Εμπρός Βήμα Ταχύ

 Σαν έφτιαξε ο καιρός είπα να ξεκινήσω και πάλι τις ωριαίες περιπατητικές διαδρομές μου μέσα στην πόλη. Λόγω υγείας λοιπόν και καιρού επιτρέποντος ξεκίνησα για τις αποστάσεις των δυνατοτήτων μου. Χτες και σήμερα ακολούθησα (με μικρές παραλλαγές) την διαδρομή από το σπίτι στην πλατεία, απ' την πλατεία μέσα στους πεζοδρόμους, από κει στον δημοτικό κήπο και μετά από Βενιζέλου (στη σκιά) ή προς τα κάτω μέσα από την ανοιχτωσιά και το πάρκο Φαλήρου. Με κατεύθυνση και στόχο τα καινούργια δικαστήρια, την ιχθυόσκαλα ή το παρκάκι μετά από αυτήν. Ανάλογα με το που οι αντοχές μου θα μου επιτρέψουν να φτάσω. Η διαδρομή είναι ευχάριστη. Φτάνω Ραψάνη, Περιστέρι, Δικαστήρια. Νομίζω ότι διαρκεί μισή ώρα. Με μικροδιακοπές και απρόοπτα*. Αφού όλο και κάποιο γνωστό θα συναντήσω, κάποιο τηλεφώνημα θα με αποσπάσει, κάποιο φανάρι δεν θα “συνεργαστεί”. Έχουμε και τα μούρα (και άσπρα) στις τόσες μουριές στο παραλιακό μέτωπο. “Κρίμα” που δεν φτάνω αυτά που θέλω. Και μετά είναι και η επιστροφή. Πιο κουρασμένος με μάλλον πιο αργό βήμα. Βαδίζω σχεδόν μηχανικά στις τελευταίες δεκάδες μέτρα.

Αλλά όταν φτάνεις;!!

Αα! Ευχής έργο να γίνει μονιμότητα. Να μπορώ να περπατώ έτσι, να συνεχίζω να εκτελώ τις “διαδρομές μου”.

 _____

* Εχθές είχα και μια απρόοπτη, διαφορετική συνάντηση. Στην βιτρίνα ενός καταστήματος, στο εξωτερικό πεζουλάκι με περίμενε ένας νεοσσός κουρνιασμένος και ... εύθραυστος. Δεν ξέρω από τέτοια αλλά αυτό μάλλον ήταν καρδερίνα (από τα χρώματά του στις φτερούγες). Θα 'πρεπε να το είχα βγάλει μια φωτογραφία αλλά δεν μου 'κοψε. Κοίταξα ψηλά μήπως καταλάβω από που έπεσε. Τίποτα. Το πήρα. Για να μη το φάει κάποια γάτα. Και γιατί δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι. Το πήρα αλλά πως να το χειριστώ; Σκέφτηκα μια φίλη με γνώσεις, ένα PetShop για συμβουλές ή για να το αφήσω να το φροντίσουν (οπωσδήποτε) καλύτερα από μένα. Το κουβάλησα μαζί μου στη διαδρομή. Κούρνιασε στη χούφτα μου και μάλλον ηρέμησε. Σκέφτηκα να το ποτίσω και φτάνοντας στο Ναυτικό Μουσείο κατέβηκα στις βρύσες που υπάρχουν εκεί για τους λουόμενους. Έβαλα στη χούφτα μου λίγο νερό για να του δώσω αλλά για κάποιο λόγο δεν ήθελε. Μάλιστα θέλοντας να το αποφύγει τίναξε τις φτερούγες του, πέταξε και προσγειώθηκε ένα μέτρο πιο κει. Στη 2η προσπάθεια πέταξε ακόμα δυνατότερα και ψηλότερα στο παρακείμενο δέντρο. Σίγουρα εκεί θα 'ναι καλύτερα, απ' ό,τι μαζί μου.