Χειμερινή Διαδρομή

 

Ξεκινήσαμε αργά. Άλλωστε, βγήκαμε μόνο για μια βόλτα. Για να τιμήσουμε την ημέρα. Χωρίς βιασύνες. Χωρίς πίεση χρόνου.

Πριν αφήσουμε τη Δράμα, λίγο πριν από τις «γραμμές», στρίψαμε βόρεια προς το δάσος της Ελατιάς, γνωστό και ως Καράντερε (= Μαυρόρεμα). Περάσαμε από Ταξιάρχες και Λιβαδερό κι αρχίσαμε να κατεβαίνουμε προς το ποτάμι. Ο καιρός ήταν βροχερός και μια όμορφη, πυκνή ομίχλη κάλυπτε τις κοιλάδες τριγύρω. Φτάσαμε στο Νέστο και διασχίσαμε τη μεγάλη γέφυρά του και την άλλη του παραποτάμου του Λειμώνα. Ήμασταν στη δεξιά διακλάδωση του δρόμου προς Σιδηρόνερο. Φτάσαμε. Κι αν συνεχίζαμε, θα συναντούσαμε την Σκαλωτή σε 13 χλμ. και μετά από 28 την Ελατιά, όπου και το τέλος της ασφαλτόστρωσης (σύμφωνα με το χάρτη της ΕΛΠΑ).

Λίγο ο καιρός, λίγο η εποχή, τα χωριά μοιάζανε έρημα. Παντού, όμως, υπήρχαν οι ενδείξεις ότι είναι ζωντανά και προορισμός αγαπητός ευκαιριακών εκδρομέων και οδηγών του Σαββατοκύριακου.

Είδαμε τι είχαμε να δούμε (μιαν άλλη φορά ίσως καταλήξουμε στο δάσος) και πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Με προσοχή, γιατί ο δρόμος είναι ταλαιπωρημένος.

Στη Δράμα αναζητήσαμε «Το Βαρέλι». Οι οδηγίες που είχαμε μας φέρανε έξω από το μαγαζί και παρόλο που αναγκαστήκαμε να καθίσουμε εκτός, ευχαριστηθήκαμε κάθε του πιάτο. Υπέροχα μεζεδάκια, καλό χύμα κρασί και λογικές τιμές.

Φύγαμε με ευγνωμοσύνη για το πρόσωπο που μας έστειλε εκεί. Την άλλη φορά λέω να πάμε και στο άλλο που μας σύστησε, στο Σταθμό.

Κουρασμένοι, αντί να γυρίσουμε σπίτι, κατευθυνθήκαμε αλλού. Και μείναμε. Για ένα μόνο βράδυ. Σε εκπλήρωση ενός απωθημένου εννέα (9) ετών. Σήμερα είμαστε πάλι πίσω στη βάση μας.

Αξιολόγηση:

"Το Βαρέλι":
Γεύση 4 – ποιότητα 4 – ποσότητα 4 – περιβάλλον 3(καπνός) – εξυπηρέτηση 4 – τιμή/απόδοση 3
Σύνολο: 22 - Μ.Ο: 3,67