Άσπρη Μέρα

Να και το χιόνι. Χρειάστηκε να φτάσουμε στην τελευταία μέρα της χρονιάς για να το δούμε. Κάλυψε κι ομόρφυνε τα πάντα. Επιφανειακά. Όπως είναι φυσικό. Κάτω από τα άσπρο πέπλο λάσπες, σκουπίδια κι ό,τι θέλουμε να ξεχάσουμε.
Να ξεχάσουμε, να ξεχάσουμε. Αφού δεν μπορούμε να τα φτιάξουμε!!

Άντε και Καλή Χρονιά

Για την χρονιά που φεύγει, για τις μέρες που έρχονται, για το χρήμα που λείπει:

«Όταν μια κυβέρνηση εξαρτάται από τους τραπεζίτες για τα χρήματα, τότε εκείνοι και όχι οι ηγέτες της κυβέρνησης ελέγχουν την κατάσταση, αφού το χέρι που δίνει είναι πάνω από το χέρι που παίρνει.

Το χρήμα δεν έχει πατρίδα, οι χρηματοδότες δεν έχουν πατριωτισμό και δεν έχουν αξιοπρέπεια. Μοναδικός σκοπός τους είναι το κέρδος».

__________________________________(Ναπολέων Βοναπάρτης 1769–1821 αυτοκράτορας Γαλλίας)___

Quizzes (κουίζ)

_____________________________________________________ 
Ποιο είναι αυτό το μέρος;

 

 



























Οι φωτογραφίες σε στέλνουν αλλού. Σε ταξιδεύουν. Σε μέρη “μακρινά, εξωτικά ονειρεμένα”. Όμως ... που τραβήχτηκαν;

Κρίμα που δεν έχω βραβείο άλλο για τον νικητή.

61-16

Πηγή:
https://www.sansimera.gr/

Καμμένη Γη

Νεκρά Δέντρα (λάδι)

Για την Θάσο, που, και πάλι, κυκλώθηκε απ' τις φλόγες. Για τις καμμένες ελιές, για τα νεκρά ζώα, για το χαμένο βιος.
Για το δύσκολο Χειμώνα που έρχεται. 

Πορτοκαλιά Osage

Σαν άνθρωπος της πόλης δεν ξέρω πολλά από δέντρα, φυτά, καρπούς και τα συναφή. Και δεν πολυενδιαφέρομαι. Ένα ιδιαίτερο όμως δέντρο (και μοναδικό στην περιοχή, όπως αποδείχθηκε) μου κέντησε την περιέργεια.
Βρίσκεται στη Καβάλα, στο τέλος της οδού Ομονοίας, είναι μεγάλο, πυκνόφυλλο και υψώνεται πολύ πάνω από τις παρακείμενες τέντες. Αυτή την εποχή είναι φορτωμένο με παράξενους καρπούς που πέφτουν στο έδαφος με θόρυβο. Κανείς δεν ήξερε να μας πει τι δέντρο είναι, πως λέγεται. Μόνο ότι το φύτεψε πριν πολλά χρόνια ένας ναυτικός που το έφερε από το εξωτερικό. “Το ψάξαμε και στο ίντερνετ” μας είπαν “άλλα χωρίς αποτέλεσμα”. Το έψαξα κι εγώ. Με επιμονή. Κι ορίστε το αποτέλεσμα:

Πορτοκαλιά Όσατζ*

"Ένα αμερικάνικο δέντρο που απ' τα κλαδιά του γίνονται τα πιο καλά τόξα"

Πρόκειται για την Maclura Pomifera, που κοινώς ονομάζεται Πορτοκαλιά Osage* (προφέρεται: Όσατζ) ή Μηλιά Hedge ή Άλογο Μήλο ή Bois d'Arc ή Bodark ή Bodock.
Είναι ένα μικρό φυλλοβόλο δέντρο ή μεγάλος θάμνος. Aυξάνεται όμως και σε ύψος 8-15 μέτρων. Ο χυμός του είναι γαλακτώδες και καυστικός. Η ρίζα είναι παχιά, σαρκώδη, που καλύπτεται με φωτεινά πορτοκαλί φλοιό. Τα φύλλα φύονται εναλλάξ σε λεπτό κλαδί σε ύψος από 0,91 έως 1,2 μ. με χρώμα που παίζει από σκούρο έως ανοιχτό πράσινο. Στη μορφή του το φύλλο είναι πολύ απλό, μακρύ ωοειδές και καταλήγει σε ένα λεπτό σημείο. Στην επιφάνεια κάθε φύλλου βρίσκεται μια αυξανόμενη "σπονδυλική στήλη" η οποία στην ακμή της είναι περίπου 2,5 cm και δυνατή. Είναι δίοικο, δηλ. με αρσενικά και θηλυκά άνθη σε διαφορετικά φυτά. Και τα δύο είδη είναι δυσδιάκριτα. Το φρούτο όμως είναι μεγάλο, περίπου σφαιρικό αλλά ανώμαλο και με διάμετρο 7,6 – 15,0 cm. Από το μέγεθος και τη γενική εμφάνιση του ο καρπός μοιάζει με ένα μεγάλο, κίτρινο-πράσινο πορτοκάλι. Μόνο που η επιφάνειά του είναι τραχιά με διάσπαρτες “τρίχες”. Είναι ένα "φρούτο ένωση", ένα syncarp όπως το αποκαλούν οι βοτανολόγοι, στο οποίο οι ωοθήκες έχουν αυξηθεί όλες μαζί. Έτσι, η μεγάλη πορτοκαλί σαν μπάλα φρούτο δεν είναι ένα, αλλά πολλά. Είναι γεμάτο με ένα κολλώδες λευκό λάτεξ που διαρρέει στο παραμικρό τραυματισμό της την επιφάνεια. Το φθινόπωρο, το χρώμα του γίνεται φωτεινό κίτρινο-πράσινο. Δεν είναι στενά συνδεδεμένο με τα πορτοκαλοειδή: Η Maclura ανήκει στην οικογένεια των μούρων, μορεϊδών, ενώ οι πορτοκαλιές ανήκουν στην οικογένεια Rutaceae.

Το δέντρο απέκτησε το όνομα Bois d'Arc, ή "τόξο-ξύλο", γιατί από νωρίς οι γαλλοι έποικοι παρατήρησαν ότι το ξύλο του χρησιμοποιείται για την κατασκευή τόξων από τους Ιθαγενείς Αμερικανούς. Μάλιστα οι ντόπιοι της περιοχής Osage* είχαν σε τέτοια εκτίμηση το ξύλο του δέντρου για την κατασκευή των τόξων τους, ώστε να ταξιδεύουν πολλές εκατοντάδες μίλια σε αναζήτηση του. Πολλοί σύγχρονοι επιμένουν ότι το ξύλο του είναι ανώτερο ακόμα και απ' το αγγλικό Yew για το σκοπό αυτό, αν και αυτή η άποψη δεν είναι καθόλου ομόφωνη. Το δέντρο είναι επίσης γνωστό ως "Bodark" ή "Bodarc" δέντρο, όνομα που πιθανότατα προέρχεται από παραφθορά της φράσης "τόξου bois d". Οι Comanches επίσης χρησιμοποιούσαν αυτό το ξύλο για τα τόξα τους. Ήταν δημοφιλής ανάμεσά τους επειδή είναι ισχυρό, ευέλικτο και ανθεκτικό. Αυτό το δέντρο ήταν κοινό στο ποταμό Comanchería. 
Κάποτε πίστευαν ότι η τοποθέτηση ενός Πορτοκαλιού Όσατζ κάτω από το κρεβάτι θα έδιωχνε τις αράχνες και τα έντομα. Η πρακτική αυτή έχει μειωθεί με την αύξηση των συνθετικών εντομοκτόνων. Ωστόσο, οι επιστημονικές μελέτες έχουν δείξει ότι τα εκχυλίσματα από το Πορτοκάλι Όσατζ δεν απωθούν αρκετά είδη εντόμων. Ο καρπός δεν είναι δηλητηριώδες και οι άνθρωποι μπορούν να τον φάνε, γενικώς, χωρίς αρνητικές συνέπειες, αλλά θεωρείται μη βρώσιμο λόγω της υφής και γεύσης, που μοιάζει με χημική ουσία. Στην ψύξη βελτιώνεται η γεύση, η οποία τότε μοιάζει με αγγούρι. Οι σπόροι του καρπού είναι βρώσιμοι και μερικές φορές ο καρπός καταστρέφεται από σκίουρους για να του πάρουν τους σπόρους, αλλά και μερικά άλλα αυτόχθονα ζώα το χρησιμοποιούν ως πηγή τροφής. Αν και η καρποφορία χρειάζεται την παρουσία και αρσενικού και θηλυκού δέντρου, το θηλυκό δέντρο, ακόμη και όταν είναι απομονωμένο, θα παράγει μεγάλα "πορτοκάλια", αλλά αυτά θα στερούνται των σπόρων τους. 

 

Πηγή:
http://nikos-manitarielassonas.blogspot.gr/2013/11/maclura-pomifera.html

_________________

* Κομητεία Όσατζ (Οκλαχόμα, ΗΠΑ)

Εις Μνήμην

Μια καθημερινή της προηγούμενης εβδομάδας, το ασθενοφόρο του Κέντρου Υγείας Πρίνου, πιστό στην υπόσχεση του υπεύθυνου της Μονάδας, φτάνει στο χωριό για να παραλάβει έναν ασθενή. Ο οποίος είναι κατάκοιτος και πρόκειται να εισαχθεί για νοσηλεία στην Καβάλα. “Ελπίζουμε να είναι κάποιος εκεί να βοηθήσει στην διακομιδή” είπαν στους οικείους του, “γιατί θα είναι μόνο η οδηγός του οχήματος”(!)
Κάποιοι ήταν και βοήθησαν. Προλάβανε το F/B και σε μιάμιση περίπου ώρα φτάσανε στην Καβάλα. Το ασθενοφόρο (με τον ασθενή και την συνοδό) το έβγαλε μέσα από το πλοίο ένας από το πλήρωμα (!!) Σε λίγο έφτασε το άλλο ασθενοφόρο, αυτό που θα αναλάμβανε την “διακομιδή” από κει και πέρα. Ο οδηγός αυτού του δεύτερου (μόνος κι αυτός!!) αναζήτησε την οδηγό του πρώτου για να μεταφέρει τον ασθενή από το ένα φορείο στο άλλο. Περίμενε, έψαξε, ρώτησε, μέχρι και στα εκδοτήρια πήγε και στο κυλικείο άλλα ... τίποτα. Και πως θα μπορούσε άραγε να την βρει; Αφού, όπως αποδείχθηκε, δεν ταξίδευσε με τον ασθενή! Παράτησε και ασθενή και συνοδό και ασθενοφόρο, να ταξιδεύσουν μόνοι και ασυνόδευτοι, χωρίς φροντίδα (και χωρίς ενημέρωση). Κι αυτή ... παρέμεινε στη Θάσο!!
Ορίστε;;!

Ένας Φτάνει

Κι αν είναι πλήθος τ' άσκημα,
και αν είναι τ' άδεια αφέντες,
φτάνει μια σκέψη, μια ψυχή,
φτάνεις εσύ, εγώ φτάνω.
Να δώσει νόημα στων πολλών
την ύπαρξη, ένας φτάνει ... 
__________________________________________________________ (Κωστής Παλαμάς) ____

Για τον Ιούλιο που "βγαίνει" σε λίγες ώρες, για έναν Ιούλιο "βαρύ", χωρίς καλά ΝΕΑ.

Πηγές Ζυγάκτη

Ξεκινήσαμε σχετικά νωρίς και φτάσαμε πριν σκοτεινιάσει. Ευτυχώς, γιατί έτσι μπορέσαμε να περιηγηθούμε κάπως στο χώρο και να δούμε στο φως της ημέρας στοιχεία που δεν μπορέσαμε να δούμε την πρώτη φορά, όταν φίλοι μας πρωτοπήγαν για να γνωρίσουμε το μέρος. Και τότε είχα ενθουσιαστεί και από τότε (πέρασε σχεδόν ένας χρόνος) έψαχνα ευκαιρία να ξαναπάω με φίλους. Χτες τα κατάφερα. Και βρέθηκα για τρίτη φορά, στις λεγόμενες “Πηγές του Μεγ.Αλεξάνδρου”. Στο χάρτη μπορεί να τις βρει κάποιος με το όνομα “Πηγές του Παραδείσου” και είναι γνωστές και ως Πηγές των Κυργίων. Βρίσκονται ανάμεσα στα χωριά Κύργια και Κεφαλάρι του Ν. Δράμας. Καθάριο νερό, γάργαρο και τόσο άφθονο που εκτός των γύρω περιοχών υδροδοτεί και την πόλη της Καβάλας.

Πριν λίγα χρόνια ήταν απλώς οι ... Πηγές. Κάποια επένδυση πρόσθεσε στο τοπίο ένα ιχθυοτροφείο πέστροφας όπως αυτά που υπάρχουν στο γειτονικό Κεφαλάρι. Και μέχρι εδώ τίποτα το εξαιρετικό. Μια φαεινή επιχειρηματική ιδέα όμως και μερικά εκατομμύρια κάναν την μεταμόρφωση. Το εκτροφείο πέστροφας μετατράπηκε σε εκτροφείο οξύρρυγχου. Σε κάποιες από τις δεξαμενές πέσανε 5.000 γόνοι από τρεις διαφορετικές ποικιλίες και 3 χρόνια μετά, τα θηλυκά, σε χωριστή δεξαμενή πια, είναι έτοιμα για την πρώτη παραγωγή χαβιαριού. Συγχρόνως ο γύρω τόπος διαμορφώθηκε σε μια υπέροχη όαση δροσιάς και πρασίνου με πολύ ελεύθερο χώρο, γεμάτο πάπιες, φραγκόκοτες, παιχνίδια για παιδιά, πίδακες και καταρράκτες νερού. Στο κέντρο μια ταβερνούλα, πάνω στο νερό, που προσφέρει ... τα πάντα. ΚΑΙ οξύρρυγχο. Ο οποίος στη γεύση θυμίζει κάπως Ξιφία και έχει σκληρή πέτσα. Αν εξαιρέσουμε την μερίδα* του, που μου φάνηκε ακριβή, όλα τα άλλα είναι σε πολύ-πολύ καλές τιμές και μεγάλες ποσότητες.

Πάντως είτε για φαγητό είτε για καφέ είτε ακόμα για παιχνίδι ή βόλτα θελήσει κάποιος να πάει, πιστεύω ότι το εγχείρημα αξίζει. Κι όσο η θερμοκρασία λόγω εποχής αυξάνει τόσο πιο θελκτική φαντάζει η εκεί επίσκεψη. Μια κάποια δυσκολία υπάρχει στο να βρεις τον δρόμο!!

---------

* σερβίρεται ψητός σε (2-3) φέτες με σαλάτα και τηγανιτές πατάτες.

Αξιολόγηση:
"Πηγές Μ.Αλεξάνδρου":
Γεύση (και λόγω μοναδικότητας)  5 – ποιότητα 5 – ποσότητα 5 – περιβάλλον 5 – εξυπηρέτηση 5 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 30 - Μ.Ο: 5

Διεθνής Ημέρα Οικογένειας

"Μετά Το Μπάνιο"
1983
λάδι
ύψος: 35
πλάτος: 28

Για την Διεθνή Ημέρα της Οικογένειας που καθιερώθηκε το 1993 με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και εορτάζεται κάθε χρόνο
   σαν σήμερα (στις 15 Μαΐου).

WGD.Day (Παγκόσμια Ημέρα Σχεδίου)

 Η Παγκόσμια Ημέρα Σχεδίου (World Graphic Design Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Απριλίου. Την ημέρα τιμούν οι επαγγελματίες του χώρου σε 17 χώρες, όχι όμως και στην Ελλάδα. Σκοπός να αναδειχθεί ο σημαντικός ρόλος του κατασκευαστικού σχεδίου και των δημιουργών του στη δημόσια ζωή.

 Αν και το σχέδιο που παραθέτω δεν είναι “κατασκευαστικό” εντούτοις το δημοσιεύω ... τιμής ένεκεν.

Πηγές:
. http://www.sansimera.gr/worldays/114#ixzz470D2dxy1
 

Σχετικοί Ιστότοποι:
.  AIGA - The professional association for design

Σχίνος

Γράφω γι' αυτό το μαγαζάκι τώρα μια και σήμερα έχει εγκαίνια. Εμείς το επισκεφτήκαμε πριν λίγες μόλις μέρες, με αφορμή ένα άλλο γεγονός, βραδάκι και πάλι. Και το σημειώνω αυτό γιατί αν ήταν μεσημέρι θα είχαμε περισσότερη ελευθερία να εντρυφήσουμε και να εξερευνήσουμε τα πιάτα του χωρίς τύψεις και φόβους. Τώρα ήμασταν πιο μετρημένοι. Αλλά όλοι δοκιμάσαμε απ' όλα στο τραπέζι κι έτσι πήραμε μια σχετικά ολοκληρωμένη άποψη. Ο “Σχίνος” στην περιοχή Ποταμούδια της Καβάλας, λέει ότι είναι μεζεδοπωλείο και είναι πράγματι. Έχει ένα πλούσιο menu και η ακριβότερή του μερίδα χρεώνεται 6 ευρώ. Χιώτικες γεύσεις, με αρώματα νησιώτικα, με μάλαθρο και μαστίχα. Τοπικό Μαστέλο ψημένο στη σχάρα (με ξάφνιασε ευχάριστα), φάβα και άλλα πολλά και πρωτόγνωρα. Η πλατειούλα στη οποία καθίσαμε έχει διακοσμηθεί κι αυτή κατάλληλα. Τώρα που καλοκαιριάζει κι όλοι θα συνωστίζονται στα παραλιακά νομίζω πως θα 'ναι μια καλή εναλλακτική. Και θα 'θελα να το ξαναεπισκεφθώ για κάποιες ... διευκρινήσεις (και “επαναλήψεις” βεβαίως-βεβαίως).

___
Σημ.: Τα μαστιχόδεντρα της Χίου είναι μια ποικιλία του θάμνου Σχίνου (Πιστακιά). Μπορεί ν' αποκτήσει δενδρώδη μορφή και ύψος μέχρι και 5 μέτρα. Από τους νησιώτες λέγεται και θαλασσόδεντρο

Αξιολόγηση:
"Σχίνος":
Γεύση 5 – ποιότητα 4 – ποσότητα 4 – περιβάλλον 5 – εξυπηρέτηση 5 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 28 - Μ.Ο: 4,66

Windows 10

Δεν θέλω να “ταράζονται τα νερά”. Δύσκολα μαθαίνω πια κι αν μάθω κάτι, το να ξεφύγω από την πεπατημένη και να περάσω σε αχαρτογράφητη περιοχή, με αγχώνει. Είδα κι έπαθα να προσαρμοστώ στα Windows 8. Το να κάνω το βήμα και να περάσω στα 10ρια μου φαινόταν βουνό. Η ένδειξη ότι τα w10 είναι έτοιμα και μπορώ να τα κατεβάσω εμφανιζόταν συχνά πυκνά στην επιφάνεια εργασίας μου και συνέχεια την διέγραφα. Δεν απέκλεια το να προχωρήσω. Kάποτε θα το έκανα. Όταν θα ήμουν “έτοιμος”. Όταν θα έπρεπε ή όταν θα αναγκαζόμουν.

Αλλά σήμερα, ή αυτά βαρέθηκαν κι ανέλαβαν την πρωτοβουλία ή εγώ έκανα κάποιο “λάθος” ή κάτι άλλο συνέβη. Δεν ξέρω. Ξέρω ότι ξαφνικά τα Windows 10 άρχισαν να “κατεβαίνουν” στο κομπιούτερ μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτα άλλο από το να παρακολουθώ την χρονοβόρα πρόοδο και τις επανεκκινήσεις που γινόταν αυτόματα. Έφυγα. Δεν άντεχα την αναμονή. Όταν γύρισα ύστερα από ώρες, είχε τελειώσει (επιτέλους) η όλη διαδικασία κι ένα μήνυμα σε μπλε οθόνη σημείωνε: “όλα τα αρχεία σας βρίσκονται ακριβώς εκεί που τα αφήσατε”.
Ήταν; Ναι, ήταν! Και τα αρχεία και οι ρυθμίσεις μου και η εμφάνιση της αρχικής οθόνης. Και ό,τι μπόρεσα να ελέγξω. Σχεδόν αναρωτήθηκα: τι άλλαξε τελικά;
Ελπίζω να μη έχω κάποια άσχημη έκπληξη τις προσεχείς ημέρες.

Το Ναυπηγείον

"Το Ναυπηγείον" ήταν ένα απλό καφενεδάκι-ουζερί στο καρνάγιο της Καβάλας, κάτω απ' τις “Καμάρες”. Την πρώτη φορά που μου το πρότειναν παλιοί συνάδελφοι αντέδρασα. “Δεν μπαίνω εδώ μέσα”, είπα. Αλλά καλά που μπήκα. Από τότε κατέβηκα τα 2-3 σκαλάκια του πολλές φορές και κατέβασα κι άλλους και το επέδειξα με καμάρι και σε Καβαλιώτες και σε Δραμινούς και σε Αθηναίους και άλλους πολλούς.
Με τα χρόνια άλλαξε και μεγάλωσε. Δεν έχει τα πάντα, μα πάντα έχει φρέσκο ψαράκι. Και μπορείς να βρεις χειροποίητες νοστιμιές και μεζεδάκια με καλά υλικά και τιμές. Αυτή την φορά πρόσεξα επίσης την προσπάθεια της δ/νσης να κρατήσει το χώρο ευχάριστο κι ελεύθερο από καπνούς και τσιγάρα. Μπράβο τους!

  

Αξιολόγηση:
"Το Ναυπηγείον":
Γεύση 5 – ποιότητα 5 – ποσότητα 4 – περιβάλλον 4 – εξυπηρέτηση 5 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 28 - Μ.Ο: 4,66

Ξάνθη (2 χρόνια μετά)

Ένεκα της ημέρας αποφασίστηκε “έξοδος”. Και, αυτή τη φορά, είπαμε να υπερβούμε τα εσκαμμένα και να φτάσουμε κάπως μακρύτερα. Στην Ξάνθη λοιπόν. Ας πάμε εκεί. Έχουμε πολύ καιρό να την επισκεφθούμε.
Ξεκινήσαμε με καλό καιρό. Ηλιόλουστη η ημέρα και ο δρόμος ανοικτός. Αφήνοντας την Εγνατία, μπήκαμε στην πόλη από την ανατολική της είσοδο. Τριγυρίζαμε με το αυτοκίνητο επί ώρα. Πήγαμε από δρόμους που ξέραμε, μπήκαμε σε άλλους που δεν ξέραμε, περάσαμε τον Κόσυνθο, επιστρέψαμε στο κέντρο της παλιάς πόλης, κυκλώσαμε την κεντρική πλατεία, παρκάραμε κοντά στο πανεπιστήμιο. Συμπληρώσαμε την αναγνωριστική μας βόλτα με τα πόδια. Καταλήξαμε στην περιοχή που ξέραμε απ' τα παλιά. Πολλά μαγαζιά ήταν κλειστά. Ακόμα και στη καρδιά της Παλιάς Πόλης η κρίση έχει αφήσει τ' αποτύπωμά της. Μόνο οι καφετέριες φαινόταν να σφύζουν από ζωή. Για μεσημεριανό καθίσαμε στο “Δρομάκι”. Περιποιημένο μαγαζί, σε παλιό αρχοντικό, διασκευασμένο με πολύ γούστο. Προτεινόμενος προορισμός από τον Tripadvisor. Μια οικογενειακή επιχείρηση που προσφέρει ωραίες, κλασικές γεύσεις και σε πολύ καλές τιμές. Πλούσιες μερίδες, κυρίως μοσχάρι (ο Αχμέτ δεν πιάνει χοιρινό) χωρίς κάτι εξεζητημένο όμως. Τίποτα ιδιαίτερο. Δεν ξέρω αλλά ... περίμενα κάτι άλλο.

Φεύγοντας πια, και στην πορεία μας προς το αυτοκίνητο, περάσαμε μπροστά από την Εθνική τράπεζα. Ένας καινούργιος πεζόδρομος που έχει δημιουργηθεί εκεί ήταν η αποκάλυψη! Νέα μαγαζιά “υγειονομικού ενδιαφέροντος” κάθε είδους. Μέχρι και ψησταριά με υπέροχες σούβλες. Δεν μπορούσαμε να τον βρούμε νωρίτερα;
Λίγο πριν φύγουμε από την πόλη δοκιμάσαμε και τα ξανθιώτικα γλυκά. Έμενε μόνο η επιστροφή η οποία έγινε με δυσκολία και αρκετή καθυστέρηση αφού και η Εγνατία ήταν κλειστή και η παλιά Εθνική στη γέφυρα του Νέστου.
.

 Αξιολόγηση:
"Το Δρομάκι":
Γεύση 4 – ποιότητα 4 – ποσότητα 4 – περιβάλλον 4 – εξυπηρέτηση 4 – τιμή/απόδοση 5
Σύνολο: 25 - Μ.Ο: 4,16