Διαμαρτύρηση Και "Πεντηκοστή"

 

 

 

 

 

 

 

   

 

_ Σαν σήμερα το 1517 (31/10/1517), ο Μαρτίνος Λούθηρος, ένας Γερμανός καθολικός μοναχός, διαφωνώντας με πολλά από τα δόγματα της καθολικής εκκλησίας ανάρτησε έξω από τον ναό της Βιρτεμβέργης στο γερμανικό κρατίδιο της Θουριγγίας τις “Θέσεις” του (95 τον αριθμό) με τις οποίες αποδεχόταν ως κανόνα πίστης μόνο την Αγία Γραφή και καμία θρησκευτική παράδοση. Καταδίκαζε την προσκύνηση της Θεοτόκου και των Αγίων, κήρυττε την σωτηρία διαμέσου της πίστης και όχι των έργων, καταδίκαζε την ιεροσύνη και το αλάθητο του Πάπα λέγοντας πως όλοι οι πιστοί είναι ιερείς κτλ. Ο διαμαρτυρόμενος (protestant) μοναχός γίνεται έτσι ο “δημιουργός” του Προτεσταντισμού. Ο Λουθηρανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία σε πολλά κρατίδια της βόρειας Γερμανίας, στη Δανία, Σουηδία, Νορβηγία και Φινλανδία όπου ως σήμερα παραμένει η κυρίαρχη θρησκεία.

_ Παράλληλα με τον Λούθηρο τη μεταρρύθμιση κήρυξε στην Ελβετία ο Ιωάννης Καλβίνος (John Calvin) διακηρύσσοντας ό,τι κήρυξε και ο Λούθηρος με τη διαφορά ότι διακήρυξε τον χωρισμό εκκλησίας και κράτους, δηλαδή την ηγεσία της εκκλησίας να έχουν οι επίσκοποι και όχι ο βασιλιάς. Ο Καλβινισμός, εκτός από την Ελβετία επεκτάθηκε δια μέσου του John Knox στην Σκοτία όπως επίσης στην Ολλανδία και την Ουγγαρία. Στην Σκοτία οι νέες εκκλησίες ονομάστηκαν Πρεσβυτεριανές ακριβώς γιατί τη διοίκηση της εκκλησίας είχαν οι επίσκοποι (πρεσβύτεροι) που ήταν ανεξάρτητοι από το κράτος. Στα πλαίσια του Πρεσβυτεριανισμού αναπτύχθηκε και ο Συναθροισμός (Congregationalism) όπου κάθε σύναξη ήταν αυτόνομη και ανεξάρτητη αντίθετα με τον κλασικό πρεσβυτεριανισμό όπου υπάρχει κεντρική διοίκηση και καθοδήγηση.
Επίσης τότε αναπτύχθηκαν και διάφορα άλλα κινήματα που το κοινό τους ήταν ο αναβαπτισμός δηλαδή το βάπτισμα ακολουθούσε μετά την πίστη, κάτι πρωτοφανές για την εποχή. Ωστόσο τα κινήματα αυτά είχαν ακραίες για την εποχή διδασκαλίες όπως αποχή από κάθε είδους βία, αφοσίωση στη φιλανθρωπία, ζωή σε κοινόβια, είχαν τα πάντα κοινά κτλ. Λόγω της ακρότητας των θέσεων αυτών δεν βρήκαν και πολλή μεγάλη αποδοχή και εξάπλωση. Τα πιο γνωστά τέτοια κινήματα είναι οι Μενονίτες, η αδελφότητες Brethren, Amish κ.α.

_ Στην Αγγλία, το 1532 η βασίλισσα Ελισάβετ αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί από την καθολική εκκλησία και έτσι ιδρύθηκε η Αγγλικανική Εκκλησία, υιοθετώντας τις βασικές προτεσταντικές διδασκαλίες, διατηρώντας όμως πολλά στοιχεία του καθολικισμού. Στις αρχές του 17^ου αιώνα υπήρξε ένα γενικότερο κίνημα μέσα στα πλαίσια της Αγγλικανικής Εκκλησίας που ονομάστηκε Πουριτανισμός (από το pure = αγνός, άγιος). Το κίνημα, επηρεασμένο από τους πρεσβυτεριανούς, είχε σκοπό την αναβάθμιση της Αγγλικανικής Εκκλησίας.

Την ίδια περίοδο εξαπλώνονται στην Αγγλία και οι Βαπτιστές οι οποίοι διακήρυξαν ότι το βάπτισμα πρέπει να ακολουθεί την πίστη (όπως οι αναβαπτιστές) και επίσης υιοθέτησαν το συναθροιστικό σύστημα διοίκησης (κάθε σύναξη να είναι αυτόνομη). Πρεσβυτεριανοί, Βαπτιστές και Αναβαπτιστές που αρχίζουν και εξαπλώνονται με γοργό ρυθμό μέσα στην Αγγλία βρίσκουν απίστευτο διωγμό από το αγγλικό κράτος και με την ευλογία της Αγγλικανικής Εκκλησίας (που έχει ως “αρχιεπίσκοπό” της τον Βασιλιά). Πολλοί από τους διωγμένους μεταναστεύουν στο Νέο Κόσμο (μετέπειτα Η.Π.Α.)

_ Στις αρχές του 18^ου αιώνα ένας αγγλικανός επίσκοπος, ο John Weshley, ασπαζόμενος τις βασικές διδασκαλίες των πρεσβυτεριανών και βαπτιστών, ξεκίνησε ένα νέο κίνημα που ονομάστηκε Μεθοδισμός ακριβώς γιατί έδινε έμφαση σε μια πιο μεθοδική ζωή του πιστού όπου δινόταν έμφαση στην μελέτη του Λόγου του Θεού στην προσευχή, στις εξωτερικές εκδηλώσεις λατρείας, στη μουσική δοξολογία, στην κοινωνία των πιστών μεταξύ τους, στις ακόμη πιο συχνές συνάξεις της εκκλησίας κτλ. Ο Μεθοδισμός αναπτύσσεται κυρίως στις H.Π.Α μια και το αγγλικό κράτος επιμένει στην “αντιαιρετική” πολιτική του.

_ Στο δεύτερο μισό του 19^ου αιώνα μέσα στους κόλπους των μεθοδιστών αναπτύχθηκαν διάφορες ομάδες πιστών που επιδίωκαν την ακόμη περισσότερο αφιέρωση του πιστού δίνοντας έμφαση στη σημασία της προσευχής και του προσωπικού αγιασμού. Δημιουργήθηκε έτσι μια σειρά από νέες εκκλησίες οι οποίες ονομάστηκαν Αγιαστικές (Holiness Churches), χωρίς ωστόσο να διαφεύγουν δογματικά από τα γενικότερα πλαίσια του Μεθοδισμού.

 _ Στην αυγή του 20^ου αιώνα, μέσα στις αγιαστικές κινήσεις εμφανίστηκε και εξαπλώθηκε απότομα το φαινόμενο της γλωσσολαλιάς*, αρχικά σε μια σύναξη αγιαστών στην Topeka της πολιτείας του Kansas και κατόπιν πιο μαζικά σε παρόμοια σύναξη στην οδό Azusa του Los Angeles. Έτσι γεννήθηκαν οι Εκκλησίες της Πεντηκοστής, που ονομάστηκαν έτσι επειδή, σύμφωνα με την Αγία Γραφή, την ημέρα της Πεντηκοστής οι 120 μαθητές στην Ιερουσαλήμ βαπτίστηκαν στο Πνεύμα το Άγιο μιλώντας σε νέες γλώσσες. Το κίνημα της Πεντηκοστής εξαπλώθηκε ταχύτατα σε όλες τις H.Π.Α. και κατόπιν σε όλο τον κόσμο. Σήμερα βρίσκεται σε πολύ μεγάλη εξάπλωση και στην Αφρική και στη Λατινική Αμερική.

  

______________

* Η "Γλωσσολαλιά" (το να μιλά δηλαδή κάποιος γλώσσες που του είναι άγνωστες, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, όπως έγινε για πρώτη φορά την ημέρα της Πεντηκοστής στους αποστόλους και τους μετ' αυτών) έχει μπει στην πνευματική ζωή εκατομμυρίων Χριστιανών. Το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια λοιπόν, αποφάσισε να μελετήσει το φαινόμενο κάνοντας πειράματα και έρευνες. Το πόρισμα του Πανεπιστημίου ήταν πως όταν κάποιος γλωσσολαλεί έχει ήρεμο τον λοβό του εγκεφάλου που αντιστοιχεί στην ομιλία (ενώ φυσιολογικά κατά την ομιλία ο συγκεκριμένος λοβός "πάλλεται"). Έτσι, τα αποτελέσματα των ερευνών του Πανεπιστημίου έρχονται σε απόλυτη αρμονία με την Αγία Γραφή, στην οποία ο Παύλος αναφέρει: "Αν προσεύχομαι σε ακατανόητη γλώσσα, προσεύχεται το πνεύμα μου, ο νους μου όμως μένει αμέτοχος" (Α' Κορινθ. 14/ιδ':14, ΜΝΠΚ).  

ΠΗΓΗ:

 http://www.sansimera.gr/almanac/3110#ixzz3HiqvFaCG

 http://thanasis.blogspot.gr/2008/04/to-panepisthmio-ths-pennsylbania-gia-thn-glvssolalia.hmtl 

                                                                                   __ (Το thanasis.gr - thanasis.com έχει καταργηθεί)

Ευχαριστώ

 

 

 

 

 

 

 

 

Μια και η ημέρα είναι ... ιδιαίτερη, να κάτι "ιδιαίτερο":

 "18 Ιδού, τι είδον εγώ αγαθόν: Είναι καλόν να τρώγει τις και να πίνει και να απολαμβάνει τα αγαθά όλου του κόπου αυτού, τον οποίον κοπιάζει υπό τον ήλιον, κατά τον αριθμόν των ημερών της ζωής αυτού, όσας έδωκεν ο Θεός εις αυτόν΄ Διότι τούτο είναι η μερίς αυτού.
19 Και εις όντινα άνθρωπον ο Θεός δόσας πλούτη και υπάρχοντα, έδωκεν εις αυτόν και εξουσίαν να τρώγει απ' αυτών και να λαμβάνει το μερίδιον αυτού και να ευφραίνεται εις τον κόπον αυτού, τούτο είναι δώρον Θεού"

(Δύο εδάφια από τον "Εκκλησιαστή" της Βίβλου, κεφ. 5ο)