Φαλακρό

Πάντα βρίσκουμε αφορμές για μια ακόμα έξοδο.
Και χτες είχαμε μια σπουδαία και τρανή.
Κι επειδή είχαμε καιρό να πάμε στη Δράμα, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε για κει και ν’ ανεβούμε στο Φαλακρό.
Λογαριάσαμε όμως χωρίς τους …αγρότες!!
Στον πρώτο κόμβο, η τροχαία μας κατηύθυνε προς Ελευθ/πολη και Νικήσιανη. Αναγκαστικά λοιπόν μπήκαμε στη Εγνατία (κι έτσι είδα άλλο ένα από τα νέα της κομμάτια) και πήραμε την έξοδο για Εξοχή. Μετά την Ελευθερούπολη στρίψαμε για Χορτοκόπι και από Καλαμπάκι περάσαμε μέσα στη Δράμα απ’ την πλευρά του σταθμού.
Ήδη μπορούσα να διακρίνω ότι το χιόνι στα ψηλά δεν θα ‘ταν πολύ και ότι υπήρχε χαμηλή νέφωση που σ’ εκείνο το ύψος θα σήμαινε κακή ορατότητα. Στο ύψος της Προσοτσάνης είχαμε γύρω στους 8ο C και μέχρι την διασταύρωση του Βόλακα η θερμοκρασία έπεσε στους 6ο C. Μια πινακίδα μας πληροφορούσε ότι δεν χρειάζονται αλυσίδες. Όπως το πρόβλεψα, η ηλιοφάνεια που μας συνόδευε έως τότε μας εγκατέλειπε λίγο-λίγο και το τελευταίο ένα με ενάμιση χιλιόμετρο το κάναμε …ψηλαφητά. Επαληθεύτηκα και στο θέμα του χιονιού. Μόνο στη λεκάνη μπροστά από το καταφύγιο υπήρχε αρκετό. Στις πλαγιές ξεχώριζαν οι πέτρες και έκαναν παράλογη κάθε ιδέα για σοβαρό σκι. Κι αυτό το λίγο, όσο υπήρχε, έλιωνε. Το θερμόμετρο έδειχνε 4ο C.
Εντούτοις όσοι είχαν ανεβεί μέχρι εδώ το διασκέδαζαν. Οι μικρές πίστες δούλευαν.
Όπως και το τετραθέσιο lift. Το πήραμε λοιπόν κι ανεβήκαμε για να πιούμε κάτι ζεστό στην καφετέρια της χιονότρυπας. Έξι (6) ευρώ το άτομο, παρακαλώ.
Σε κάποιο σημείο της διαδρομής δεν μπορούσες να διακρίνεις τίποτα εξ αιτίας της ομίχλης. Μόνο το συρματόσχοινο πάνω από τα κεφάλια μας. Ήταν σαν να αιωρούμασταν στο κενό, σ’ ένα άσπρο …χάος. Υπέροχο και εξωπραγματικό. Και θα ‘ταν πολύ πιο ευχάριστα αν δεν φυσούσε ένα παγωμένο αεράκι.
Όταν κατεβήκαμε καθίσαμε για φαγητό στο εστιατόριο του καταφυγίου. Ντόπιο κρασί και ζεστές σούπες κι άλλα καλά.
Κατεβήκαμε στα πεδινά χωρίς πρόβλημα κι έτσι ήταν και η επιστροφή μας στο σπίτι. Οι αγρότες είχαν πάει κι αυτοί στα δικά τους.