Πισώπλατα

Αναδημοσιεύεται αναθεωρημένο "επί τη επετείω" (+19Υ)

Φαίνεται πως ο σιγαστήρας είχε πνίξει το θόρυβο. Κι έτσι ξαφνικά ένοιωσα εκείνο το παράξενο αίσθημα να με διαπερνά κάτι. Η σφαίρα βγήκε σε μικρή απόσταση απ’ την καρδιά κι απομακρύνθηκε, αργά θαρρείς, μ’ ένα ανατριχιαστικό συριγμό. Έγραφε «Πρόσκληση σε Γάμο» κι είχε την υπογραφή του κολλητού μου.
Παράξενο! Δεν ένοιωσα τον πόνο. Συνήθισα να με πυροβολούν πισώπλατα; Ήταν το σοκ του ξαφνιάσματος; Δεν ξέρω. Έμεινα να κοιτάω μ’ ανοικτό το στόμα, τα μάτια γεμάτα απορίες και το μυαλό κενό από σκέψεις. Πόση ώρα έμεινα έτσι ακίνητος, βουβός;
Έτσι να νοιώθει για κάθε μου παρασπονδία;
Αυτό είναι που θέλει να μάθω;
Προσπάθησα να κάνω κάτι για την πληγή και τ’ αγκάθια μου σηκώθηκαν και πάλι σαν από ένστικτο, σαν έτοιμα από καιρό. Περίεργο! Νόμιζα ότι τα είχα αποβάλλει.
Προσπάθησα να θυμώσω για ό,τι συνέβη μα δεν μπόρεσα. Πρόοδος, σκέφτηκα.
Τώρα όμως είχα μείνει μόνος. Δεν με έδενε τίποτα και με κανέναν.
Ή ήταν κι αυτό υπερβολή της στιγμής;