Σπαράγγια

Πριν το μεσημέρι, χτες, ανεβήκαμε όπως συμφωνήσαμε, στο βουνό, στις παρυφές της πόλης δηλαδή, για να μαζέψουμε σπαράγγια. Τα οποία δεν είχα ξαναδεί … «ζωντανά». Ναι, έχω φάει σπαράγγια, αυτά τα «ήμερα», στο βαζάκι και δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν.
Ξεκινώντας λοιπόν από το μηδέν, έπρεπε, πρώτα πρώτα να μάθω να τα βρίσκω και να τ’ αναγνωρίζω ανάμεσα στους θάμνους και τα χόρτα. Όταν πέρασα αυτό το μάθημα μάζεψα αρκετά (μια χούφτα όλο κι όλο) ακολουθώντας τις οδηγίες. Τα πιο μικρά και τρυφερά τα κόβουμε κοντύτερα στο έδαφος. Τα πιο μαύρα είναι καλύτερα.

Μετά από πολύ ώρα και κορφολόγημα και με το στομάχι να διαμαρτύρεται, φύγαμε σε αναζήτηση Ταβερνούλας, αυτής της αναζήτησης που μας οδήγησε στο ιστορικό Παλλάδιο.
Το βραδάκι ξαναθυμηθήκαμε τα σπαράγγια. Μια και ήταν φρέσκα και δεν χρειάζονται κάποια ιδιαίτερη προετοιμασία, αποφασίστηκε να καταναλωθούν άμεσα. Αφού τα ζεματίσαμε 3-4 λεπτά της ώρας, ρίξαμε τα μισά στο τηγάνι με αυγά και τα υπόλοιπα έτσι όπως ήταν βρασμένα τα φάγαμε σαν σαλάτα με λαδολέμονο. Και τα δυο πιάτα τα δοκίμασα (φυσικά) και τα ευχαριστήθηκα! Καμιά σχέση με τα καλλιεργημένα, άσπρα, χοντρά σπαράγγια στο βαζάκι. Καμμιά. Βέβαια, δεν θα άλλαζα ποτέ μια ομελέτα που θα περιείχε ζαμπόν ή μπέικον, με μια σπαραγγιών. Από την άλλη η σαλάτα ήταν πολύ πιο γευστική κι ευχάριστη απ’ ότι μια σαλάτα χόρτων. Και πάλι όμως αυτά είναι γούστα.
Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι πως με το βράσιμο και τα πιο σκούρα αποκτούν ένα λαμπερό πράσινο χρώμα.

Παλλάδιο

Αν και είχα τις αντιρρήσεις μου για την μέρα, άλλοι παράγοντας υπαγόρευσαν το να γίνει η «έξοδός» μας σήμερα. Ως γνωστόν όμως, τέτοια μέρα το να βρεις ταβερνούλα για να φας είναι άθλος. Το 90%, απ’ ότι αποδείχθηκε, των Ελλήνων είχε την ίδια ιδέα με μας (Κρίση; Ποια κρίση;).

Τα πάντα ήταν γεμάτα. Οι πρώτες μας επιλογές, όπως φάνηκε, υπήρξαν πρώτες επιλογές και για άλλους. Όχι μόνο δεν υπήρχαν τραπέζια και καρέκλες αλλά, αντιθέτως, υπήρχαν όρθιοι σε αναμονή και «ουρές» πεινασμένων. Με αυτά και με κείνα, και αφού εξαντλήσαμε τις ανατολικές περιοχές, περάσαμε από το κέντρο της πόλης με τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Εκεί κάποιος πρότεινε το «Παλλάδιο». Σταματήσαμε, ρίξαμε μια ματιά και σε γειτονικά στέκια αλλά καταλήξαμε εκεί. Το Παλλάδιο έχει μακριά ιστορία στην Καβάλα. Στη σύγχρονή του μορφή δεν το είχα … ελέγξει. Αν και είχα ακούσει πολλά και καλά.

Να, λοιπόν η ευκαιρία. Ο καιρός ήταν «μαλακός» και μπορέσαμε να κάτσουμε έξω. Η εξυπηρέτηση ήταν γρήγορη, παρόλη την πίεση της μέρας, και η ποικιλία μεγάλη. «Απ’ όλο τον κατάλογο μόνο μυδοπίλαφο δεν έχω» μας είπε η κοπέλα που ήρθε για την παραγγελία. Δεν μας ενόχλησε καθόλου. Πήραμε υπέροχα ρολάκια παστουρμά, καλαμαράκια μαλακά κι αφράτα, μπακαλιάρο με σκορδαλιά και άλλον χωρίς σκορδαλιά, ντοματοκεφτέδες Σαντορίνης, κεφτεδάκια τηγανιού, ταραμά και ψητή μελιτζάνα. Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν με άσπρο ημίγλυκο και μπύρες. Αν εξαιρέσουμε τις μερίδες μπακαλιάρου που ήταν κανονικές, τα λοιπά πιάτα ξεχείλιζαν. Ωραίες γεύσεις, ωραία αρώματα, όμορφη εικόνα (μόνη παραφωνία η ψητή μελιτζάνα, που ήταν εντελώς, μα εντελώς άνοστη). Οι τιμές ικανοποιητικές. Τα πιο πάνω κάνανε ένα λογαριασμό γύρω στα 60 ευρώ για την παρέα μας.

Γενικώς περάσαμε πάρα πολύ καλά κι ευχάριστα. Αν και πήγαμε «αναγκαστικά», είναι ένα μέρος που θα το συστήναμε ενθέρμως. Φαντάζομαι ότι το Καλοκαίρι και κάτω από τα φουντωμένα πια δέντρα του αίθριου τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο όμορφα, ακόμα πιο ευχάριστα. Θα πρότεινα στους υπευθύνους να συνεχίσουν με το ίδιο μεράκι, την ίδια επιτυχημένη και πλούσια κουζίνα (και κάποια στιγμή να αλλάξουν αυτές τις άβολες καρέκλες καφενείου).

 Αξιολόγηση:
"Παλλάδιο":
Γεύση 5 – ποιότητα 4 – ποσότητα 5 – περιβάλλον 5 – εξυπηρέτηση 5 – τιμή/απόδοση 4
Σύνολο: 28 - Μ.Ο: 4,66

Λίγο πριν την Άνοιξη

Δέκα-δεκαπέντε μέρες θέλει ακόμα για ν’ αφήσουμε πίσω μας, και αστρονομικά, τον Χειμώνα και να μπούμε* στην αναζωογονητική Άνοιξη. Θα ‘ταν ένας Χειμώνας στον οποίο θα είχα αντισταθεί νικηφόρα στις συνεχείς ιικές του επιθέσεις. Θα τον είχα διαβεί, επιτέλους, χωρίς ταλαιπωρίες, αλώβητος.
Αλλά … δεν μου ‘κανε το χατίρι.
Και να ‘μαι πάλι με διπλές αντιβιώσεις, με πυρετό που ξεπερνά άνετα τους 39^ο C, με εισπνεόμενα, με αντιβηχικά, με αντιπυρετικά. Με άσχημη διάθεση, ερεθισμένο λαιμό και κατάπικρο στόμα. Και βαρύ στομάχι. Καταπονημένος, κουρασμένος.
Μήπως δεν πρόσεχα;
Ξέρω, ξέρω.  «Όλοι είναι άρρωστοι αυτές τις μέρες». Αυτό που δεν ξέρω είναι γιατί αυτό πρέπει να με κάνει να νοιώθω καλύτερα!

___

* η ακριβής ημερομηνία ποικίλει ανάμεσα στις 19 και 21 Μαρτίου