Μη μ’ αγαπάτε τόσο.

Αναδημοσιεύεται αναθεωρημένο "επί τη επετείω" (+14Y).
Για ένα επεισόδιο που άφησε βαθιά και, όπως μέχρι πρότινος πίστευα, ανεξίτηλα ίχνη .
Πόσο με πόνεσε, πόσο με πλήγωσε η αγάπη σας!
Πόσο με μάτωσε!
Δάκρυσε η καρδιά μου, η ματιά μου θόλωσε. Μη μ’ αγαπάτε τόσο, φώναξα. Μη μ’ αγαπάτε έτσι. «Καλό παιδί και φίλος» έγινε συνώνυμο οίκτου, αποστροφής, λύπησης, του «φτωχούλι», του περιθωριακού, της βρισιάς σας.
"Είσαι καλά, πως είσαι";
Πόσο μ’ αγαπάνε! Τόσο πολύ ώστε να μην θέλουν να πληγωθώ. Τόσο λίγο ώστε να μη χωρώ στο σπίτι τους, στα ενδότερα, στο σόι τους. Καλός μόνο για παρέα. Για συναναστροφή, για εκδρομές, για τα ...βουνά.
Καλά που έχω αυτοκίνητο δηλαδή!!
Πόσο με πόνεσε, πόσο με πλήγωσε η αγάπη τους! Πόσο με μάτωσε!