Είπα σήμερα να δοκιμάσω μια διαφορετική διαδρομή.
Μια και είχα ραντεβού στο κέντρο θα ξεκινούσα από το Ωκεανίς.
Όταν ήμουν έτοιμος κοίταξα το ρολόι μου. Έδειχνε 11:24’. Πήρα λοιπόν την Ερυθρού Σταυρού προς Αγροτική και στον κόμβο του Φαλήρου πέρασα από την πλευρά της θάλασσας. Το κρύο αεράκι ήταν ενοχλητικό αλλά είχε ηλιοφάνεια και αυτό έκανε ευχάριστο το περπάτημα. Ακολούθησα την Χρυσοστόμου Σμύρνης μέχρι το Περιστέρι και μετά την Τενέδου μέχρι το νέο Δικαστικό Μέγαρο και την Ιχθυόσκαλα. Αυτό είχα υπολογίσει να είναι το τέλος αλλά είδα ότι είχα ακόμα μερικά λεπτά για να συμπληρώσω το ημίωρο κι έτσι συνέχισα προς Καλαμίτσα. Χαμογέλασα στη σκέψη ότι εδώ ήταν κάποτε το όριο της πόλης στα δυτικά, όπου οι κάτοικοι ερχότανε για την «Καθαρά Δευτέρα». Τώρα πολυκατοικίες, καυσαέρια, θόρυβος. Πριν αρχίσει η κατηφόρα έστριψα στην Πρωτόπαππα κυκλώνοντας την μοναδική πολυκατοικία στην Ελλάδα (γιατί όχι και παγκοσμίως) που όχι μόνο έχει κτιστεί σε αρχαιολογικό χώρο αλλά περικλείει και αρχαίο τείχος στο αίθριό της προφανώς για να το …προστατέψει καλύτερα.
Η Τερμεντζή με οδήγησε πάλι πίσω στην Τενέδου. Επέστρεφα πλέον.
Μετά την καφετέρια του παλιού μύλου ανέβηκα από το πεζοδρόμιο στο μονοπατάκι κάτω από τα δέντρα πολλά από τα οποία είναι ελιές. Θυμάμαι ότι είχα δει κάποιον να τις τρυγάει παλιότερα. Τώρα, μ’ αυτή την κρίση, φοβάμαι μήπως κόψουν όχι μόνο τον καρπό αλλά και τα ίδια τα δέντρα.
Το δρομάκι χαλάει κάπου στο ύψος του Δρομέα και συνεχίζεται πιο κάτω μέχρι την παιδική χαρά. Από κει μπορείς να κατέβεις στην αμμουδιά της Ραψάνης. Ένα-δυο άτομα κολυμπούσαν. Άλλοι …ρέμβαζαν. Προτίμησα σταθερό έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μου. Φλοίσβος, Νεφέλες, Φάληρο.
Μπαίνοντας στο Πάρκο Φαλήρου είχα συμπληρώσει την ώρα. Κατευθύνθηκα προς Νομαρχία και ΕΛΤΑ. Οι δουλειές δεν τελειώνουν.
Μια και είχα ραντεβού στο κέντρο θα ξεκινούσα από το Ωκεανίς.
Όταν ήμουν έτοιμος κοίταξα το ρολόι μου. Έδειχνε 11:24’. Πήρα λοιπόν την Ερυθρού Σταυρού προς Αγροτική και στον κόμβο του Φαλήρου πέρασα από την πλευρά της θάλασσας. Το κρύο αεράκι ήταν ενοχλητικό αλλά είχε ηλιοφάνεια και αυτό έκανε ευχάριστο το περπάτημα. Ακολούθησα την Χρυσοστόμου Σμύρνης μέχρι το Περιστέρι και μετά την Τενέδου μέχρι το νέο Δικαστικό Μέγαρο και την Ιχθυόσκαλα. Αυτό είχα υπολογίσει να είναι το τέλος αλλά είδα ότι είχα ακόμα μερικά λεπτά για να συμπληρώσω το ημίωρο κι έτσι συνέχισα προς Καλαμίτσα. Χαμογέλασα στη σκέψη ότι εδώ ήταν κάποτε το όριο της πόλης στα δυτικά, όπου οι κάτοικοι ερχότανε για την «Καθαρά Δευτέρα». Τώρα πολυκατοικίες, καυσαέρια, θόρυβος. Πριν αρχίσει η κατηφόρα έστριψα στην Πρωτόπαππα κυκλώνοντας την μοναδική πολυκατοικία στην Ελλάδα (γιατί όχι και παγκοσμίως) που όχι μόνο έχει κτιστεί σε αρχαιολογικό χώρο αλλά περικλείει και αρχαίο τείχος στο αίθριό της προφανώς για να το …προστατέψει καλύτερα.
Η Τερμεντζή με οδήγησε πάλι πίσω στην Τενέδου. Επέστρεφα πλέον.
Μετά την καφετέρια του παλιού μύλου ανέβηκα από το πεζοδρόμιο στο μονοπατάκι κάτω από τα δέντρα πολλά από τα οποία είναι ελιές. Θυμάμαι ότι είχα δει κάποιον να τις τρυγάει παλιότερα. Τώρα, μ’ αυτή την κρίση, φοβάμαι μήπως κόψουν όχι μόνο τον καρπό αλλά και τα ίδια τα δέντρα.
Το δρομάκι χαλάει κάπου στο ύψος του Δρομέα και συνεχίζεται πιο κάτω μέχρι την παιδική χαρά. Από κει μπορείς να κατέβεις στην αμμουδιά της Ραψάνης. Ένα-δυο άτομα κολυμπούσαν. Άλλοι …ρέμβαζαν. Προτίμησα σταθερό έδαφος κάτω απ’ τα πόδια μου. Φλοίσβος, Νεφέλες, Φάληρο.
Μπαίνοντας στο Πάρκο Φαλήρου είχα συμπληρώσει την ώρα. Κατευθύνθηκα προς Νομαρχία και ΕΛΤΑ. Οι δουλειές δεν τελειώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου