Δέκα-δεκαπέντε μέρες θέλει ακόμα για ν’
αφήσουμε πίσω μας, και αστρονομικά, τον Χειμώνα και να μπούμε* στην αναζωογονητική Άνοιξη.
Θα ‘ταν ένας Χειμώνας στον οποίο θα είχα αντισταθεί νικηφόρα στις συνεχείς ιικές
του επιθέσεις. Θα τον είχα διαβεί, επιτέλους, χωρίς ταλαιπωρίες, αλώβητος.
Αλλά … δεν μου ‘κανε το χατίρι.
Και να ‘μαι πάλι με διπλές αντιβιώσεις, με πυρετό που ξεπερνά άνετα τους 39ο C, με εισπνεόμενα, με αντιβηχικά, με αντιπυρετικά. Με άσχημη διάθεση, ερεθισμένο λαιμό και κατάπικρο στόμα. Και βαρύ στομάχι. Καταπονημένος, κουρασμένος.
Μήπως δεν πρόσεχα;
Ξέρω, ξέρω. «Όλοι είναι άρρωστοι αυτές τις μέρες». Αυτό που δεν ξέρω είναι γιατί αυτό πρέπει να με κάνει να νοιώθω καλύτερα!
Αλλά … δεν μου ‘κανε το χατίρι.
Και να ‘μαι πάλι με διπλές αντιβιώσεις, με πυρετό που ξεπερνά άνετα τους 39ο C, με εισπνεόμενα, με αντιβηχικά, με αντιπυρετικά. Με άσχημη διάθεση, ερεθισμένο λαιμό και κατάπικρο στόμα. Και βαρύ στομάχι. Καταπονημένος, κουρασμένος.
Μήπως δεν πρόσεχα;
Ξέρω, ξέρω. «Όλοι είναι άρρωστοι αυτές τις μέρες». Αυτό που δεν ξέρω είναι γιατί αυτό πρέπει να με κάνει να νοιώθω καλύτερα!
___
* η ακριβής
ημερομηνία ποικίλει ανάμεσα στις 19 και 21 Μαρτίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου