Αυτός ο μήνας θαρρείς και
γλίστρησε μέσα από τα χέρια μου. Απομακρύνθηκε λίγο – λίγο, μέρα με την μέρα
ήσυχα κι αθόρυβα. Χωρίς απρόοπτα, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς δραματικά γεγονότα. Κι
ό,τι ήταν προγραμματισμένο ή αναμενόταν απλώς … δεν συνέβη!
Σε προσωπικό επίπεδο
βέβαια. Στο δικό μου "νησί " και μόνο. Γιατί λίγο πιο έξω: ο χαμός!
Τι να πρωτοσκεφτείς; Το νέο
ασφαλιστικό μας σύστημα; Τα φορολογικά; Την ανεργία και την φτώχια; Μόνο από
Βουλγαρία και Ρουμανία είμαστε καλύτερα, αν συγκριθούμε με τους λοιπούς της
Ευρώπης. Τον "εμφύλιο" στην Ουκρανία; Ή τις λοιπές συρράξεις και την
διεθνή ειρήνη; Που να γυρίσεις το βλέμμα για λίγο φως; Προς τα πάνω; Ναι, προς
τα πάνω. Φτάνει μόνο να μπορέσει το βλέμμα σου να διαπεράσει την μόλυνση, να
δει πέρα από το Όζον.
