Και με την Βούλα

 

Η μέρα για την ακρόαση ήρθε. Ήταν χτες. Αφού κάναμε από πριν όλες τις προετοιμασίες και διπλοτσεκάραμε τα χαρτιά μας και συναντηθήκαμε με τους τεχνικούς για τις υπογραφές και τις τελικές οδηγίες, πήγαμε στο προκαθορισμένο ραντεβού. Είχαμε το Νο 25. Στην αναμονή λοιπόν και πάλι.  Αλλά ήμασταν προετοιμασμένοι και τελειώσαμε σχετικά γρήγορα αφού κάποιοι από τους υποψήφιους δεν εμφανίστηκαν. Με ένα "άριστα" στον φάκελο από τον έλεγχο των χαρτιών, αντιμετωπίσαμε με περισσότερο άνεση την Επιτροπή.

Περάσαμε.

Κι έχοντας πια την έγκριση στο χέρι, την οποία έσπευσα να διπλοφωτοτυπίσω, καθίσαμε κάπου να πιούμε ένα καφέ, κάτι να φάμε, να χαλαρώσουμε. "Ευτυχώς" πριν φύγουμε σκέφτηκα να πάμε την απόφαση στο προπονητικό team.

Καλά που πήγαμε. Καινούργιες οδηγίες, άλλα χαρτιά, νέα επίσκεψη στο κτήριο της επιτροπής, αυτή την φορά στον 1^ο όροφο. Τροχάδην τώρα, γιατί το ρολόι πλησίαζε επικίνδυνα στο να δείξει τέλος του ωραρίου.

Προλάβαμε.

Αργά το απόγευμα, έχοντας επιστρέψει πλέον σπίτι μας, δεχτήκαμε το τελικό σήμα. Το … μεταφέραμε. "Ξεκινάτε αύριο" ήταν η απάντηση.

Νάμαστε λοιπόν πάλι σήμερα στο πρώτο "σαλονάκι", περιμένοντας να (ξανα)δούμε προπονητή και τεχνικούς. Να ξεκινήσουμε μια νέα προσπάθεια.

Πάλι πίσω

Η εκκίνηση δόθηκε το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου. Λόγω της Εθνικής εορτής παρουσιαστήκαμε την Τρίτη. Ο επιτηρητής μας δεν είχε βάρδια φυσικά αλλά οι απαραίτητες πρώτες ενέργειες έγιναν.

Δεν προχώρησε πολύ.

Σήμερα, μόλις στον τρίτο γύρο, ακυρωθήκαμε και πάλι. Μετά τις διαβουλεύσεις, συμφωνήθηκε το επόμενο βήμα να γίνει αφού αποφανθεί η Επιτροπή.

Μπήκαμε στην αναμονή.