Μέρα επετειακή, αργίας και χουζουρέματος.
Οι συνεννοήσεις για την διαχείρισή της έγιναν τα δυο τελευταία βράδια. Λεπτομέρειες και ώρα αναχώρησης θα είχαμε με το τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής.
«Μετά την παρέλαση» έλεγε η απόφαση. Ο πλοηγός μας είχε ήδη έτοιμο το βασικό πλάνο και τις εναλλακτικές.
Όταν έπεσε το σύνθημα, ξεκινήσαμε για Παλαιοχώρι μέσω Ελευθερούπολης.
Η όλη διαδρομή ήταν υπέροχη και ο καιρός μαζί μας. Τα δέντρα με τα φθινοπωρινά τους χρώματα, η κίνηση στους δρόμους ελάχιστη.
Όταν φτάσαμε, ανεβήκαμε στο δάσος με τις καστανιές πάνω από το χωριό όπου, όπως μάθαμε, δυο μέρες πριν διοργανώθηκε η «γιορτή του κάστανου». Η εξέδρα ήταν ακόμα εκεί. Μόνιμα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα ήταν εκεί. Και παντού μπορούσες να δεις κάστανα καθαρισμένα, ακόμα και ψημένα κοντά στις σβησμένες πια εστίες. Και φυσικά, ένα σωρό πεσμένα από τα δέντρα, ντυμένα με το προστατευτικό τους περίβλημα.
Εκεί ήταν το ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα.
Όταν ήρθαν πήραμε να περικυκλώσουμε το Παγγαίο, με κατεύθυνση το Καλαμπάκι. Στη διαδρομή κόψαμε για Άγ.Αθανάσιο και λίγο πριν το χωριό κάναμε δεξια στο δρόμο που συναντά την εθνική. Την διασχίσαμε κάθετα συνεχίζοντας προς το Κεφαλάρι με τα πολλά νερά και τις νόστιμες πέστροφες.
Είχε μεσημεριάσει πια. Κι επειδή τέτοιες μέρες όλοι σκέφτονται το «φαγητό έξω», όπως είχα προειδοποιήσει, όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα. Είπαμε να δοκιμάσουμε ένα από τα δυο που είναι στα δεξιά, πάνω στο ποτάμι, ακριβώς μετά την γεφυρούλα. Αυτό δίπλα στη όχθη με το όνομα «Ποταμός» δεν είχε τραπέζι για μεγάλη παρέα και δεν άφηνε να ενώσουμε κάποια(!!). Καθίσαμε λοιπόν στο διπλανό, στα «Πλατάνια». Αν εξαιρέσουμε την ταλαιπωρία της αναμονής (κάναμε πάνω από μία ώρα για να πάρουμε όλα όσα παραγγείλαμε) τα πάντα ήταν υπέροχα. Και οι σαλάτες του και τα κρεατικά και το χύμα κρασάκι. Και οι πέστροφες βεβαίως-βεβαίως (οι οποίες όμως οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν κάτω του αναμενόμενου μεγέθους. Ίσως λόγω της ημέρας).
Και οι τιμές καταπληκτικές. Μας βγήκε 8,00 ευρώ στο άτομο και δεν είμαστε απ’ αυτούς που τρώνε …ελαφρά.
Η επιστροφή ήταν σύντομη. Αλλά όχι η συνηθισμένη.
Για πρώτη φορά οδήγησα στο νέο δρόμο που παρακάμπτει την Λυδία, τα αρχαία των Φιλίππων και τις Κρηνίδες. Κάναμε και μια στάση στον Αμυγδαλεώνα για γλυκό (που πήραμε μαζί μας για το σπίτι) και τέλος για σήμερα.
Οι συνεννοήσεις για την διαχείρισή της έγιναν τα δυο τελευταία βράδια. Λεπτομέρειες και ώρα αναχώρησης θα είχαμε με το τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής.
«Μετά την παρέλαση» έλεγε η απόφαση. Ο πλοηγός μας είχε ήδη έτοιμο το βασικό πλάνο και τις εναλλακτικές.
Όταν έπεσε το σύνθημα, ξεκινήσαμε για Παλαιοχώρι μέσω Ελευθερούπολης.
Η όλη διαδρομή ήταν υπέροχη και ο καιρός μαζί μας. Τα δέντρα με τα φθινοπωρινά τους χρώματα, η κίνηση στους δρόμους ελάχιστη.
Όταν φτάσαμε, ανεβήκαμε στο δάσος με τις καστανιές πάνω από το χωριό όπου, όπως μάθαμε, δυο μέρες πριν διοργανώθηκε η «γιορτή του κάστανου». Η εξέδρα ήταν ακόμα εκεί. Μόνιμα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα ήταν εκεί. Και παντού μπορούσες να δεις κάστανα καθαρισμένα, ακόμα και ψημένα κοντά στις σβησμένες πια εστίες. Και φυσικά, ένα σωρό πεσμένα από τα δέντρα, ντυμένα με το προστατευτικό τους περίβλημα.
Εκεί ήταν το ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα.
Όταν ήρθαν πήραμε να περικυκλώσουμε το Παγγαίο, με κατεύθυνση το Καλαμπάκι. Στη διαδρομή κόψαμε για Άγ.Αθανάσιο και λίγο πριν το χωριό κάναμε δεξια στο δρόμο που συναντά την εθνική. Την διασχίσαμε κάθετα συνεχίζοντας προς το Κεφαλάρι με τα πολλά νερά και τις νόστιμες πέστροφες.
Είχε μεσημεριάσει πια. Κι επειδή τέτοιες μέρες όλοι σκέφτονται το «φαγητό έξω», όπως είχα προειδοποιήσει, όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα. Είπαμε να δοκιμάσουμε ένα από τα δυο που είναι στα δεξιά, πάνω στο ποτάμι, ακριβώς μετά την γεφυρούλα. Αυτό δίπλα στη όχθη με το όνομα «Ποταμός» δεν είχε τραπέζι για μεγάλη παρέα και δεν άφηνε να ενώσουμε κάποια(!!). Καθίσαμε λοιπόν στο διπλανό, στα «Πλατάνια». Αν εξαιρέσουμε την ταλαιπωρία της αναμονής (κάναμε πάνω από μία ώρα για να πάρουμε όλα όσα παραγγείλαμε) τα πάντα ήταν υπέροχα. Και οι σαλάτες του και τα κρεατικά και το χύμα κρασάκι. Και οι πέστροφες βεβαίως-βεβαίως (οι οποίες όμως οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν κάτω του αναμενόμενου μεγέθους. Ίσως λόγω της ημέρας).
Και οι τιμές καταπληκτικές. Μας βγήκε 8,00 ευρώ στο άτομο και δεν είμαστε απ’ αυτούς που τρώνε …ελαφρά.
Η επιστροφή ήταν σύντομη. Αλλά όχι η συνηθισμένη.
Για πρώτη φορά οδήγησα στο νέο δρόμο που παρακάμπτει την Λυδία, τα αρχαία των Φιλίππων και τις Κρηνίδες. Κάναμε και μια στάση στον Αμυγδαλεώνα για γλυκό (που πήραμε μαζί μας για το σπίτι) και τέλος για σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου