bring them Back

bring them Back
T-btBack

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Εορταστική απομόνωση

 










«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος», λέει ο ποιητής. Όμως … σαν βγεις στον πηγαιμό για Θάσο, καλύτερα να προσέχεις τι εύχεσαι. Και πότε. Αυτές οι μέρες, για παράδειγμα, δεν ενδείκνυνται για τέτοιες ευχές. Ενώ στη πορθμειακή γραμμή Καβάλα-Πρίνος, θεωρητικά, δραστηριοποιούνται τρεις (3) εταιρείες, στην πράξη αυτό δεν ισχύει. Η μια από αυτές έχει «αποχωρήσει» και η δεύτερη (αυτή που «έχει έρθει για να μείνει») έχει στείλει από καιρό το πλοίο της για «επισκευή». Η τρίτη; Α, η τρίτη! Στις αργίες και τις Κυριακές κάνει λιγότερα δρομολόγια. Στις ημέρες των εορτών, 25 και 26/12 δεν έκανε κανένα. Χτες δεν έκανε κανένα. Ούτε σήμερα. Αύριο θα κάνει; Άγνωστο.

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2014

Γι’ αυτό δεν έρχεται


Αναδημοσιεύεται "επί τη επετείω" (+20Y).

«…Δεν βγαίνουμε μαζί σου γιατί γίνανε σχόλια»
Μου είπαν πως δεν είναι συνετό, δεν είναι της ηλικίας των παιδιών μας να βγαίνουν κορίτσια με αγόρια. Ο Πρώτος μίλησε στην μητέρα της Χρυσαφούλας και στη Βούλα για τα παιδιά της και αυτές με «πιάσανε» και μου είπαν τα σχετικά. Παραπονέθηκα στον Αλεξανδρίδη αλλά πήρε το μέρος του Πρώτου.
«Γι’ αυτό δεν έρχεται η Γνωστή ούτε στις συμμελέτες των νέων», συνέχισε η Ρόδη. «Φοβούνται μήπως δημιουργηθεί τίποτα στη καρδιά σου για την Λαμπρινή και την Βουτυρένια, και πληγωθείς απ’ την άρνησή τους. Τα κορίτσια είναι μικρά. Εγώ τους το είπα, ότι τόσο μυαλό έχεις, αλίμονο! Αυτός είναι πανέξυπνος, είπα, τι είναι αυτά που λέτε; Με την Βουτυρένια έπαιζε όταν αυτή ήταν μωρό, την έπαιρνε αγκαλιά, την τάϊζε μπισκότα. Τα ‘έχουν’ και με τον γαμπρό της Καναρίνας (τον Αλέξη τον Βουτυρίδη) που μαζεύει τους νέους. Πώς πάνε χωρίς να ‘ναι κανένας προύχοντας; Καλά όταν εμείς πάμε η μία στο σπίτι της άλλης, φωνάζουμε και προύχοντα (τους είπα); Να εγώ έχω πάρει τόσα εργόχειρα να πάω στης Χρυσαφούλας την μητέρα, να κάτσουμε, να μιλήσουμε. Μόνο πνευματικά θα πούμε; Γι’ αυτό η Βουτυρένια δεν ήθελε να ‘ρθει σήμερα στο βουνό μαζί σας. Αυτό συζητούσαμε το πρωί. Ο Δεσμώτης άκουσε λίγα απ’ την συζήτησή μας (την σταματήσαμε για να μην τον σκανδαλίσουμε) και έγινε θηρίο. Δεν ήθελε να κατέβει στην Αίθουσα (Δεν ξαναβγαίνω με αυτούς τους ανθρώπους, είπε). Πως θα σωθούν οι δικοί μου; Πως θα μπούνε στην Αίθουσα, ο αδελφός μου, η μάνα μου, με αυτή την νοοτροπία που επικρατεί; Είναι ξέρεις 5-6 με κολλημένα μυαλά και επιβάλλονται στους άλλους και κυριαρχεί αυτή η αντίληψη. Αλλά δεν ήξερα ότι σ’ αγαπάνε τόσο. Ότι νοιάζονται τόσο για σένα, να μη πληγωθείς! … Γι’ αυτό κοίτα να παντρευτείς σύντομα…»
Κάποια άλλη βεβαίως-βεβαίως.