Ευτυχώς

"επί τη επετείω" (+28)

Ο μύθος λέει πως ο Ηρακλής μια μέρα καθώς βάδιζε, έφτασε σ’ ένα τρίστρατο.
Σε καθένα από τους δρόμους που ανοίγονταν μπροστά του, εκεί, στο ξεκίνημά τους, στεκόταν και μια κοπέλα. Η μια προσωποποίηση της αρετής, η άλλη της κακίας. Η καθεμιά τον προσκαλούσε να ακολουθήσει αυτήν. Παρ’ όλα τα θέλγητρα της Κακίας, ο ημίθεος μπήκε στην υπηρεσία του «καλού καγαθού». Και μέχρι το τέλος θα παραμείνει πιστός στην επιλογή του.
Αλλά …πως, άραγε; Δεν ξαναβρέθηκε ποτέ του σε τέτοιο δίλημμα; Δεν υπήρξε στη ζωή του άλλος πειρασμός;
Η Κακία δεν παραδίδει τα όπλα τόσο εύκολα!!
Μπορεί να αποσυρθεί «έως καιρού» αλλά θα ξανάρθει.
Συχνά παρουσιάζεται σαν Αρετή. Φορά τα ρούχα της. Αλλάζει την μιλιά της. Επιμένει.
Αν έχεις «τα αισθητήρια γεγυμνασμένα», καλώς. Αλλά …τα έχεις; Πάντα;
Αυτή έχει πείρα αιώνων. Και τεράστια υπομονή.
Θα δοκιμάσει και έτσι, θα δοκιμάσει κι αλλιώς. Αν όχι στη μάχη, τότε στην ασφάλεια «του δώματος» με τις δάφνες του νικητή και την εξουσία του ηγεμόνα. Αν όχι στην νιότη ίσως να περιμένει τον Χρόνο ν’ ασπρίσει την «πολιά» σου, να «αμαυρώσει τους οφθαλμούς» σου, να κάμψει τις αντιστάσεις σου. Αν δεν δελεαστείς από πλούτη, δόξα, ανέσεις, μπορεί να σ’ αποκοιμίσει «επί των γονάτων» της. Κι όταν η φωνή «οι Φιλισταίοι επί σε Σαμψών» ακουστεί, θα νομίζεις ότι θα «εξέλθεις καθώς άλλοτε».
Ναι, ξέρω. Πάλι θα «έρθεις εις σεαυτόν». Και τα μαλλιά θα ξαναμεγαλώσουν στην ώρα τους.
Αλλά …τα μάτια;
Ω, ευτυχώς που η οικονομία άλλαξε. Ευτυχώς!!