Vaya con Dios

Λίγο πριν αποχαιρετήσουμε το 2012, αποχαιρετήσαμε τον δικό μας θείο Σωτήρη.
Δικός μας και ...θείος.
Το 2013 που έρχεται δεν θα τον απασχολεί. Ούτε το μέλλον πλέον.
Ήρθε η ώρα να ξεκουραστεί. Κι αυτός και οι δικοί του.

Τελειώσαμε...

Ο Νοέμβριος, αυτός που έγινε ορόσημο για μας, που τόσο μας ταρακούνησε, μας δυσκόλεψε, μας φόβισε, πέρασε κι αυτός.

Λίγες μέρες πριν αγωνιούσαμε για το τελευταίο άλμα. Όταν ήρθε η ώρα, επαναλάβαμε τις κινήσεις που ξέραμε, ζήσαμε και πάλι τις δυσκολίες του εγχειρήματος και περιμέναμε να κυλήσει ο απαραίτητος χρόνος.

Τώρα προγραμματίσαμε ήδη τα επόμενα βήματα και τον αφήνουμε πίσω μας να ντύνεται σιγά σιγά τη λήθη. Αύριο θα βάλουμε μπροστά τα σχέδια για τις επόμενές μας κινήσεις. Για τις γιορτές, για το 2013 και γι' ακόμα παραπέρα, όσο μας επιτραπεί.

Δόξα τω Θεώ, πέρασε κι αυτό.

Επανάληψη

Πήγαμε, ήρθαμε, …επιβιώσαμε.

Η δύσκολη μέρα που περίμενα, που φοβόμουνα, ήρθε. Κι ήταν ίδια όπως την θυμόμουνα, όπως την φοβόμουνα.

Κάθε βήμα θύμιζε κινήσεις, λόγια, μέρη, φόβους, αγωνίες που τώρα έπρεπε να ξαναζήσω. Και τις ξανάζησα. Ίσως λίγο πιο έντονα. Ίσως λίγο πιο άνετα.

Η δύσκολη μέρα ήρθε και πέρασε.

Η επόμενη περιμένει την σειρά της στο τέλος του μήνα.

Σημ.: Το πρωί της Δευτέρας, κατά την είσοδό μας, η κοπέλα στη υποδοχή αφού ρώτησε και έμαθε με ποιον έχουμε ραντεβού, μας είπε: Μη φοβάστε, έχετε τον Θεό.

Αυτή βεβαίως εννοούσε κάτι άλλο. Εμείς καταλάβαμε το σωστό.

Αντίο Xsara

Χτες, κι ενώ συμπληρώθηκαν 14 ημέρες από την ατελέσφορη προσπάθεια "μεταβίβασης" του Picasso, ήρθε η πολυπόθητη απάντηση/έγκριση του Τελωνείου Πειραιά.

Σήμερα λοιπόν βρεθήκαμε και πάλι με τον υποψήφιο αγοραστή στο γραφείο 6 της Δ/νσης Συγκοινωνιών, στη Νομαρχία. Και, για μια ακόμη φορά, αρχίσαμε το γαϊτανάκι. Στο γραφείο Νο 1 για τον φάκελο,  πίσω στο 6 για αιτήσεις κλπ, στη τράπεζα για τα παράβολα, στο 101 της Δ.Ο.Υ. για έκδοση (νέου) σήματος τελών κυκλοφορίας και σχετικού παραστατικού, στο ταμείο για πληρωμή, ξανά στο 101 για το αυτοκόλλητο σήμα, ξανά στο 6 για την συνέχεια της διεκπεραίωσης, στο 1 για να παραλάβουμε τις πινακίδες, στο 6 για να πάρουμε τον φάκελο και να τον πάμε στο Πρωτόκολλο και μετά στον Δ/ντή και πίσω στο 6.

Ναι. Μετά απ' όλα αυτά …τελειώσαμε.

Πληρώθηκα, συμπληρώσαμε τις υπεύθυνες δηλώσεις αγοραπωλησίας, παρέδωσα τα κλειδιά και …το αποχαιρέτησα.

Πρόσεχε Μαρία. Πρόσεχε Μάνο, Λευτέρη, Νίκο. Από αύριο θα κυκλοφορεί στην πόλη σας. Ίσως το δείτε.

Μεταβίβαση (σχεδόν)

Το Picasso συμπλήρωσε 11 χρόνια ζωής στα χέρια μου. Και τα έβγαλε σαν παλικάρι. Δεν έχω κανένα παράπονο. Τα πήγαμε πολύ καλά οι δυο μας. Μόνο αγκάθι στη σχέση μας η κατανάλωση. Τα 1600 cc με 90 (μόνον) άλογα, είναι ασύμφορα. Για μένα τουλάχιστον. Ιδίως με αυτή την τιμή της βενζίνης. Ιδίως στην συγκεκριμένη οικονομική συγκυρία.

Από καιρό λοιπόν ζητούσα να το δώσω. Από πολύ καιρό.

Τις προηγούμενες μέρες τα βρήκαμε με κάποιον υποψήφιο αγοραστή. Το είδε, το πήγε για έλεγχο, το οδήγησε. Συμφωνήσαμε και στη τιμή.
Δώσαμε λοιπόν ραντεβού χτες (Δευτεριάτικα) στη Νομαρχία για την μεταβίβαση.
Κι …εδώ αρχίζει το πανηγύρι:

Δ/νση Συγκοινωνιών
(Στάση 1η):
_Για να κάνουμε μια μεταβίβαση (για Ε.Ι.Χ); _Στο γραφείο 6 ή 7
(Στάση 2η - γρ.6):
_Θα χρειαστεί παράβολο. _Είναι "χαρακτηρισμένο" _ Α! τότε ρωτήστε στο γρ. 5
(Στάση 3η - γρ.5)
_ Μας έστειλαν σε σας. _Θέλω τις πινακίδες και την άδεια.
(Στάση 4η - γρ.5):
Φέρνουμε την άδεια, βγάζουμε και φέρνουμε και τις πινακίδες. _Ζητήστε και το φάκελο του οχήματος από το γρ. 1(αρχείο)
(Στάση 5η - γρ.1):
Ζητάμε και παίρνουμε τον φάκελο.
(Στάση 6η - γρ.5):
_Ορίστε και ο φάκελος.
Περιμένουμε και παίρνουμε μία βεβαίωση για το τελωνείο και μας στέλνουν για υπογραφή στο Πρωτόκολλο.
(Στάση 7η - Πρωτόκολλο):
Παίρνουμε αρ. Πρωτοκόλλου και επιστρέφουμε στο γρ.5
(Στάση 8η - γρ.5):
_Δώστε δίπλα παρακαλώ για υπογραφή από τον Προϊστάμενο στο γρ. 4
(Στάση 9η - γρ.4):
_Εντάξει. Δώστε το πίσω. Αφήστε εδώ τον φάκελο.
(Στάση 10η - γρ.5)
_ Θα δώστε αυτή την βεβαίωση στο τελωνείο και θα πάρετε από 'κει ένα άλλο έγγραφο. Δεν νομίζω ότι θα τελειώσετε σήμερα. Όταν πάρετε το έγγραφο θα το φέρετε μαζί με κάποια παράβολα από την τράπεζα Πειραιώς, το χαρτί του ΚΤΕΟ κλπ. Θα τα πούμε καλύτερα τότε για να μην σας μπερδεύω από τώρα.

Τελωνείο:
_Φέρατε την άδεια κυκλοφορίας; Όχι; Ανάποδα τα κάνατε. Πρώτα έπρεπε να είχατε έρθει εδώ. Θέλουμε την άδεια για να ταυτοποιήσουμε το αυτοκίνητο. Όχι, δεν θα τελειώσουμε σήμερα. Το έγγραφο που ζητάτε θα έρθει από Αθήνα.

Εδώ κάπου ο υποψήφιος αγοραστής αναχωρεί. Συμφωνούμε να ξαναμιλήσουμε όταν διευθετηθεί το θέμα. Εγώ έχω μείνει με ένα αυτοκίνητο που δεν έχει πια ούτε άδεια ούτε πινακίδες.
Και το "πανηγύρι" συνεχίζεται:

Νομαρχία (2ο ημίχρονο):
Ζητάω φωτοαντίγραφο από την άδεια κυκλοφορίας. Μου λένε να βρω τον φάκελο κι ο ένας με στέλνει στον άλλο. Ψάχνω, κατά σειρά, σε προϊστάμενο, Πρωτόκολλο, Αρχείο. Ήταν στο γραφείο 1. Τον πάω στο γραφείο 5. Μου βγάζουν μια φωτοτυπία της άδειας και με στέλνουν για επικύρωση στον προϊστάμενο.

Τελωνείο (2ο ημίχρονο):
Πηγαίνω την επικυρωμένη φωτοτυπία της άδειας και το αυτοκίνητο. Η υπάλληλος ελέγχει και επαληθεύει τον αριθμό πλαισίου και το βεβαιώνει αυτό επί της φωτοτυπίας. Η προϊσταμένη ετοιμάζει μια αίτηση στο όνομά μου προς το Τελωνείο Πειραιά επί της οποίας πρέπει να επισυνάψω α) την φωτοτυπία της αδείας με την δική τους βεβαίωση για τον αρ. πλαισίου, β) την βεβαίωση που μου έδωσαν από την δ/νση Συγκοινωνιών και γ) την απόδειξη καταβολής τελών κυκλοφορίας.
Όλα αυτά θα πρέπει να τα στείλω, εγώ προσωπικά(;!!) στο Τελωνείο Πειραιά. Η απάντησή του θα 'ναι αυτό το έγγραφο που θα μας επιτρέψει να προχωρήσουμε στην μεταβίβαση και να ολοκληρώσουμε την αγοραπωλησία.

Είναι πλέον 12 το μεσημέρι. Ανεβαίνω στο σπίτι για να βρω την απόδειξη από τα τέλη κυκλοφορίας και αφήνω το αμάξι στην πυλωτή. Κατεβαίνω στο κέντρο, βγάζω φωτοτυπίες απ' όλα (τώρα πια φυσάω και το γιαούρτι) και καταλήγω στο Ταχυδρομείο. Όταν έρχεται η σειρά μου στέλνω το γράμμα μου Express και συστημένο.
Τι μένει;  …αναμονή.

Σημερινή εξέλιξη το πριν από λίγο τηλεφώνημα του "πελάτη" μου που με πήρε για να με ρωτήσει τι έγινε και να επαναβεβαιώσει το ενδιαφέρον του.
Καλό αυτό.

Δύσκολη μέρα

Άλλα σχέδια είχα γι' αυτή την μέρα.
Άλλες σκέψεις, άλλη πρόθεση. Και άλλα "τα συμβεβηκότα". Τα οποία ελπίζω (και ελπίζουμε) "να συμβάλουν στην πρόοδο" ουχί μόνο "του ευαγγελίου", βεβαίως-βεβαίως.
Το ραντεβού κλείστηκε αρκετά νωρίς ώστε να ματαιώσει οποιονδήποτε προγραμματισμό επί χάρτου. Έμεινα με ανάμεικτα συναισθήματα. Η "δική" μου μέρα αποσυρόταν διακριτικά και ανοίγαμε καινούριο και βαρύ αλισβερίσι με την Θεσ/νίκη.
Τώρα, στο τέλος της ημέρας, το μέλλον ξεκαθάρισε. Φαίνεται να πηγαίνουμε ολοταχώς για επανάληψη γεγονότων του 2007. Σε ένα μήνα περίπου θα ξαναζήσουμε έναν δύσκολο, ξεχασμένο Μάρτη. Εκτός εάν…

Κέρκυρα 20-23

Ιόνιον Πέλαγος, λοιπόν. Όπως τα σχεδιάζαμε. Ολιγοήμερη η εκδρομή αλλά μόνο τέτοιες προγραμμάτιζαν τα Τουριστικά Γραφεία αυτή την εποχή για Κέρκυρα. Τρεις (3) διανυκτερεύσεις στο νησί, δυο (2) μέρες στο δρόμο. Μετά την κοροϊδίστικη στάση στα Γρεβενά περνώντας έξω από την Βέροια αρχίσαμε να μετράμε τούνελ. Μετά από 71 (τόσα τα έβγαλαν κάποιοι) και μια μπόρα που μας έπιασε καθ' οδόν καταλήξαμε στην Ηγουμενίτσα. Ο διάπλους διαρκεί μιάμιση με δύο ώρες (εξαρτάται από το F/B). Η διαδρομή είναι μουντή, άψυχη. Τα νερά πράσινα, σχεδόν στάσιμα, βρώμικα. Στον ουρανό δεν πετά τίποτα. Ούτε γλάρος για δείγμα. Πολύ παράξενο. Απόκοσμο.

Από μακριά μας υποδέχθηκαν τα Ενετικά κάστρα. Περάσαμε δίπλα τους σε μικρή απόσταση. Στο νέο λιμάνι της πόλης των Κερκυραίων (που τα τελευταία χρόνια επιμένουν να την ονομάζουν "Κορφού"), ανεβήκαμε πάλι στο λεωφορείο και κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας. Γύρω στα 10 χλμ μακριά, στο δρόμο προς Παλιοκαστρίτσα, λίγο έξω από τα Γουβιά. Μετά την "τακτοποίηση στα δωμάτια, ξεκούραση και απόλαυση των ανέσεων", σύμφωνα με το πρόγραμμα, είχαμε την "έξοδο στη πόλη" για μια πρώτη επαφή μαζί της.
Την επομένη, με ντόπια ξεναγό, μας πήγαν στο "Αχίλλειον", το μικρό και φτωχικό εξοχικό της αυτοκράτειρας της Αυστρίας και στο "Κανόνι" μια περιοχή με πανοραμική θέα στον αεροδιάδρομο του νησιού, στην λιμνοθάλασσα της πόλης και στο Ποντικονήσι. Το μεσημέρι μπήκαμε για τα καλά στα "καντούνια" και στο ρυθμό της πόλης. Στο χρόνο που είχαμε στη διάθεση μας χαζέψαμε τα μαγαζάκια, ψωνίσαμε ψιλοπράγματα και κάναμε χαλαρωτικό (και γαργαλιστικό) …"fish Spa". Το μεσημέρι μας πήγαν πέρα από την Δασιά στο Ύψος. Κοντά στα Γουβιά. Για φαγητό και μπάνιο. Και πράγματι η παραλία εκεί ήταν υπέροχη. Η θάλασσα φαινόταν πεντακάθαρη και στα πόδια μου ζεστή. Αλλά τα μαγιό μας είχαν μείνει στο λεωφορείο και η ώρα είχε περάσει. Με λύπη μου παραιτήθηκα από την προοπτική να κολυμπήσω εκεί και ψάξαμε για κάποιο εστιατόριο. Πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά λόγω εποχής. Κι αυτό στο οποίο καταλήξαμε μας είπαν ότι κλείνει σε 2-3 μέρες. Δεν είχε τις ντόπιες σπεσιαλιτέ, είχε καλό μάγειρα, καλή θέση πάνω στην παραλιακή, καλή εξυπηρέτηση και σκληρά κρέατα.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, το απόγευμα θα μπορούσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας "στο ξενοδοχείο με θέα στο Ιόνιο". Όμως το ξενοδοχείο, το "Fiori", δεν "έβλεπε" με τίποτα θάλασσα και ήταν χωμένο μέσα στα δέντρα και την άγρια φύση. Ωραίο ξενοδοχείο, δεν αντιλέγω, με πισίνα που δεν μπόρεσα να δοκιμάσω, καθαρό, με καλή εξυπηρέτηση και αρκετά καλό πρωινό μπουφέ. Το βλέπαμε μόνο όταν επιστρέφαμε για ξεκούραση και ύπνο. Το απόγευμα δεν ακολουθήσαμε το γκρουπ. Κατεβήκαμε μαζί τους μέχρι την πόλη, αυτοί συνέχισαν κι εμείς ασχοληθήκαμε με τα δικά μας.
Το άλλο πρωί φύγαμε για Παλιοκαστρίτσα. Αν και ήμουν προκατειλημμένος και όλοι μας προειδοποιούσαν για παγωμένα νερά, δοκίμασα και μπορώ να πω ότι τα βρήκα απλώς δροσερά. Βεβαίως και κολύμπησα. Και στον αριστερό και στο δεξί όρμο.
Ύστερα από λίγο, στο δρόμο της επιστροφής μας σταμάτησαν σ' ένα εργοστάσιο παραγωγής κουμ-κουάτ και άλλων οινοπνευματωδών και στη συνέχεια κατεβήκαμε και πάλι στη πόλη, στη μεγάλη πλατεία, την Σπιανάδα, μπροστά από την είσοδο του παλιού φρουρίου. Είχαμε μόνο μια ώρα στην διάθεσή μας για φαγητό. Χωθήκαμε στην παλιά πόλη και ξεχυθήκαμε στα καντούνια της. Μπήκαμε στο "Δίπορτο". Είχε τις δυο από τις τρεις κλασικές, ντόπιες σπεσιαλιτέ, την Παστιτσάδα (μακαρόνια πέννες με μοσχαρίσιο κρέας) και το Σοφρίτο (μοσχάρι κατσαρόλας σε φέτες με υπέροχη σάλτσα και τηγανητές πατάτες). Τα παραγγείλαμε κι ήταν η πρώτη φορά σ' αυτή την εκδρομή που ευχαριστηθήκαμε φαγητό. Το απόγευμα πριν οι υπόλοιποι συνέλθουν από την μεσημεριανή ραστώνη, νοικιάσαμε ένα μηχανάκι και αφήσαμε το ξενοδοχείο για να περάσουμε το τελευταίο βράδυ στο νησί με τους δικούς μας κανόνες και ρυθμούς.
Τ' άλλο πρωί, μετά το πρόγευμα, αναχωρήσαμε. Κέρκυρα, Ηγουμενίτσα, Ιωάννινα, Μέτσοβο, έλεγε το πρόγραμμα. Αλλά αρκετά χλμ πριν τα Γιάννενα το λεωφορείο παρέδωσε το πνεύμα. Περιμέναμε μιάμιση ώρα περίπου μέχρι να έρθει άλλο από Ηγουμενίτσα που μας μετέφερε τελικά στο Μέτσοβο. Εδώ φάγαμε για μεσημέρι. Στον "Γαλαξία". Αρνάκι σούβλας, κοκορέτσι, γουρουνόπουλο (αυτά μαζί με 2 σαλάτες, ψωμί, μια μπύρα και τέταρτο κρασί μας στοίχισαν 38,50 ευρώ. Το άξιζαν!!).
Δεν υπήρξε άλλο απρόοπτο. Στη Βέροια σταματήσαμε για καφέ και αλλάξαμε και πάλι λεωφορείο. Μετά άρχισε η αντίστροφη μέτρηση.


Αξιολόγηση:

Hotel "Fiori":
Καθαριότητα 5 – Εξυπηρέτηση 4 – Ομορφιά (περιβάλλον χώρος, εσωτερική διακόσμηση) 4 – Προσφερόμενες Υπηρεσίες 4 – Άλλες Δραστηριότητες 3 - Τιμή/Απόδοση 4 (μέσω Τουριστ. Γραφείου)
Σύνολο: 24 - Μ.Ο: 4

"Δίπορτο":
Γεύση 5 – Ποιότητα 4 – Ποσότητα 5 – Περιβάλλον 2 – Εξυπηρέτηση 4 – Τιμή/Απόδοση 4
Σύνολο: 24 - Μ.Ο: 4
" Γαλαξίας ":
Γεύση 5 – Ποιότητα 5 – Ποσότητα 5 – Περιβάλλον 5 – Εξυπηρέτηση 4 – Τιμή/Απόδοση 4
Σύνολο: 28 - Μ.Ο: 4,7
Ψητοπωλείο/Καφετέρια/Bar στην παραλία Ύψους (ΦΑΙΤΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ):
Γεύση 4 – Ποιότητα 3 – Ποσότητα 4 – Περιβάλλον 4 – Εξυπηρέτηση 4 –
Τιμή/Απόδοση 3 (2 μερ. κρέας, 2 σαλάτες, ψωμί, αναψυκτικό, μπύρα = 31 ευρώ)
Σύνολο: 22 - Μ.Ο: 3,7