Σαν Άγγελος

"Επετειακόν": 21.488-1.688
15χρ. μετά, η φαντασίωση εκπληρώθηκε.

Σαν άγγελος-αρχάγγελος σας ήρθα από μακρά,
στον κόσμο σας με φέραν, με μανία.
Μου φώναζαν «προχώρα, προχώρα» βιαστικά
και δεν μου δείξανε παρά την βία.
Στα χέρια μου δεν κράταγα ούτε την ομορφιά,
ουτέ τον πλούτο, ούτε την υγεία.
Μου φώναζαν «προχώρα, προχώρα» βιαστικά,
με φόρτωναν με άγχος κι αγωνία.

Τα χρόνια τέλος πέρασαν κι αυτά κουτσά-στραβά,
ρωτήματα σκαλίζαν το μυαλό μου.
Στο τέλος κάπου σκάλωσα κι έπιασα δουλειά
και όλα γίνονταν για το καλό μου.
Ναι, η ζωή μου άλλαξε, μα όχι στα υλικά,
όχι ως προς της σάρκας την ανάγκη.
Ούτε προς την υγεία, ή προς την ομορφιά
και λύση -από πού;;- σαν να μη φτάνει!

Προβλήματα… και γέννησαν, καθένα δυο παιδιά,
φωνάζουν και δαγκώνουν με μανία.
Απογοήτευση με σκέπασε μέχρι τα μαλλιά
κι ο κόσμος σας μου φέρνει αηδία.
Κουράστηκα, απόκαμα και πώς να συνεχίσω;
Ποτέ μου δεν έμοιαζα δρομέα.
Τώρα νοιώθω ό,τι μου λείπει, μα πώς να το ζητήσω;
Έχω ανάγκη κάποιανης παρέα.

Φαντάζομαι λοιπόν, πως θα υπάρχει μια
που δεν θα δει ποτέ, ποτέ στο ντύμα.
Που θα μου ρίξει μια ματιά, μέσα στη καρδιά,
που θα μου πει στο τέλος και το ποίημα:
«Τα χνώτα μας ταιριάζουνε, το είδα από μακριά,
ελά λοιπόν να κάνουμε παρέα».
Τ’ αυτιά μου θα βουίζουνε, θα νοιώθω μια χαρά
και δε θ’ αφήσω να χαθεί κεραία…