Ανατολικά

Από εδώ είχαμε φύγει νωρίς το απόγευμα για Αλεξ/πολη και διασχίσαμε για πρώτη φορά ολοκληρωμένο το ανατολικότερο μέρος της Εγνατίας.
Φτάσαμε στην ώρα μας για να μη πω νωρίτερα. Μείναμε όσο χρειάστηκε στη πόλη για το κανονισμένο ραντεβού και παραπάνω ακόμα για να τα πούμε κατ’ ιδίαν με παλιούς γνώριμους.
Στην επιστροφή οδήγησα εγώ.
Αποφύγαμε 2 πόλεις και τα χωριά, καβαλήσαμε τον Κομψάτο, τον Λισσό και, πάνω απ’ την νέα του γέφυρα, τον Νέστο, διασχίσαμε τα τούνελ που έχουν αυξηθεί κατά ένα και ήμασταν πίσω σε 75’.
Ο δρόμος έχει τις αδυναμίες του. Πρώτα απ’ όλα αρκετά κομμάτια του μοιάζουν γερασμένα. Αλλού πρέπει να προσέχεις «δυνατούς πλάγιους ανέμους», αλλού το οδόστρωμα είναι …κυματιστό. Σε δυο σημεία υπάρχουν έντονα φώτα για δεκάδες μέτρα στο ύψος των ματιών που σε κουράζουν και σε τυφλώνουν (ίσως αυτό να ‘ναι προσωρινό).
Πάντως σ’ όλη την διαδρομή, 150 χλμ είναι αυτά, δεν υπάρχει βενζινάδικο και αυτό ήταν ένα πρόβλημα για μας. Λέγεται ότι θα γίνει κάτι σαν σταθμός όπως στον Κορινό. Μακάρι.
Λέγεται όμως ότι θα μπουν και διόδια!!