Ο πίνακας όπως και το παρακάτω post είναι εμπνευσμένος από το κλασικό έργο.
Δημοσιεύεται εδώ ..."επί τη επετείω" με θαυμασμό (κι ευγνωμοσύνη). Έβεν έζερ.
Γνωστή σκηνή. Αναγνωρίσιμη.
Το ένα χέρι τ’ άλλο θ’ ακουμπήσει.
Η Δύναμη τ’ αδύναμο θα πλημμυρίσει και Δύναμη θα εξακολουθεί.
Στ’ άψυχο θα μπει ψυχή, στο άζωτο ζωή, στο χώμα λογική, σοφία στο μη-ον που ον θα ονομαστεί και τα πάντα θα ονομάσει και θα εξουσιάσει με σιδηρά πυγμή.
Στον Παράδεισο κι όμως θα δελεαστεί. Θα προδοθεί και θα προδώσει.
Κι όταν η Αγάπη τον Δρόμο παρουσιάσει η σκηνή θα επαναληφθεί.
Τώρα τ’ αδύναμο πρέπει να πλησιάσει. Ευκαιρία να ξαναζήσει, να αναγεννηθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου