Εμπρός Βήμα Ταχύ

 Σαν έφτιαξε ο καιρός είπα να ξεκινήσω και πάλι τις ωριαίες περιπατητικές διαδρομές μου μέσα στην πόλη. Λόγω υγείας λοιπόν και καιρού επιτρέποντος ξεκίνησα για τις αποστάσεις των δυνατοτήτων μου. Χτες και σήμερα ακολούθησα (με μικρές παραλλαγές) την διαδρομή από το σπίτι στην πλατεία, απ' την πλατεία μέσα στους πεζοδρόμους, από κει στον δημοτικό κήπο και μετά από Βενιζέλου (στη σκιά) ή προς τα κάτω μέσα από την ανοιχτωσιά και το πάρκο Φαλήρου. Με κατεύθυνση και στόχο τα καινούργια δικαστήρια, την ιχθυόσκαλα ή το παρκάκι μετά από αυτήν. Ανάλογα με το που οι αντοχές μου θα μου επιτρέψουν να φτάσω. Η διαδρομή είναι ευχάριστη. Φτάνω Ραψάνη, Περιστέρι, Δικαστήρια. Νομίζω ότι διαρκεί μισή ώρα. Με μικροδιακοπές και απρόοπτα*. Αφού όλο και κάποιο γνωστό θα συναντήσω, κάποιο τηλεφώνημα θα με αποσπάσει, κάποιο φανάρι δεν θα “συνεργαστεί”. Έχουμε και τα μούρα (και άσπρα) στις τόσες μουριές στο παραλιακό μέτωπο. “Κρίμα” που δεν φτάνω αυτά που θέλω. Και μετά είναι και η επιστροφή. Πιο κουρασμένος με μάλλον πιο αργό βήμα. Βαδίζω σχεδόν μηχανικά στις τελευταίες δεκάδες μέτρα.

Αλλά όταν φτάνεις;!!

Αα! Ευχής έργο να γίνει μονιμότητα. Να μπορώ να περπατώ έτσι, να συνεχίζω να εκτελώ τις “διαδρομές μου”.

 _____

* Εχθές είχα και μια απρόοπτη, διαφορετική συνάντηση. Στην βιτρίνα ενός καταστήματος, στο εξωτερικό πεζουλάκι με περίμενε ένας νεοσσός κουρνιασμένος και ... εύθραυστος. Δεν ξέρω από τέτοια αλλά αυτό μάλλον ήταν καρδερίνα (από τα χρώματά του στις φτερούγες). Θα 'πρεπε να το είχα βγάλει μια φωτογραφία αλλά δεν μου 'κοψε. Κοίταξα ψηλά μήπως καταλάβω από που έπεσε. Τίποτα. Το πήρα. Για να μη το φάει κάποια γάτα. Και γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι. Το πήρα αλλά πως να το χειριστώ; Σκέφτηκα μια φίλη με γνώσεις, ένα PetShop για συμβουλές ή για να το αφήσω να το φροντίσουν (οπωσδήποτε) καλύτερα από μένα. Το κουβάλησα μαζί μου στη διαδρομή. Κούρνιασε στη χούφτα μου και μάλλον ηρέμησε. Σκέφτηκα να το ποτίσω και φτάνοντας στο Ναυτικό Μουσείο κατέβηκα στις βρύσες που υπάρχουν εκεί για τους λουόμενους. Έβαλα στη χούφτα μου λίγο νερό για να του δώσω αλλά για κάποιο λόγο δεν ήθελε. Μάλιστα θέλοντας να το αποφύγει τίναξε τις φτερούγες του, πέταξε και προσγειώθηκε ένα μέτρο πιο κει. Στη 2η προσπάθεια πέταξε ακόμα δυνατότερα και ψηλότερα στο παρακείμενο δέντρο. Σίγουρα εκεί θα 'ναι καλύτερα, απ' ό,τι μαζί μου.

Εκκλησία - Γυναίκες - Μακροζωία

 (επί τη επετείω)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Αυτό το άρθρο καταχωρήθηκε (επιμελεία Μαίρης Μπιμπή) στο health.in.gr, πριν από 8 χρόνια, με τίτλο "Οι γυναίκες που πηγαίνουν συχνά στην εκκλησία ζουν περισσότερο".

Αναφέρεται σε αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA Internal Medicine, σύμφωνα με την οποία οι γυναίκες που παρακολουθούν τη λειτουργία στην εκκλησία πάνω από μια φορά την εβδομάδα, έχουν μειωμένο κίνδυνο να αποβιώσουν πρόωρα και ζουν πέντε μήνες παραπάνω κατά μέσο όρο, σε σχέση με όσες δεν πάνε στην εκκλησία. Πιο αναλυτικά, όσες γυναίκες πήγαιναν στην εκκλησία μια φορά την εβδομάδα, είχαν 26% μειωμένο κίνδυνο θανάτου μέσα στα επόμενα 16 χρόνια (τόσο διήρκεσε η μελέτη), ενώ για όσες πήγαιναν λιγότερο από μια φορά την εβδομάδα, ο κίνδυνος ήταν 13% μικρότερος σε σχέση με όσες δεν πήγαιναν καθόλου. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι για τις γυναίκες που πήγαιναν στην εκκλησία μία φορά την εβδομάδα ή και περισσότερες, ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου ήταν μειωμένος. Κατά 27% από καρδιαγγειακά αίτια, ενώ κατά 21% από καρκίνο.

Ομάδα ερευνητών της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ανέλυσε στοιχεία για περίπου 74.500 γυναίκες -κυρίως καθολικές και διαμαρτυρόμενες- για μια περίοδο 16 ετών. Ο επικεφαλής της, ο καθηγητής Επιδημιολογίας Τάιλερ Βαντερβίλε, δήλωσε πως «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πιθανώς υπάρχει κάτι σημαντικό στις θρησκευτικές λειτουργίες, πέρα από την πνευματικότητα. Εν μέρει τα οφέλη από την εκκλησία πηγάζουν από την αύξηση της κοινωνικής υποστήριξης, την αποθάρρυνση του καπνίσματος, την μείωση της κατάθλιψης και την ανάπτυξη μιας πιο αισιόδοξης και ελπιδοφόρας οπτικής για τη ζωή, κάτι που βοηθάει τους ανθρώπους». Και πρόσθεσε ότι «η θρησκεία και η πνευματικότητα μπορεί να συνιστούν έναν υποεκτιμημένο παράγοντα, που οι γιατροί θα μπορούσαν να συζητήσουν περισσότερο με τους ασθενείς τους, όταν το κρίνουν σωστό».

Πηγές:

 _ JAMA Internal Medicine.  

_ http://health.in.gr/news/various/article/?aid=1500078426.

_  ΑΠΕ-ΜΠΕ