Χτες διοργανώθηκε «Ημερίδα για την Αιμοεπαγρύπνιση και την Ασφάλεια του Αίματος στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη» και πραγματοποιήθηκε στη Καβάλα σε μια από τις αίθουσες του Πολυχώρου στην περιοχή «Μπάτης».
Είχα ενημερωθεί από μέρες για την εκδήλωση. Κι επειδή το θέμα με ενδιέφερε πολύ προσπάθησα να μη την χάσω. Έφτασα μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς των επισήμων και με βάση το πρόγραμμα θα έπρεπε να πέσω πάνω στον πρώτο ομιλητή ή έστω κάπου προς το τέλος της διάλεξης που προηγείτο. Αυτή η …εναρκτήρια διάλεξη είχε θέμα την ιστορία της Καβάλας και καμιά σχέση με την ουσία της εκδήλωσης. Φαντάζομαι όμως ότι συνηθίζεται αυτό, το να καλούν δηλαδή οι διοργανωτές κάποιον ειδικό που να δίνει ιστορικά και άλλα γενικής φύσεως στοιχεία στους παρευρισκομένους για τον τόπο όπου γίνεται κάποια ημερίδα. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η συγκεκριμένη διάλεξη, αν και ενδιαφέρουσα (τουλάχιστον για μένα), τράβηξε πολύ σε μάκρος, έγινε κουραστική και φυσικά προκάλεσε και την μετάθεση χρονικά και των επόμενων ομιλιών. Έτσι, ενώ στις 11:30’ υπήρχε πρόβλεψη για διάλειμμα και καφέ, με την ροή των πραγμάτων αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε στις 12:30’. Δυστυχώς και άλλοι απ’ τους ομιλητές δεν περιορίστηκαν στον χρόνο τους. Πότε λοιπόν και πως τελείωσε αυτό; Δεν ξέρω! Γιατί μετά από ένα χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να παραμείνω άλλο και έτσι αποχώρησα.
Επί της ουσίας τώρα και για όσο παρακολούθησα (Κ. Πολίτη, Γ. Μαρτίνης, Ρ. Ζερβού, Π. Δαμάσκος ήταν οι κύριοι ομιλητές που άντεξα) μπορώ να πω ότι η εξειδίκευση και η ορολογία ήταν τέτοια που με δυσκόλεψε και με προβλημάτισε αφού υποτίθεται ότι ή όλη εκδήλωση απευθυνόταν και σε απλούς ανθρώπους.
Να πω ότι απογοητεύτηκα κάπως;!
Όχι. Να πω ότι ελπίζω να έχουμε σαν συνέπεια, πρακτικά αποτελέσματα (πέρα από την ενημέρωση). Γιατί εμένα, σαν μη ειδικό αλλά άμεσα ενδιαφερόμενο, αυτό πρωτίστως με ενδιαφέρει!!
Είχα ενημερωθεί από μέρες για την εκδήλωση. Κι επειδή το θέμα με ενδιέφερε πολύ προσπάθησα να μη την χάσω. Έφτασα μετά τους καθιερωμένους χαιρετισμούς των επισήμων και με βάση το πρόγραμμα θα έπρεπε να πέσω πάνω στον πρώτο ομιλητή ή έστω κάπου προς το τέλος της διάλεξης που προηγείτο. Αυτή η …εναρκτήρια διάλεξη είχε θέμα την ιστορία της Καβάλας και καμιά σχέση με την ουσία της εκδήλωσης. Φαντάζομαι όμως ότι συνηθίζεται αυτό, το να καλούν δηλαδή οι διοργανωτές κάποιον ειδικό που να δίνει ιστορικά και άλλα γενικής φύσεως στοιχεία στους παρευρισκομένους για τον τόπο όπου γίνεται κάποια ημερίδα. Το πρόβλημα όμως ήταν ότι η συγκεκριμένη διάλεξη, αν και ενδιαφέρουσα (τουλάχιστον για μένα), τράβηξε πολύ σε μάκρος, έγινε κουραστική και φυσικά προκάλεσε και την μετάθεση χρονικά και των επόμενων ομιλιών. Έτσι, ενώ στις 11:30’ υπήρχε πρόβλεψη για διάλειμμα και καφέ, με την ροή των πραγμάτων αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ούτε στις 12:30’. Δυστυχώς και άλλοι απ’ τους ομιλητές δεν περιορίστηκαν στον χρόνο τους. Πότε λοιπόν και πως τελείωσε αυτό; Δεν ξέρω! Γιατί μετά από ένα χρονικό διάστημα δεν μπορούσε να παραμείνω άλλο και έτσι αποχώρησα.
Επί της ουσίας τώρα και για όσο παρακολούθησα (Κ. Πολίτη, Γ. Μαρτίνης, Ρ. Ζερβού, Π. Δαμάσκος ήταν οι κύριοι ομιλητές που άντεξα) μπορώ να πω ότι η εξειδίκευση και η ορολογία ήταν τέτοια που με δυσκόλεψε και με προβλημάτισε αφού υποτίθεται ότι ή όλη εκδήλωση απευθυνόταν και σε απλούς ανθρώπους.
Να πω ότι απογοητεύτηκα κάπως;!
Όχι. Να πω ότι ελπίζω να έχουμε σαν συνέπεια, πρακτικά αποτελέσματα (πέρα από την ενημέρωση). Γιατί εμένα, σαν μη ειδικό αλλά άμεσα ενδιαφερόμενο, αυτό πρωτίστως με ενδιαφέρει!!