Σεπτέμβριο
στη Θάσο σημαίνει λιγότερη φασαρία, λιγότερος κόσμος, καθαρότερες θάλασσες, ακτές
με λιγότερους λουόμενους, πιο δικές σου, πιο προσωπικές. Σημαίνει τέλος εποχής. Περισσότερη ηρεμία, λιγότερα επιλογές σε μαγαζιά «υγειονομικού
ενδιαφέροντος» αλλά και καλύτερες τιμές σε όλους τους τομείς. Αυτή την περίοδο είναι
που αρχίζουν να ξεχωρίζουν οι σοβαροί και δυνατοί «παίχτες», οι μόνιμοι, απ’ αυτούς
που «ανοίγουν» εποχιακά για ένα συμπληρωματικό καλοκαιρινό εισόδημα και, σε πολλές
περιπτώσεις, για μια … «αρπαχτή».
Αυτές τις μέρες,
αρχές του μήνα, υπάρχει ακόμα τουριστική κίνηση. Λιγότερη αλλά υπάρχει.
Διαφορετική βέβαια στις Σκάλες και τις ταβερνούλες «δίπλα στο κύμα» απ’ ότι στα
ορεινά χωριά που πάντα ήταν μια διέξοδος για όσους δεν ενθουσιάζονται με ψάρι
και θαλασσινά και ψάχνουν εναλλακτική κουζίνα και ντόπια κρέατα. Εγώ βέβαια, προτιμώ
ψάρι. Αλλά δεν είμαι φανατικός και, δοθείσης ευκαιρίας, θα δοκιμάσω τα πάντα.
Και θα ευχαριστηθώ τα … περισσότερα.
Χτες λοιπόν,
είχα την ευκαιρία. Και δεν είπα όχι σε μια επίσκεψη στο «Μενίρ», ένα
εστιατόριο/ταβέρνα μέσα στο πράσινο και την δροσιά (ακόμα και το
κατακαλόκαιρο). Σε ωραίο σημείο. Το συναντάς, στα δεξιά σου, ανεβαίνοντας από
τον Πρίνο προς τα Καζαβίτια (Μεγάλος και Μικρός Πρίνος), λίγο πριν το πρώτο
χωριό. Με ωραίο φαγητό και καλές τιμές. Και φήμη.
Χάνει λίγο στην ... εξυπηρέτηση. Σαν επιχείρηση
είναι φανερό ότι έχει περάσει και καλύτερες μέρες. Τώρα εξυπηρετεί κυρίως τους
ενοίκους των ενοικιαζόμενων δωματίων που διαθέτει, χωρίς ν' αφήνει
παραπονούμενους κι όσους ανεβαίνουν για να επισκεφτούν τα παραδοσιακά χωριά
ή/και θέλουν να (ξανα)δοκιμάσουν παραδοσιακές γεύσεις. Στα μείον η έλλειψη
ποικιλίας. Σε αντιστάθμισμα: ό,τι πάρεις είναι φρέσκο. Το μπιφτέκι τους είναι
σπιτικό, ζουμερό και καλοψημένο, ακόμα και το "γεμιστό", παρ’ ότι
φαίνεται … ογκώδες. Το κοκκινιστό με τηγανητές πατάτες, ένα από τα αγαπημένα
μου πιάτα, ήταν τέλειο. Στο κοτόπουλο με λαχανικά και σάλτσα λεμονιού, απόλαυσα
την σάλτσα και έφαγα ευχάριστα ακόμα και το κοτόπουλο παρ' ότι δεν μ' αρέσει το
στήθος. Το τζατζίκι δεν είχε υπερβολικό άνηθο. Όλα φαινόταν και ήταν προσεγμένα.
Μείναμε έως αργά μεσ’ την δροσιά, χωρίς να
καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα. Αποφασίσαμε να φύγουμε μόνο όταν αρχίσανε να
κλείνουνε τα μάτια μας από την νύστα. Θα ‘θελα να ξανάρθω μεσημεράκι.
Αξιολόγηση:
"Μενίρ":
Γεύση 5 – ποιότητα 5 – ποσότητα 5 – περιβάλλον (καλοκαιρινό) 5 – εξυπηρέτηση 4 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 29 - Μ.Ο: 4,83
