Αναδημοσιεύεται αναθεωρημένο "επί τη επετείω" (+4Y)
Από τότε, κανένα του είδους του, δεν μου ...ξεσήκωσε τα ίδια συναισθήματα.
Ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο ("Πείνα για τον Θεό" του G.Verwer - Έκδοση της Ελλ. Ευαγγελικής Εκκλησίας) πιστεύοντας ότι δεν είναι παρά ένα ακόμη χριστιανικό έντυπο, ότι δεν έχει παρά να μου πει τα ίδια πράγματα, ίσως αλλιώς σερβιρισμένα. Είναι τώρα αρκετά χρόνια που δεν αγοράζω πλέον χριστιανικά βιβλία. Δεν πιστεύω ότι έχουν να μου προσφέρουν πια κάτι. Αυτό μάλιστα το βιβλίο εκδόθηκε το 1986 και τώρα είμαστε στον …21ο αιώνα! Αλλά να, έπεσε στα χέρια μου. Είναι ένα από τα δύο βιβλία που πήρα δωρεάν απ’ το «συνέδριο» Hellas 2002. Όταν γύρισα σπίτι μου, το άφησα σε μια άκρη. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω, το έκανα με μισή καρδιά (το άλλο βιβλίο δεν το άρχισα ακόμα). Με ξάφνιασε ευχάριστα. Άρχισε να έχει ενδιαφέρον. Δεν ήταν ξύλινα λόγια. Έπαιρνα. Δούλευε μέσα μου. Προς το τέλος, διάβαζα μια μόνο παράγραφο κάθε φορά, για να μπορώ να την αφομοιώνω.
Και μάλλον πρέπει να το ξαναδιαβάσω!!
Από τότε, κανένα του είδους του, δεν μου ...ξεσήκωσε τα ίδια συναισθήματα.
Ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το βιβλίο ("Πείνα για τον Θεό" του G.Verwer - Έκδοση της Ελλ. Ευαγγελικής Εκκλησίας) πιστεύοντας ότι δεν είναι παρά ένα ακόμη χριστιανικό έντυπο, ότι δεν έχει παρά να μου πει τα ίδια πράγματα, ίσως αλλιώς σερβιρισμένα. Είναι τώρα αρκετά χρόνια που δεν αγοράζω πλέον χριστιανικά βιβλία. Δεν πιστεύω ότι έχουν να μου προσφέρουν πια κάτι. Αυτό μάλιστα το βιβλίο εκδόθηκε το 1986 και τώρα είμαστε στον …21ο αιώνα! Αλλά να, έπεσε στα χέρια μου. Είναι ένα από τα δύο βιβλία που πήρα δωρεάν απ’ το «συνέδριο» Hellas 2002. Όταν γύρισα σπίτι μου, το άφησα σε μια άκρη. Όταν ξεκίνησα να το διαβάζω, το έκανα με μισή καρδιά (το άλλο βιβλίο δεν το άρχισα ακόμα). Με ξάφνιασε ευχάριστα. Άρχισε να έχει ενδιαφέρον. Δεν ήταν ξύλινα λόγια. Έπαιρνα. Δούλευε μέσα μου. Προς το τέλος, διάβαζα μια μόνο παράγραφο κάθε φορά, για να μπορώ να την αφομοιώνω.
Και μάλλον πρέπει να το ξαναδιαβάσω!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου