συνέχεια κατεβήκαμε και πάλι στη πόλη, στη μεγάλη πλατεία, την Σπιανάδα, μπροστά από την είσοδο του παλιού φρουρίου. Είχαμε μόνο μια ώρα στην διάθεσή μας για φαγητό. Χωθήκαμε στην παλιά πόλη και ξεχυθήκαμε στα καντούνια της. Μπήκαμε στο "Δίπορτο". Είχε τις δυο από τις τρεις κλασικές, ντόπιες σπεσιαλιτέ, την Παστιτσάδα (μακαρόνια πέννες με μοσχαρίσιο κρέας) και το Σοφρίτο (μοσχάρι κατσαρόλας σε φέτες με υπέροχη σάλτσα και τηγανητές πατάτες). Τα παραγγείλαμε κι ήταν η πρώτη φορά σ' αυτή την εκδρομή που ευχαριστηθήκαμε φαγητό. Το απόγευμα πριν οι υπόλοιποι συνέλθουν από την μεσημεριανή ραστώνη, νοικιάσαμε ένα μηχανάκι και αφήσαμε το ξενοδοχείο για να περάσουμε το τελευταίο βράδυ στο νησί με τους δικούς μας κανόνες και ρυθμούς.
Τ' άλλο πρωί, μετά το πρόγευμα, αναχωρήσαμε. Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Ιωάννινα, Μέτσοβο, έλεγε το πρόγραμμα. Αλλά αρκετά χλμ πριν τα Γιάννενα το λεωφορείο παρέδωσε το πνεύμα. Περιμέναμε μιάμιση ώρα περίπου μέχρι να έρθει άλλο από Ηγουμενίτσα που μας μετέφερε τελικά στο Μέτσοβο. Εδώ φάγαμε για μεσημέρι. Στον "Γαλαξία". Αρνάκι σούβλας, κοκορέτσι, γουρουνόπουλο (αυτά μαζί με 2 σαλάτες, ψωμί, μια μπύρα και τέταρτο κρασί μας στοίχισαν 38,50 ευρώ. Το άξιζαν!!).
Δεν υπήρξε άλλο απρόοπτο. Στη Βέροια σταματήσαμε για καφέ και αλλάξαμε και πάλι λεωφορείο. Μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.
Αξιολόγηση:
Hotel "Fiori":
Καθαριότητα 5 – Εξυπηρέτηση 4 – Ομορφιά (περιβάλλον χώρος, εσωτερική διακόσμηση) 4 – Προσφερόμενες Υπηρεσίες 4 – Άλλες Δραστηριότητες 3 - Τιμή/Απόδοση 4 (μέσω Τουριστ. Γραφείου)
Σύνολο: 24 - Μ.Ο: 4
"Δίπορτο":
Γεύση 5 – Ποιότητα 4 – Ποσότητα 5 – Περιβάλλον 2 – Εξυπηρέτηση 4 – Τιμή/Απόδοση 4
Σύνολο: 24 - Μ.Ο: 4
" Γαλαξίας ":
Γεύση 5 – Ποιότητα 5 – Ποσότητα 5 – Περιβάλλον 5 – Εξυπηρέτηση 4 – Τιμή/Απόδοση 4
Σύνολο: 28 - Μ.Ο: 4,7
Ψητοπωλείο/Καφετέρια/Bar στην παραλία Ύψους (ΦΑΙΤΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ):
Γεύση 4 – Ποιότητα 3 – Ποσότητα 4 – Περιβάλλον 4 – Εξυπηρέτηση 4 –
Τιμή/Απόδοση 3 (2 μερ. κρέας, 2 σαλάτες, ψωμί, αναψυκτικό, μπύρα = 31 ευρώ)
Σύνολο: 22 - Μ.Ο: 3,7
