Επανάληψη

Πήγαμε, ήρθαμε, …επιβιώσαμε.

Η δύσκολη μέρα που περίμενα, που φοβόμουνα, ήρθε. Κι ήταν ίδια όπως την θυμόμουνα, όπως την φοβόμουνα.

Κάθε βήμα θύμιζε κινήσεις, λόγια, μέρη, φόβους, αγωνίες που τώρα έπρεπε να ξαναζήσω. Και τις ξανάζησα. Ίσως λίγο πιο έντονα. Ίσως λίγο πιο άνετα.

Η δύσκολη μέρα ήρθε και πέρασε.

Η επόμενη περιμένει την σειρά της στο τέλος του μήνα.

Σημ.: Το πρωί της Δευτέρας, κατά την είσοδό μας, η κοπέλα στη υποδοχή αφού ρώτησε και έμαθε με ποιον έχουμε ραντεβού, μας είπε: Μη φοβάστε, έχετε τον Θεό.

Αυτή βεβαίως εννοούσε κάτι άλλο. Εμείς καταλάβαμε το σωστό.

Αντίο Xsara

Χτες, κι ενώ συμπληρώθηκαν 14 ημέρες από την ατελέσφορη προσπάθεια "μεταβίβασης" του Picasso, ήρθε η πολυπόθητη απάντηση/έγκριση του Τελωνείου Πειραιά.

Σήμερα λοιπόν βρεθήκαμε και πάλι με τον υποψήφιο αγοραστή στο γραφείο 6 της Δ/νσης Συγκοινωνιών, στη Νομαρχία. Και, για μια ακόμη φορά, αρχίσαμε το γαϊτανάκι. Στο γραφείο Νο 1 για τον φάκελο,  πίσω στο 6 για αιτήσεις κλπ, στη τράπεζα για τα παράβολα, στο 101 της Δ.Ο.Υ. για έκδοση (νέου) σήματος τελών κυκλοφορίας και σχετικού παραστατικού, στο ταμείο για πληρωμή, ξανά στο 101 για το αυτοκόλλητο σήμα, ξανά στο 6 για την συνέχεια της διεκπεραίωσης, στο 1 για να παραλάβουμε τις πινακίδες, στο 6 για να πάρουμε τον φάκελο και να τον πάμε στο Πρωτόκολλο και μετά στον Δ/ντή και πίσω στο 6.

Ναι. Μετά απ' όλα αυτά …τελειώσαμε.

Πληρώθηκα, συμπληρώσαμε τις υπεύθυνες δηλώσεις αγοραπωλησίας, παρέδωσα τα κλειδιά και …το αποχαιρέτησα.

Πρόσεχε Μαρία. Πρόσεχε Μάνο, Λευτέρη, Νίκο. Από αύριο θα κυκλοφορεί στην πόλη σας. Ίσως το δείτε.