Ημέρα Τρίτη και για τρίτη φορά έκανα αυτή την διαδρομή των 4ων χιλιομέτρων. Με τα πόδια βεβαίως-βεβαίως!!
Μου καλάρεσε και προσπαθώ να το καθιερώσω. Αν και φαντάζομαι ότι καθώς θα σφίγγουν τα κρύα και θα «χαλάει» ο καιρός θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο (για να μη πω αδύνατο).
Πάντως σήμερα, παρ' όλο το ψυχρό αεράκι, το επιχείρησα. Γιατί να μην έχω πάρει μαζί μου τον σκούφο μου;
Το αυτοκίνητο με άφησε έξω από το φιλικό σπίτι στον Άγ.Λουκά λίγο πιο πάνω από το στρατόπεδο. Ήταν δέκα και είκοσι (10:20’ πμ). Πήρα την μικρή και απότομη ανηφορίτσα στα δεξιά, έστριψα πάλι δεξιά και οδηγήθηκα στον κεντρικό, κάτω από το νέο νοσοκομείο.
Ανέβηκα σιγά-σιγά μέχρι τα φανάρια του Αγ.Σίλα.
Βγάζω την συνολική διαδρομή σε κάτι λιγότερο από μια ώρα με σταθερό βάδισμα. Μέχρι εδώ είχε περάσει ήδη ένα τέταρτο. Κι ήταν αυτό το δυσκολότερο κομμάτι. Στη συνέχεια θα είχα με το μέρος μου την …βαρύτητα.
Άρχισα να κατηφορίζω λοιπόν. Κάπου στη πορεία αναγκάστηκα να φορέσω την αντιανεμική κουκούλα του μπουφάν γιατί τα αυτιά μου είχαν αρχίσει να πονάνε από το κρύο. Παρ’ όλη την ψυχρούλα πάντως, ο καιρός ήταν «καλός». Ευχάριστα λοιπόν και με άνεση (μέσα στο επόμενο τέταρτο) έφτασα στη θέση «Θέα». Το μέρος δεν λέγεται άδικα έτσι. Την άλλη φορά σκέφτομαι να έχω μαζί μου την φωτογραφική.
Συνέχισα φτάνοντας στο «Εγνατία» και λίγο πιο κάτω διέσχισα κάθετα την «7ης» και πέρασα στη περιοχή της «Δεξαμενής». Τώρα προχωρούσα μέσα στον οικοδομικό ιστό της πόλης. Πριν φτάσω στην κορυφή της «Υψηλάντου» είχε περάσει και το τρίτο τέταρτο. Κουρασμένος και ευχαριστημένος ξεκίνησα το τελευταίο κομμάτι.
Λίγο αργότερα και πριν συμπληρωθεί η ώρα, ήμουν στη ζεστασιά του διαμερίσματός μας.
Μου καλάρεσε και προσπαθώ να το καθιερώσω. Αν και φαντάζομαι ότι καθώς θα σφίγγουν τα κρύα και θα «χαλάει» ο καιρός θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο (για να μη πω αδύνατο).
Πάντως σήμερα, παρ' όλο το ψυχρό αεράκι, το επιχείρησα. Γιατί να μην έχω πάρει μαζί μου τον σκούφο μου;
Το αυτοκίνητο με άφησε έξω από το φιλικό σπίτι στον Άγ.Λουκά λίγο πιο πάνω από το στρατόπεδο. Ήταν δέκα και είκοσι (10:20’ πμ). Πήρα την μικρή και απότομη ανηφορίτσα στα δεξιά, έστριψα πάλι δεξιά και οδηγήθηκα στον κεντρικό, κάτω από το νέο νοσοκομείο.
Ανέβηκα σιγά-σιγά μέχρι τα φανάρια του Αγ.Σίλα.
Βγάζω την συνολική διαδρομή σε κάτι λιγότερο από μια ώρα με σταθερό βάδισμα. Μέχρι εδώ είχε περάσει ήδη ένα τέταρτο. Κι ήταν αυτό το δυσκολότερο κομμάτι. Στη συνέχεια θα είχα με το μέρος μου την …βαρύτητα.
Άρχισα να κατηφορίζω λοιπόν. Κάπου στη πορεία αναγκάστηκα να φορέσω την αντιανεμική κουκούλα του μπουφάν γιατί τα αυτιά μου είχαν αρχίσει να πονάνε από το κρύο. Παρ’ όλη την ψυχρούλα πάντως, ο καιρός ήταν «καλός». Ευχάριστα λοιπόν και με άνεση (μέσα στο επόμενο τέταρτο) έφτασα στη θέση «Θέα». Το μέρος δεν λέγεται άδικα έτσι. Την άλλη φορά σκέφτομαι να έχω μαζί μου την φωτογραφική.
Συνέχισα φτάνοντας στο «Εγνατία» και λίγο πιο κάτω διέσχισα κάθετα την «7ης» και πέρασα στη περιοχή της «Δεξαμενής». Τώρα προχωρούσα μέσα στον οικοδομικό ιστό της πόλης. Πριν φτάσω στην κορυφή της «Υψηλάντου» είχε περάσει και το τρίτο τέταρτο. Κουρασμένος και ευχαριστημένος ξεκίνησα το τελευταίο κομμάτι.
Λίγο αργότερα και πριν συμπληρωθεί η ώρα, ήμουν στη ζεστασιά του διαμερίσματός μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου