Τόπος και χρόνος είχε καθοριστεί από τον εορτάζοντα.
Εμείς επιλέξαμε τον τρόπο, την διαδρομή.
Αφήνοντας την Εγνατία στο ύψος της Ασπροβάλτας, κατεβήκαμε στην διασταύρωση προς Βρασνά και Σταυρό. Διασχίσαμε το χωριό που άρχιζε να ξυπνά και μπήκαμε στο δύσκολο μέρος. Συνεχείς στροφές σε στενό και πληγωμένο οδόστρωμα. Πρώτος σταθμός το Στρατώνι. Πόσα χρόνια είχα να το δω; Κάποτε κάναμε αυτή την διαδρομή πιο συχνά.
Τώρα φαινόταν να έχουν αλλάξει πολλά. Ξανάρθα τελευταία σ' ένα ταξιδάκι αστραπή μέσα στον Χειμώνα αλλά ήταν βράδυ και δεν μπόρεσα να δω τίποτα. Τώρα, στο φως μιας ηλιόλουστης ημέρας μπόρεσα να αναγνωρίσω, έστω και με δυσκολία, παλιά μέρη και τόπους όπως το μικρό υπόγειο του Ουρανού.
Όταν, με το μυαλό γεμάτο αναμνήσεις, ήρθε η ώρα να συνεχίσουμε, διαλέξαμε τον μακρύ δρόμο. Περάσαμε από Στάγιρα, Νεοχώρι, Παλιοχώρι, Αρναία (που μου ξύπνησε άλλες τόσες θύμησες) και καταλήξαμε στη Απολλωνία. Από 'κει ακολουθήσαμε την πεπατημένη. Λαγκαδίκια, Άγ.Βασίλειος, Πανόραμα, Πυλαία, Τούμπα. Φαγητό σε γνωστό μαγαζί (που ώρα να ψάχνεις γι' άλλα;), καφέ με δικούς.
Τέλος αναχώρηση για Κορδελιό. Στην ώρα μας για τις ευχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου