Η γνωριμία μας
μετράει περίπου 23 χρόνια. Συνομήλική μου. Θα μπορούσαμε,
εκτός από φίλοι, να ήμασταν και συμμαθητές. Και, από μια άποψη, ήμασταν.
Την Κυριακή την είδα για
τελευταία φορά. Πολύ καταβεβλημένη, πολύ ταλαιπωρημένη. Με δυο αυτοκόλλητα
μορφίνης στους ώμους της, για να κρατιέται ο πόνος σε ανεκτά επίπεδα. Δε νομίζω
ότι με αναγνώρισε.
Τους τελευταίους μήνες
υπέφερε. Από σήμερα το πρωί σταμάτησε να το κάνει. Την αποχαιρέτησα το
μεσημεράκι μαζί με όλους τους υπόλοιπους συμμαθητές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου