Ημέρα Περιβάλλοντος

Χτες ήταν η Ημέρα Περιβάλλοντος.
Ουφ, πάει κι αυτό, πέρασε. Τώρα μπορούμε ανενόχλητοι να συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι κάναμε. Να μολύνουμε ποτάμια και λίμνες, να καίμε σκουπίδια και δάση, να σκάβουμε για μεταλλεύματα και πετρέλαιο, να αντικαθιστούμε την φύση με τσιμέντο και άσφαλτο, να πετάμε τα σκουπίδια μας σε ανεξέλεγκτες χωματερές επίγειες ή υπόγειες, ενίοτε και …διαστημικές.
Μήπως κάτι άρχισε να διορθώνεται και εγώ απλώς υπερβάλω; Είναι αλήθεια ότι είμαι απ’ τους ανθρώπους που βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, η σχεδόν «βακτηριδιακή» ανάπτυξη της ανθρωπότητας και κατακυρίευση του πλανήτη μας, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία.
Βλέπω έξω από το παράθυρο τώρα, την βροχή που επί ώρες συνεχίζεται. Μοιάζει η ίδια η φύση να θέλει να μας ξεπλύνει από πάνω της.
Κι όμως, ο πρώτος άνθρωπος ήταν …κηπουρός!!