28η Διαδρομή

Μέρα επετειακή, αργίας και χουζουρέματος.
Οι συνεννοήσεις για την διαχείρισή της έγιναν τα δυο τελευταία βράδια. Λεπτομέρειες και ώρα αναχώρησης θα είχαμε με το τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής.
«Μετά την παρέλαση» έλεγε η απόφαση. Ο πλοηγός μας είχε ήδη έτοιμο το βασικό πλάνο και τις εναλλακτικές.
Όταν έπεσε το σύνθημα, ξεκινήσαμε για Παλαιοχώρι μέσω Ελευθερούπολης.
Η όλη διαδρομή ήταν υπέροχη και ο καιρός μαζί μας. Τα δέντρα με τα φθινοπωρινά τους χρώματα, η κίνηση στους δρόμους ελάχιστη.
Όταν φτάσαμε, ανεβήκαμε στο δάσος με τις καστανιές πάνω από το χωριό όπου, όπως μάθαμε, δυο μέρες πριν διοργανώθηκε η «γιορτή του κάστανου». Η εξέδρα ήταν ακόμα εκεί. Μόνιμα ξύλινα τραπεζοκαθίσματα ήταν εκεί. Και παντού μπορούσες να δεις κάστανα καθαρισμένα, ακόμα και ψημένα κοντά στις σβησμένες πια εστίες. Και φυσικά, ένα σωρό πεσμένα από τα δέντρα, ντυμένα με το προστατευτικό τους περίβλημα.
Εκεί ήταν το ραντεβού με την υπόλοιπη παρέα.
Όταν ήρθαν πήραμε να περικυκλώσουμε το Παγγαίο, με κατεύθυνση το Καλαμπάκι. Στη διαδρομή κόψαμε για Άγ.Αθανάσιο και λίγο πριν το χωριό κάναμε δεξια στο δρόμο που συναντά την εθνική. Την διασχίσαμε κάθετα συνεχίζοντας προς το Κεφαλάρι με τα πολλά νερά και τις νόστιμες πέστροφες.
Είχε μεσημεριάσει πια. Κι επειδή τέτοιες μέρες όλοι σκέφτονται το «φαγητό έξω», όπως είχα προειδοποιήσει, όλα τα μαγαζιά ήταν γεμάτα. Είπαμε να δοκιμάσουμε ένα από τα δυο που είναι στα δεξιά, πάνω στο ποτάμι, ακριβώς μετά την γεφυρούλα. Αυτό δίπλα στη όχθη με το όνομα «Ποταμός» δεν είχε τραπέζι για μεγάλη παρέα και δεν άφηνε να ενώσουμε κάποια(!!). Καθίσαμε λοιπόν στο διπλανό, στα «Πλατάνια». Αν εξαιρέσουμε την ταλαιπωρία της αναμονής (κάναμε πάνω από μία ώρα για να πάρουμε όλα όσα παραγγείλαμε) τα πάντα ήταν υπέροχα. Και οι σαλάτες του και τα κρεατικά και το χύμα κρασάκι. Και οι πέστροφες βεβαίως-βεβαίως (οι οποίες όμως οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν κάτω του αναμενόμενου μεγέθους. Ίσως λόγω της ημέρας).
Και οι τιμές καταπληκτικές. Μας βγήκε 8,00 ευρώ στο άτομο και δεν είμαστε απ’ αυτούς που τρώνε …ελαφρά.
Η επιστροφή ήταν σύντομη. Αλλά όχι η συνηθισμένη.
Για πρώτη φορά οδήγησα στο νέο δρόμο που παρακάμπτει την Λυδία, τα αρχαία των Φιλίππων και τις Κρηνίδες. Κάναμε και μια στάση στον Αμυγδαλεώνα για γλυκό (που πήραμε μαζί μας για το σπίτι) και τέλος για σήμερα.

Happy Birthday

Ο πίνακας όπως και το παρακάτω post είναι εμπνευσμένος από το κλασικό έργο.
Δημοσιεύεται εδώ ..."επί τη επετείω" με θαυμασμό (κι ευγνωμοσύνη). Έβεν έζερ.

Γνωστή σκηνή. Αναγνωρίσιμη.
Το ένα χέρι τ’ άλλο θ’ ακουμπήσει.
Η Δύναμη τ’ αδύναμο θα πλημμυρίσει και Δύναμη θα εξακολουθεί.
Στ’ άψυχο θα μπει ψυχή, στο άζωτο ζωή, στο χώμα λογική, σοφία στο μη-ον που ον θα ονομαστεί και τα πάντα θα ονομάσει και θα εξουσιάσει με σιδηρά πυγμή.
Στον Παράδεισο κι όμως θα δελεαστεί. Θα προδοθεί και θα προδώσει.
Κι όταν η Αγάπη τον Δρόμο παρουσιάσει η σκηνή θα επαναληφθεί.
Τώρα τ’ αδύναμο πρέπει να πλησιάσει. Ευκαιρία να ξαναζήσει, να αναγεννηθεί.

Internet “On The Go”

Μια και το να πηγαίνω Θάσο έχει γίνει πια ρουτίνα και αφού δεν μπορώ πλέον χωρίς internet για μεγάλα χρονικά διαστήματα, έψαχνα, καιρό τώρα, τον «καλύτερο» τρόπο για να ‘χω την σύνδεση που ήθελα.
Κατέληξα στο “On The Go”. Το οικονομικό πρόγραμμα των 5GB υποσχόταν απεριόριστη χρήση μέχρι τέλους Σεπτεμβρίου και την δυνατότητα για μετάβαση σε φθηνότερο αμέσως μετά. Φαινόταν ιδανικό για μένα και το (α)φορητο παμπάλαιο laptop του γαμπρού μου που χρησιμοποιώ στο νησί και που ήταν μόνιμα συνδεμένο σε μια γωνιά του πατρικού του.
Σκέφτηκα ότι έτσι από την μια δεν επιβαρύνω κανέναν και από την άλλη μπορώ να εκμεταλλευτώ την προσφορά για τους καλοκαιρινούς μήνες αφού αυτοί με ενδιαφέρουν περισσότερο.
Δεν σκέφτηκα ότι σε ‘κείνη την περιοχή που μένουμε δεν είναι εφικτή η 3G σύνδεση. Κάποιες φορές δεν υπάρχει καν σήμα.
Μα κι όταν παρ’ όλα αυτά επιτυγχανόταν σύνδεση (2G πάντα) οι σελίδες του Explorer συνήθως …δεν «άνοιγαν». Ένα μήνυμα εμφανιζόταν ζητώντας κάποιον μυστηριώδη κωδικό.
Στον ΓΕΡΜΑΝΟ δεν ξέρανε τίποτα γι’ αυτό. Κάτι μου είπανε για αναβαθμίσεις αλλά αποδείχθηκε άσχετο.
Τεσπα. Το καλοκαίρι πέρασε κι ο χρόνος της προσφοράς το ίδιο. Σήμερα λοιπόν ζήτησα την μετατροπή. Ίσως για του χρόνου βρεθεί κάτι καλύτερο.

Update (14 Οκτωβρίου):
Τελικά το πρόβλημα με τον "μυστηριώδη κωδικό" ήταν παιδαριώδες. Όπως και η λύση του. Στη πραγματικότητα επρόκειτο για μια δικλείδα ασφαλείας του λειτουργικού για την προστασία …των ανηλίκων. Τζάμπα έχασα το καλοκαίρι!!

Nέα λογική

Το περίφημο κριτήριο αθωότητας δεν ισχύει πλέον.
Τουλάχιστον όχι αυτούσιο.
Το «όλοι είναι αθώοι μέχρις αποδείξεως του εναντίου» διαμορφώθηκε στο «όλοι οι Άραβες είναι ένοχοι μέχρι να αποδείξουν το αντίθετο».
Αυτό λένε οι νέοι κανονισμοί του FBI (45 σελίδες) που τέθηκαν και επίσημα από σήμερα σε ισχύ.
Αυτή είναι η νέα λογική. Ο νέος τρόπος σκέψης.
Τώρα το «ό,τι ηθικό και νόμιμο» έχει μετατραπεί στο «ό,τι νόμιμο και ηθικό».
Δεν ξέρω πότε ξεκίνησε αυτή η μετάλλαξη.
Το παλαιότερο σχετικό «δείγμα» που φέρνω στο μυαλό μου είναι η παροιμιώδης πια φράση του G. Οrwell στη Φάρμα του, το: «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά μερικά είναι πιο ίσα από τα άλλα»
Καλό μήνα.

Πηγή: Εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» (αρ.φ. 306)